Verklýðsblaðið - 13.09.1932, Side 2

byltingarsinnuð, að vera jafnframt barátta
fyrir hinni sósíalistisku leið út úr kreppunni,.
ell^ er hún fálm.
/ Hvernig á að fara að því að hrinda þessum
kröfum í framkvæmd?
Með sameiginlegri, einbeittri, óaflátanlegri
tíaglegri baráttu fyrir hverri smáendurbót,
undir forustu og leiðsögn Kommúnistaflokks-
ins. Hverjir eru það t. d. sem knúið hafa fram
þessar óverulegu atvinnubætur, sem settar
hafa verið í gang? Eru það kratarnir með allri
sinni afsláttarpólitík ? Nei. Það er hinn rót-
tæki, stéttvísi verkalýður Reykjavíkur, sem
hefir fylkt sér undir samfylkingarfána Kom-
múnistaflokksins.
Næstu verkefnin, sem nú liggja fyrir, eru t.
d. að knýja valdhafana til að láta atvinnuleys-
ingjana fá stöðuga vinnu. Hvernig á að fara
að því? Á að senda bænarskrá til kratabrodd-
anna um að bera fram einhverja tillögu í bæj-
arstjórninni? Nei, verkamenn eiga að halda á-
frarrl að koma í atvinnubótavinnuna, þó „tími“
þeirra sé útrunninn, vinna þajj* 1 við hlið þeirra,
sem teknir eru í vinnuna í stað þeirra og hvetja
þá til að gera slíkt hið sama þegar að þeim
kemur. Ef valdhafamir ætla að beita ofbeldi
eða neita að greiða vinnulaun, verður allur
verkalýður Reykjavíkur að standa við hlið at-
vinnuleysingjanna og beita þannig sameigin-
legum mætti sínum til að knýja valdhafana til
að sjá öllum atvinnuleysingjum fyrir stöðugri
vinnu.
Annað knýjandi verkefni, sem fyrir liggur,
er að hindra það, að ofbeldisráðstöfunum, svo
sem sveitaflutningi og útburði vegna van-
greiddrar húsaleigu, sé beitt gegn atvinnuleys-
ingjunum. Verkalýðurinn í Reykjavík getur
hindrað það, að nokkur fjölskylda sé borin út,
af því hún getur ekki staðið í skilum með
húsaleigu, og hann getur hindrað það, að
nokkur maður sé fluttur sveitaflutningi. Hann
getur það með því að beita sameiginlegu valdi
sínu.
Vitanlegt er að fjöldi manna hefir orðið að
Heimsþing iil andmæla
gegn alveldisstvíði
Eftir Halldór Kiljan Laxness, rithöfund, fulltrúa
íslandsdeildar A. S. V. á þinginu í Amsterdara.
Amsterdam, 29. ágúst 1932.
Alþjóðaþingið gegn stríði var haldið i Amsterdam
dagana 27.—29. ágúst. Frumkvöðlar þingsins voru
einhverjir þekktustu mannvinir heimsins, vísinda-
menn og rithöfundar, þar á meðal Maxim Gorki,
Romain Roland, Henri Barbusse, Bertrand Russell,
Albert Einstein, Heinrich Mann, Martin Andersen-
Nexö, Thöodorc Dreiser, Upton Sinclair, o. fi. —
Verkamannafélög um heim allan voru hvctt til að
senda fulitrúa á þingið, og sóttu það alls um fimm
þúsundir manna, þar á meðal um 2500 opinberir
fulltrúar verklýðsfélaga úr 27 löndum, og höfðu
umboð til að fara með yfir þrjátíu miljónir atkvæða.
