Verklýðsblaðið - 16.12.1935, Qupperneq 2

VERKLYÐSBLAÐIÐ
Enn hleypur á snærið hjá Alþýðublaðinu
Heimildamaðnr Morg'nnblaðsins, Finn Moe skýrir frá
iðnaðarmanna, þar sem líka iðn-
sveinafélögin urðu fyrir barðinu
á því hvert af öðru, og það mátti
segja, að það gleypti í sig meist-
ara viðkomandi iðngreina.
En leizt ykkur þá ekki á að
ganga í Alþýðusambandið ?
Um það hefir lítt verið rætt,
en ég býst við, að slíkt fengist
ekki samþykkt, af því að Alþýðu-
sambandið er háð pólitískum
flokki, því ég býst við að flestum
múrarasveinum sé það ljóst, að
það myndi ekki auka samvinnu
iðnsveina, að vera í sambandi
stjórnmálalegs flokks, þar sem
allir meðlimir hefðu ekki sömu
réttindi.
Ykkur hefir þá litist betur á
Samband iðnverkamanna?
Já, hvað þetta áhrærir. Annars
finnst okkur Sambandið hafa
verið of aðgerðarlítið, þótt við
skiljum, að aðstaðan hafi verið
erfið í byrjun, þar sem allt of
mörg sveinafélög hafa staðið fyr-
ir utan það. En ég vona, að
Sveinafélag múrara láti ekki sitt
eftir liggja að gera Sambandið
að sterku hagsmunasambandi.
Síðnsta Sovjetvina-
fandir
Það er gleðilegur vottur um á-
huga félagsmanna hve vel hefir
verið mætt á fundunum í haust.
Enda á félagið því láni að fagna,
að hafa sífellt góðum kröftum á
að skipa, með fræðsluerindi, er-
lendar fréttir og skemmtiatriði.
Einnig hefir það mikið valdið f jör-
ugum og skemmtilegum umræð-
um þar, spumingar, sem fram
hafa komið. Er því þannig til hag-
að, að við innganginn fær hver
meðlimur auðan miða, sem hann
skrifar spumingu á um eitthvað,
sem hann langar til að vita.
Á hverjum fundi ganga nýir
meðlimir i félagið og áskriftasöfn-
un „Sovétvinarins“ vex hröðum
skrefum, enda er hann löngu kunn
ur fyrir fróðleik og vandaðan frá-
gang, en kostar samt ekki nema
tvær krónur á ári.
Á síðasta fundi var samþykkt
tillaga um að ná 25 nýjum meðlim-
um í félagið og 150 áskrifendum
að Sovétvininum, , og þetta á að
framkvæmast fyrir næsta fund,
sem haldinn verður í janúar. Allt
sýnir þetta hinn mikla dugnað, á-
huga og kraft, sem í meðlimun-
um býr, þann skilning á ábyrgð-
artilfinningu, sem tendrast í
brjósti hvers heiðarlegs einstakl-
ings gagnvart sínum eigin félags-
skap.
Sovétvinir! Höldum áfram á
þessari braut, að safna öllum
frjálslyndum og fróðleiksfúsum
mönnum í félag okkar og nýjum
áskrifendum að blaðinu. Uppfyll-
um markið fyrir næsta fund. Til
heilla með starfið!
Sovétvinur.
F. U. K.
hélt útbreiðslufund í gær í K.
R. húsinu uppi. Fundurinn var
rnjög fjölsóttur og fór ágætlega
vel fram. Nýir félagar gengu inn.
Alþýðublaðinu finnst nú flest
hey í harðindum gegn samfylk-
ingunni. — Hefir það látið tíð-
indamann sinn hafa viðtal við
Finn Moe, einn af afturhaldssöm-
ustu foringjum norsku sósíaldemó-
kratanna, sem aðallega er þekkt-
ur fyrir það hér á landi, að Morg-
unblaðið hefir notað hann sem
heimildarmann fyrir Rússlandslyg-
um.
Vitaskuld er Finn Moe ákveð-
inn andstæðingur samfylkingar
verkalýðsins. — Meðal annara
furðulegra hluta, sem tíðindamað-
ur Alþ.bl. hefir eftir honum, er
þetta:
„Kommúnistarnir í Moskva . .
hafa skilið, að kreppupólitík Al-
þýðuflokkanna er hin eina, rétta,
eins og sakir standa“.
Þetta eru engu minni gleðitíð-
indi fyrir Alþýðublaðið en „Stal-
in-stoppið“ fræga.
