Verklýðsblaðið - 10.12.1934, Blaðsíða 1

OTGEFANDS: kommúnistaflokkur sslands desld úr alþjóðasambandi icomhúnista
Reykjavík, mánud. 10. des. 1934.1
ÖREIGAR ALLRA LANDA SAMEINIST!
V. árg., 63. thL
Á bensíntollurinn að hækkal
Ætla Alþýðufíokks'
foringjarnir að
svíkja kröíur alþýð-
unnar í niálínu?
Einhvern næstu daga á að slíta
þingi, en frumvarp stjórnarinnar
um hækkun bensíntollsins, er
ennþá óafgreitt.
Þegar öll alþýða landsins var
búin að mótmæla þessu lævísa
dýrtíðarfrumvarpi, þorðu stjórn-
arblöðin ekki að minnast frekar
á það. En hvað boðar þessi þögn?
Hversvegna er „N. D.“ hætt að
vegsama benzintollinn ?
Því þegir „Alþýðubl.“ nú um
málið, eftir að þing Alþýðusam-
bandsins hefir einróma sagt ben-
zínhækkuninni stríð á hendur og
eftir að öll bílstjórastéttin,
„Dagsbrún“, Verklýðsráðstefnan
og fjöldamörg önnur félög höfðu
mótmælt henni ?
Hvort á nú vilji alþýðunnar,
13—15000 verkalýðs, eða vilji
Haraldar ráðherra og 10 þing-
manna og brodda, að ráða?
Hversvegna þegir „Alþ.bl.“
þegar „Morgunbl." er að gaspra
með að íhaldið sé á móti .benzín-
hækkuninni? Það ætti þó að vera
hægðarleikur að svara, ef krata-
foringjarnir hefðu sjálfir hreint
mjöl í pokanum. Ihaldið er e. t.
v. á móti hækkun benzíntollsins,
en það heimtar í staðinn aðrar
auknar álögur á alþýðuna eða
minni verklegar framkvæmdir.
Þögn stjómarblaðanna og Al-
þýðuflokksbroddanna og dráttur-
inn á afgreiðslu frumvarpsins er
einmitt forböði nýrra svika við
alþýðuna.
Stjórnin ætlar að koma verka-
íýðnum að óvörum í lok þingsins
með því:
annaðhvort að samþykkja
hækkun tollsins eða nýjar á-
lögur í hans stað eða að
skera niður verklegar fram-
! kvæmdir.
; A móti þessum yfirvofandi
svikum, sém hafa vaxandi dýr-
'tíð eðá atvinnuleysi í för með
" sér, verður allur verkalýður og
alþýða að rísa og hindra þau
méð samtökum sínum.
Krofur verkalýðsins í þessu
piáli eru :
Epgin hensíntoílsha'kkun.
,, Engar nýjar álögur á alþýð-
una.
A-uknar. verklegar framkvæmd-
ir á kostnað auðvaldsins.
Brennuvargarnir áfhjúpaðir
EINKASKEYTI
TIL VERKLÝÐSBLAÐSINS
Kaupmh. 8. des.
Parísarblöðin birta skýrslu frá
málafærslumanni Ernst um í-
kveikju Heines í ríkisþingshúsinu.
Þar í stendur að þeir íkveikju-
mennirnir iðrist bara eftir að
bruninn skuli hafa komið svik-
urunum Göring og Goebbels til
valda. Ernst og Heines voru teknir
af lífi 30. júní, en höfðu áður sent
bréf til útíanda um brunann og
séð um að það væri geymt þar.
Nazistastjórnin á í mestu vand-
ræðum út af birtingunni á þessu
og hefir Iátið gera útlendu blöðin
upptæk.
NORDPRESS.
Halldór Kiljan Laxsess:
Sjá-Ifstætt íölk
Með þessari sögu hefir ís-
lenzk alþýða eignast nýtt snilld-
arverk frá hendi hins ágæta
höfundar, máttugra og full-
komnara að ‘list, dýpra og víð-
ara að sjónarsviðum en nokkurt
af fyrri verkum hans. Aldrei
hafa í íslenzkum bókmenntum
opnast aðrar eins fjarvíddir.
Og þó er söguefnið ekki annað
en barátta fátæks einyrkja á
afskekktu heiðarbýli. Með hinu
einfaldasta dæmi, lífi einykrj-
ans, bregður skáldið upp fyrir
okkur allri baráttu íslenzkrar
alþýðu um þúsund ár, hinunf
harmþrungna veruleik hennar.