Verkefni þingsins var að koma sér saman um
meðöl til að bei'jast gegn einni óheyrilegustu sví-
virðu hins kapítalistiska þjóðskipulags, miljóna-
morðunum, þ. e. a. s. styrjöldunum. þetta þing var
að því leyti frábrugðið afvopnunarráðstefnum borg-
aralegra „friðarvina", að það var ekki undirstungið
af vopnaverksmiðjunum og hcldur ekki sambland
af spilavít.i og pútnahúsi eins og t. d.. afvopnunar-
ráðstefnan í Genf. það átti hcldur ekki' sammerkt
við þessi afvopnunarleilchús borgaranna í því að
vera haldið i þeim tilgangi að slá ryki i augu
þeirra, sem á að myrða, meðan liert er sem allra
mest á morðtólasmíðinni. Nei, yfir þessu þingi lá
þung og djúp skynjuð alvara. Hér voru saman-
komnir mennirnir, sem látnir eru smíða vopnin og
bryndrekana og síðan myrtir með hinum sömu
vopnum og á hinum sömu bryndrekum, sem þeir
voru látnir smíða. þessir menn voru hér saman-
komnir til að ræða og taka ákvarðanir um að ncita
vopnasmíði, vopnaflutningum og herþjónustu á því
augnabliki, sem auðvaldinu kemur verst, — í næsta
stríði.
Sem von var gerðu stjórnir auðvaldsríkjanna allt,
sem í þeirra valdi stóð til að hindra svo alvarlega
ráðstefni'. Fyrst neituðu ýmis ríki að iáta ráðstcfnu
þessa fan fram innan sinna landamæra, — jafnvel
leita á náðir bæjarins og hefir verið neitað um
allan styrk.
Þessir verkamenn þurfa að hópa sig saman
og bera fram kröfur sínar sameiginlega og á
sama tíma, skipuleggja hreinar og beinar
hungurgöngur til fátækrastjórnarinnar og
krefjast þess, að þeim sé veittur styrkur án
þess að hann varði nokkrum réttindamissi.
Ef verkalýðurinn stendur sameinaður um
þessar kröfur, er hægt að knýja þær fram.
Nú fara kosningar í hönd. Á því er enginn
vafi að tilraun verður gerð til þess að útiloka
hundruð verkamanna, sem hafa orðið að
þiggja fátækrastyrk, frá því að neyta kosn-
ingarréttar síns, þrátt fyrir það, að allir þeir,
sem þegið hafa styrk sökum veikinda, ómegðar,
atvinnuleysis eða annara óviðráðanlegra or-
saka, hafa kosningarrétt samkvæmt lögum.
Allir þessir menn þurfa að krefjast þess, að
þeir séu teknir á kjörskrá og tilkynna það á
skrifstofu Kommúnistaflokksins, ef því er neit-
að. — Ef þeirri ósvífni verður haldið til streitu,
að ætla að útiloka þá frá kosningarrétti, þurfa
þeir að ganga í sameiginlegri fylkingu, í fylgd
með öllum stéttvísum verkalýð Reýkjavíkur til
þess að krefjast réttar síns. Það er fullvíst, að
verkalýður Reykjavíkur getur knúið valdhaf-
ana til að láta undan. Það er hann þegar bú-
inn að sýna.
Þeir sigrar, sem verkalýðurinn vinnur í þess-
ari baráttu, skulu sýna honum mátt hans, og
gefa-honum öryggi og sigurvissu til að stíga
næstu skrefin. Á sama hátt verða atvinnuleys-
ingjarnir að berjast fyrir atvinnuleysisstyrkj -
um, eins háurn og þeir megna að knýja fram á
hverjum tíma, fyrir ókeypis mötuneyti með
fullkomnum máltíðum, fyrir ókeypis rafmagni,
gasi, kolum og koksi, fyrir því að húsaleiga
þfeirra sé greidd af opinberu fé o. s. frv., án
þess að víkja hársbreidd frá kröfunni:
Atvinnuleysisstyrk, er nemur fullum dag-
launum.