Að hugsa sér: Dimitroff og
kommúnistarnir í Moskva eru bún-
ir að sjá það, að það er alveg
hárrétt, að hækka tollana á vinnu-
fötum, hveiti og öðrum nauðsynj-
um alþýðunnar, en hlífa hátekju-
mönnunum, — þeir eru búnir að
sjá það, að það er alveg sjálfsagt
að banna verkföll og senda vopn-
aða lögreglu gegn verkfallsmönn-
um, eins og danska sósíal-demó-
kratastjórnin hefir gert! Hvílík
gleði hlýtur að vera á himnum!
Nú skulum við taka það upp
orðrétt, sem Dimitroff sagði um
kreppupólitík „Alþýðuflokkanna“ í
Sjómannafélagið í Súðavík var
stofnað 15. júní síðastl. með 23
meðlimum, en telur nú um 30 og
eru það allir sjómenn þorpsins,
að undanteknum fjórum.
Félagið hefir enga samninga
lagt fram fyr en nú í haust.
Markmið og tilgangur félagsins
er að gæta hagsmuna sjómanna,
skapa þeim öflugan og heilbrigðan
félagsskap, sem vemdar hagsmuni
þeirra og skapar þeim lífvænleg
skilyrði. Samningar félagsins eru
í alla staði réttmætir og er það
einróma álit allra sjómanna, enda
er allur verkalýður Súðavíkur
staðráðinn í því, að berjast fyrir
þessum kröfum, þangað til fullur
sigur er fenginn. Aðeins einn út-
gerðarmaður, Bjami Hjaltason,
skrifaði tafarlaust undir. Þegar
nú sjómenn árangurslaust höfðu
gert ítrekaðar tilraunir til að fá
hina til að skrifa undir samning-
ana, ákváðu þeir að gera vinnu-
stöðvun þar til samningar væm
undirskrifaðir.
Föstudaginn 19. okt. var svo
lýst yfir allsherjarverkfalli, en
þá höfðu útgerðarmenn ákveðið að
skipa fram fiski frá Langeyri.
Skipið kom kl. 2 um daginn og
höfðu útgerðarmenn þá haft við-
búnað mikinn, en þegar skipið var
að leggjast að bryggju fóru all-
fiestir sjómenn og verkamenn inn
á Langeyri, þangað, sem skipa átti
hinni miklu ræðu á 7. heimsþing-
inu, sem Finn Moe vísar til.
Dimitroff sagði:
„Sósíaldemókratisku verkamennimir
geta stöðugt áþreifanlega sannfært
sig um, að hið fasistiska þýzkaland,
með öllum síhurn liörmungum, er
afieiðing af hinni sósíaldemókratisku
pólitík, samvinnunnar við burgeisa-
stéttarinnar". (Bls. 30).
Um sósíaldemókratisku verka-
mennina í Danmörku segir hann:
„Nei, þeir eru ekki ánægðir með
það, að stjórn sósíaldemókratanna
skuli með hinu svokallaða „kreppu-
samkomulagi" sínu hjálpa stórkapi-
lalistunum og stórbændunum, en ekki
verkamönnum og fátækum bændum;
að hún með tilskipuninni frá janúar
1933 skyldi hafa tekið verkfaUsréttinn
af verkamönnum, að hún hefir á-
kvarðað að nývopna lögregluna og
koma henni fyrir í herbúðum; að só-
sialdemókratisku foringjarnir hafa sett
íram tillögu um „endurbætur" á hegn-
ingarlögunum, sem eru andstæðar lýð-
ræðinu.
Ég lield varla, að mér skjátlist, þeg-
ar ég staðhæfi, að 99% verkamann-
anna í Danmörku sér ekki samþykkir
þessum pólitísku ráðstöfunum hinna
sósialdemókratisku foringja og ráð-
]ierra“. (Bls. 60—61).
Þetta er skoðun Dimitroffs og
„Kommúnistanna í Moskva“ á
„kreppupólitík Alþýðuflokkanna“.
En um Alþýðublaðið og Morg-
unblaðið og Finn Moe má segja,
að hver og einn velur sér heimild-
armann, sem honum er samboð-
inn.
fram fiskinum. En þegar útgerð-
armenn sáu hvað verkfallsmenn
voru fjölmennir, brá þeim heldur
en ekki í brún, og Grímur Jónsson
kvaðst ætla að hverfa heim aftur,
en verkfallsmenn yrðu að bera á-
bvrgð á fiskinum!!