Jafnframt tætir það sundur
möskva fyrir möskva, lygavef-
inn, sem yfirstéttin og póli-
tískir sveitaagentar hennar
hafa ofið um þennan veruleika
í rómantísku hugmyndagliti
um! langan aldur. 1 ógleyman-
legum! myndum sýnir skáldið,
hvernig hugmyndirnar um líf
einyrkjans eru hrópandi möt-
sögn við veruleika þess lífs.
Þungamiðja sögunnar er sann-
prófun á hugtökunum einstak-
lingsframtak og sjálfstæði. Og
þegar skáldið hefir leitt fram
líf og veruleik íslenzkrar al-
]?ýðu til vitnisburðar um sjálf-
stæðið, reynist það einskonar
illvættur, sem alþýðan hefir.
orðið að fórna allri hamingju,
allri manneskjutilveru. Því að
hvað er sjálfstæðið, meðan al-
þýðan í landinu sveltur og þjá-
ist? Við lestur skáldsögu Hall-
dórs birtist henni beinlínis öll
Islandssagan í nýju ljósi. Harm
fléttar inn í söguna öllum höf-
uðþáttum íslenzks þjóðlífs og
skýrir, hvernig hugmynd og
Halldór Kiljan Laxness.
ímyndun spretta í skauti veru-
leikans. Og veruleiki Islands-
sögunnar, sá er Halldór dregur
fram, er eins og samfelt hróp
eftir betra og bjartara lífi. Og
í dýpsta skilningi er skáldið
ekki einungis að lýsa íslenzkum
veruleik, heldur lífi allrar
þeirrar alþýðu, sem þjáðst
hefir og þjáist undir skipulagi
auðvaldsins. „Sjálfstætt fólk“
er saga þeirrar Þjáningar, er
fylgir frumstæðileik lífsins,
meðan það er að brjótast fram
til skilnings á sjálfu sér, frá
einstaklingshyggju til samvit-
undar og samstarfs. Skáldið
lýsir byrjun þeirrar leiðar, sem
liggur fram til sósíalismans.
En sagan á sér framhald.
íslenzk alþýða til sveitar og
sjávar verður að gera sér Ijóst,
wammmamammmmmmBmmammm
Kaup í ríkissjóðs-
vinnu kemst niður í
45 aura
Afrek „stjórnar hinna vinnandi
stétta“
Verklýðsblaðið hefir áður skýrt
frá því, hvernig ríkissjóður hefir
greitt vegavinnumönnum allmik-
inn hlut af kaupi þeirra í skulda-
hréfum til 8 ára, og hvernig
fátækir bændur eru að basla við
að selja þessa fínu(!) pappíra
með gífurlega háum afföllum.
Nú berast okkur fregnir um
þessa hneykslanlegu kaiipgreiðslu
úr hverri sýslunni á fætur annari.
Úr Skaftafellssýslu er skrifað,
að þar sé öll ríkissjóðsvinna
greidd í þessum skuldabréfum og
verzlanirnar taki þau „af náð“
upp í úttekt með minnsta kosti
50% afföllum!
Svo kaup þessara vegavinnu-
manna er komið allt niður í 45»
aura um tímann, og greitt í upp-
skrúfuðum vörum. (Ef miðað cr
við 90 aura tímakaup á pappírn-
um).
í ávai*pinu, sem' 12. þing Al-
þýðusambandsins lét frá sér fara
— er aðeins talin ein ráðstöfun,
til að bæta kjör verkalýðsins og
það er „hækkun“ vegavinnukaups-
ins.
Og svona er nú þessi hagsbót í
veruleikanum!!
að hér er skáld, sem af mætti
snildar og þekkingar þráir að
benda henni leiðina út úr ör-
birgð og þjáningu til fegurra
lífs. Og það er útsýn sósíalism-
ans, sem skáldið lætur hér
blasa við. Aldrei hefir Halldór
jafnt og í þessari sögu sinni
verið skáld alþýðunnar, aldrei
af svipaðri festu, rakið orsak-
irnar til kúgunar hennar né
reynt að glæða vitund hennar
af jafnríkri alúð. Hann hefir
skipað sér í tölu hinna göfug-
ustu stórskálda heimsins, sem
berjast við hlið alþýðunnar
fyrir framtíð mannkynsins á
þessari jörð. Þar á íslenzk al-
þýða verðugan fulltrúa.
„Sjálfstætt fólk“ felur í sér
ótæmándi auð. Hver íslenzkur
alþýðumaður þyrfti að geta les-
ið söguna oft og vandlega.
Aldrei hefir birzt verk á ís-
lenzka tungu, sem varðar jafnt
lífsbaráttu alþýðustéttarinnar,
og borið er uppi af slíkri snilld
máls og stíls.
----oinnniiTmmMMiíi ■iim