Og lokaþátturinn í þessari baráttu verður
pólitísk barátta um völdin í þjóðfélaginu, bar-
hið ráðstefnuholla Svissland útliýsti henni með
fautaskap. Allir góðir menn kcpptust um að koma
i veg fyrir, að mennirnir, sem smíða vopnin og
bryndrekana og síðan eru myrtir með þeim, fengju
tækifæri til að taka saman ráð sín. Fyi’ir kapítal-
istana, ríkisstjórnir þeirra og hershöfðingja eru
styrjaldirnar, eins og einn af frægustu valdsmönn-
um heimsins komst að orði i síðasta stríði: „hress-
andi bað“. Loks tókst einhvernveginn að véla hol-
lensku stjórnina til að leyfa þinginu landsvist, oil
þó var Amsterdam-borg ekki ákveðnari en svo, að
við sjálft lá, að tveim dögum áður en þingið skyldi
liafið, yrði leyfið afturkallað. Siðan gerðu l’ikis-
stjórnir ýmsra landa sér allt far um að hindra
ferð fulltrúanna til Amsterdam, t. d. var mestur
hluti pólsku sendimannanna settur í fangelsi á
pólsku landamærunum, í Búlgaríu og Ungverja-
landi var látið varða fangelsi að hvetja verkamcnn
til að taka þátt í þinginu, spánski rithöfundurinn
Valle Inclam var tekinn fastur og varpað í fang-
elsi á spánsku landamærunum á leið til Amster-
dam, hollonska stjómin skipaði svo fyrir, að enginn
kommúnisti fengi lcyfi ti-1 að fara yfir landamærin
á leið til þingsins (þetta tókst þó ekki), en sérstak-
lega var rússnesku fulltrúasveitinni neitað um leyfi
til að fara yfir hollensku landamærin, cn oddamað-
ur hennar var hinn heimsfrægi rithöfundur Maxim 1
Gorki. Rússneska fulltrúasveitin var komin alla leið
til Bei'línar þegar neitun hollensku stjórnarinnar
var gerð heyi'um kunn.
Henri Barbusse opnaði hið mikla þing í stærsta
sýningarskála Amstérdam-borgar, og var honum
þannig heilsað, að mannfjöldinn stóð upp og söng
alþjóðasönginn. Barbusse skýrði frá markmiði
þingsins, því, að kalia verkamenn úr öllum heimi
saman til skipulagðrar og kerfisbundinnar baráttu
gegn styrjaldaráætlunum kapítalista og hernaðar-
undirbúningi, sameina alla drcifða krafta, scm
hingað til hefðu unnið gegn stiúði, og koma sér nið-
ur á, hver meðöl mundu vænlegust til þess að
kyrkja í fæðingunni hið næsta kapítalistiska al-
voldisstrið. Hér er ekki sízt við ramman reip að
draga, þar sem allmikill hluti verkalýðsins hlítir
íorystu sósíal-demókrata, en þessir ieiðtogar skoða
sig scm kunnugt er, eins og nokkurskonar lækna
’Atan fyrir leið sósíalismans út úr kreppunni,
íyrir atvinnu, brauði, velmegun og menningu
handa öllum vinnandi lýð.
Forustuna í baráttu atvinnuleysingjanna
verða baráttunefndir verkalýðsins sjálfs að
hafa. Verkamennirnir í atvinnubótavinnunni
og á sem allra flestum vinnustöðvum öðrum,
þurfa nú þegar að kjósa fulltrúa inn í at-
vmnuleysingj anefndina, til þess að hjálpa til
að leiða þá hörðu baráttu, sem framundan er.
Brynjólfur Bjarnason.
Algengí hneyksli
Eins og kratarnir eru vanir fyrir kosning-
ar, fylla þeir blöð sín með lygum og óhróðri
um kommúnista og róttækan verkalýð.
Alþýðublaðið hefir hafið kosningabaráttuna.
Og fyrsta sporið var heiptarleg árás á A. S. V.
undir fyrirsögninni „Fáheyrt hneyksli“. Er þar
hrúgað saman rakalausum lygum og aðdrótt-
unum um fjársvik innan A. S. V. bæði erlendis
og hér heima. Greinin er að nokkru þýðing upp
úr danska kratablaðinu „Socialdemokraten“ og
birtist hún þar sem kosningabomba fyrir kosn-
ingarnar til Landsþingsins, er fram fóru um
síðustu mánaðamót.