En bágt mun Grímur hafa átt
með að trúa því, að ekki tækist
að koma fiskinum um borð, því
eftir 2 tíma kom hann aftur og
liafði þá skrapað saman 3 menn,
sem líklega hafa átt að aðstoða
hann við útskipunina. Verkfalls-
menn höfðu gaman af að sjá þessa
veslings vikapilta Gríms snúast í
kring um hann eins og hunda,
sem elta húsbónda sinn. I fyrstu
var líka gorgeir í drengjunum, t.
d. einn þeirra, Áki Eggertsson,
sagði að nú væru þeir komnir til
að skipa fram fiskinum, en verk-
fallsmenn voru þeir rólegustu og
munu minnast þessara manna á
viðeigandi hátt. En svo fóru leik-
ar, að Grímur og hans fylgifiskar
löbbuðu sneiptir til baka.
Síðan verkfallinu var lýst yfir,
hefir enginn sjómaður né verka-
maður unnið hjá útgerðarmönn-
um. Hinsvegar hefir allur verka-
lýður Súðavíkur sýnt fádæma fórn
fýsi og vilja á að fá kröfum sjó-
manna framgengt, þrátt fyrir
ýmsar sundrungar- og klofnings-
tilraunir nokkurra manna, sem
selt hafa sannfæringu sína fyrir
Isleifur Högnason
fertug:ur
Félagi ísleifur Högnason varð
fertugur 30. nóvember.
, Félagi ísleifur hefir frá upp-
hafi verið einn af beztu foringj-
unum í vinstri armi verkalýðs-
hreyfingarinnar á Islandi. Meira
en áratug hefir hann unnið í
fremstu röð með verkalýðnum í
Vestmannaeyjum, sífellt sem vin-
sæll foringi og góður félagi.
fsleifur hefir lengst af verið
bæjarfulltrúi verkalýðsins í bæjar-
stjórn Vestmannaeyja og fram-
bjóðandi Kommúnistaflokksins við
þingkosningar þar.
Þau hafa verið mörg hörð átök-
in þessi árin, sem þeir félagamir
í Vestmannaeyjum, fsleifur Högna
son og Jón Rafnsson, og allir hin-
ir dugandi baráttumenn þar hafa
háð hlið við hlið. Varla hefir nokk-
ursstaðar verið eins róstusamt og
við §um verkföllin þar, „saltslag-
inn“ og fleira. Afturhaldið í Eyj-
um hefir líka hatað þá, forvígis-
mennina þar — og er mönnum
enn í fersku minni tilræðið við ís-
leif 1932.
ísleifur var einn af stofnendum
Kommúnistaflokksins og hefir átt
sæti í miðstjóm hans frá upphafi.
En aldrei hefir samt flokkur
vor þurft að gera aðrar eins kröf-
ur til félaga ísleifs og nú, þegar
samfylkingin í Vestmannaeyjum
hefir brotið ísinn og verkalýður-
inn hvarvetna á landinu vonast
eftir sigri sameinaðs verkalýðs
yfir afturhaldinu í Eyjum.
Félagi ísleifur byrjar því
fimmta áratuginn í harðvítugri
baráttu en háð hefir verið áður í
Eyjum, — og í þeirri baráttu
fylgja honum og verkalýð Vest-
mannaeyja heillaóskir allra þeirra,
sem óska þess, að nú taki „tíma-
bil einingarinnar við af tímabili
klofningsins" hér á landi líka.
fáeina silfurpeninga og heldur vilj-
að þjóna lýginni og rangsleitninni
en sannleikanum og réttlætinu,
því það er aðferð íhaldsfasistanna
í Súðavík.
Ekkert skal um það sagt, hvað
útgerðarmönnum sérstaklega
finnst að samningunum; almennt
er álitið að þeir vilji bara ekki við-
urkenna félagsskapinn, og mun
það vera rétt, að minnsta kosti
ber þeim sjaldan saman við sjálfa
sig, þegar verið er að tala um
samningana. Það eitt er víst, að
þeir eru í samræmi við það, sem
annarsstaðar er, — þó þykir ekki
þörf á að birta þá hér, þar sem
þeir áður hafa verið birtir á
prenti. Það er nú óhætt að slá því
föstu, að sjómenn munu aldrei
slá af kröfum sínum til muna þó
að útgerðarmenn hafi skotið mál-
um sínum til atvinnurekendafélags
ins. Sjómenn munu aldrei beygja
sig fyrir klíkum Claessens. Sagt
er að atvinnurekendafélagið hafi
lítið gert til samkomulags og er
trúlegt að það sofi á því meðan
mögulegt er, enda hæfir það líka
bezt skel kjafti þeirrar svörtu
samfylkingar, sem þar er mynduð
gegn hagsmunum verkalýðsins.
Sjómannaverkfalllð í Súðavík