Hér verður ekki farið út í það að reka til
baka öll ósannindin og svívirðingarnar, sem
hrúgað er saman í þessari grein. Það verður
gert innan skamms á öðrum vettvangi. En á
það viljum við benda verkalýðnum, að árás
]-:rata á A. S. V. er ekki sprottin af ótta við
fjársvik, heldur er hún einn liður í starfi þeirra
að svíkja verkalýðinn og veikja baráttu hans
gegn auðvaldinu. Þeir vita, að A. S. V. hefir
verið styrkasta stoð verkalýðsins í vinnudeil-
um og annari stéttabaráttu hans, þegar mest
hefir reynt á, og fyrir hjálp A. S. V. hefir auð-
valdið mörgum sinnum orðið að láta undan
síga. Þetta er tilefni svívirðilegi'a árása frá
hins kapítalistiska þjóðskipula^s, og þar af leiðandi
siga þeir vei'kalýðnum út í rauðan dauðann hvenær
sem er, eí þeim aðeins virðist, að slíkt gæti orðið
nokkur lækning fyrir auðvaidsskipulagið, eins og
dæmi vitna ljósast frá síðustu lieimsstyrjöld, og
eins og enn hefir átt sér stað í yfirstandandi hern-
aðarrénferðum japanskra alveldissinna. Engu að
síður sóttu þingið á þriðja hundrað fulitrúar sósíal-
demókratiskra félaga, og ennfremur fulltrúar ýmsra
borgaralegra félaga og flokka, sem stjórnað er af
mönnum, scm eru livað mest á bandi kapítalist-
iskra lýðaísinga, t. d. nokkrir kristilegir félags-
skapir.
Að lokinni ræðu Barbusse var upplesið iangt á-
varp frá Romain Roland til þingsins, ástríðuþrung-
in áskorun til verkamanna um að fylkja sér sem
einn maður gegn morðfyrirætlunum kapitalista og
eyðileggja fyrir þeim næsta stríð. Skjali hans lýkur
með þeim orðum, að næsta stríð sé í höndum verka-
lýðsins og verkamenn ráði úrslitum um, livort slíku
stríði verði barist fyrir alveldishugsjónir kapitalista,
eða hvort því verði snúið gegn morðherrunum sjálf-
um eins og verkamenn gerðu í Rússlandi 1917.
Síðan töluðu oddamenn fyrir, fulltrúasveitum
ýmsra þjóða, og gerðu grein fyrir ástandinu hver
hjá sér, lýstu því hvernig morðherrarnir sitja yfir
1 hlut manna og undirbúa miljónaslátranir sínar með
meiri ákefð en nokkur dæmi eru til áður í veraldar-
sögunni, og nota fullkomnustu vísindi nútímans til
þjónustu hinum blóðugu markmiðum sínum.
Sérstaka athygli og hjartanlegar viðtökur fcngu
þeir Patel. og Katayama. Hinn fyrnefndi er forseti
indverska þjóðþingsins, sem nú hefir verið bannað;
hann hóf rödd sína í nafni þrjú hundruð og fimmtíu
miljón undirokaðra manna i Indlandi, og fórust
meðal annars svo orð, að stríðið gegn stríðinú væri
í raun og veru fjarstæða, nema sem þáttur í stríð-
inu gegn alveldisstefnunni (imperialismanum).
Katayama cr hinn aldurhnigni japanski verklýðs-
leiðtogi.
Len. Wilcott, ungum brezkum sjóliðsforingja, sem
í fyrra stóð fyrir verkfalli fimtán þúsund sjóliðs-
manna i brezka flotanum vegna launalækkunar, var
lieilsað með heillaópum, bölvunarsöngvum um hið
alvcldissinnaða herveld og lófatökum, seni aldrei
)'
)