Spegillinn - 01.08.1936, Síða 2

SPÉGILLINN
XI. 15
Síldin heldur áfram að veiðast, en uppá
síðkastið er kvartað yfir því, að hún sje
stygg. Hófst þessi styggð hennar, eftir að
greinar Jóns Fannbergs um fleiri síldarþrær
kom út. Aftur á móti er það argasti rógur, að
síldin sje nokkra baun hrædd við síldarút-
veg;snefndina; öðru nær: hún bara hlær að
henni.
Roosevelt forseti er önnum kafinn í frí-
stundum sínum að skrifa bók. Er það skop-
saga, og seinna á að kvikmynda hana líka.
Reyna nú andstæðingar forsetans, hvað þeir
geta, að fá hæstarjett Bandaríkjanna til að
ónýta fyrir honum upplagið, þegar þar að
kemur.
Kommúnistar tveir rjeðust nýlega á barna-
kennara, sem fylgir sjálfstæðisflokknum að
málum, og börðu hann til óbóta — eða að
minnsta kosti ekki til bóta. Sýnir það vel inn-
ræti vesalmenna þessara, að berja ekki held-
ur þá, sem skrifuðu „Dýrin tala“.
Svíarnir, sem voru hjer á sænsku vikunni,
eru nú lukkulega heim komnir, og sennilega
búnir að segja „Hár ár gudagott att vara“,
eins og Ásgeir hafði spáð fyrir þeim. Segja
þeir ennfremur, að hvergi hafi þeir fyrir hitt
aðra eins fegurð og hjer á íslandi. Kurteis-
innar vegna gátu þeir þess ekki, hvort þar er
átt við landslagið eða móttökunefndina.
Einar skáld Benediktsson gaf í fyrra eign-
arjörð sína, Herdísarvík, Háskóla íslands, og
mun eiga að stofna þar háskólasel, þegar þar
að kemur. Ekki hefir þetta höfðingsskapar-
bragð verið lengi ólaunað, því fyrir nokkru
hefir skáldið verið gert heiðursfjelagi í „Fje-
lagi tónlistar Jóns Leifs“.
Esja fjölgaði farþegum sínum í annari Skot-
landsferð sinni upp í 30 úr 17 i fyrstu ferð.
Er búist við, að fargjald verði bráðlega fært
niður, í tilefni af þessum ágæta árangri. Sta-
tourist og landkynnirinn sjá nú ekki út úr
önnunum, því auk Skotanna þarf að taka á
móti Keflavíkurhákallinum, sverðfisknum og
Zamora, fyrv. forseta Spánar.
Moggi segir, að danir brúki nú Islendinga
sem grýlur á færeyinga, og veifi framan í þá
fjármálaástandi voru, til viðvörunar. Þetta er
ekki nema algengt, að druslur sjeu notaðar
sem fuglahræður, svo oss finnst það engar
frjettir.
Knattspyrnuráðið í Skotlandi hefir nú bann-
að nokkrum löndum sínum að keppa við ís-
iendinga í knattspyrnu í sumar, sem þó var
áður búið að binda fastmælum. Oss þykir hin
góðkunna níska Skotanna ganga óþarflega
langt, ef þeir tíma ekki einu sinni að bursta
íslendinga.
Svifflug á nú að fara að iðka hjer á landi,
86
og hefir fjelag verið stofnað í því skyni. Ætl-
ar fjelagið að kjósa þá Ásgeir fræðslumála-
stjóra og Jónas Þorbergsson heiðurslimi sína,
meðan þeir svífa milli flokkanna í pólitíkinni.
Fyrir nokkru ralí sverðfisk á land í kjör-
dæmi Eysteins, en þar reka flestar kynjaver-
ur og ódrættir, sem sögur fara af. Var sverð-
ið allt skörðótt og telja fræðingar, að fiskur-
inn hafi flúið úr borgarstyrjöldinni á Spáni.
MorgunblaðiS fræðir oss á þvi, að Guð-
brandur prófessor hafi í síðustu utanför sinni
kallað sig siðameistara utanríkisráðuneytisins
íslenska og háskólaprófessor. Finnst oss allt
mæla með því, að Brandur verði sem fljótast
gerður að páfa, svo hann geti verið Sánkti-
Pjetur í siglingum. Sjálfur kveðst hann vera
boðinn á Ólympíuleikana, af þýsku stjórninni,
og mun hann eiga að keppa í Maraþonslýgi.
Þýskari einn, sem hjer var fyrir skömmu og
þurfti auðvitað að skrifa um oss þegar heim
kom, hefir látið svo um mælt, að þjóðar-
íþrótt Islendinga sje að tala í síma. Líklega
hefir hann meint, að það væri að hlera í síma,
og hefði það verið sanni nær.
Nýja DagblaSið (og útvarpið líka) skýrir
frá því, að Haraldur og stauning ætli að fara
að gera þríhyrndan verslunarsamning við ein-
hverja suðurlandabúa. Virðist svo sem þeir
eigi að ganga hornbrotnir til þessara samn-
inga, því annars yrði samningurinn meira en
þríhyrndur, jafnvel þó suðurlandabúinn væri
kollóttur.
Vatnajökulfararnir ei'U nú sem Óðast að
tínast burt af jöklinum og reyna nú að yfir-
bjóða hver annan í mannraunum. En kostur
er það við frásagnirnar, að vísindaárangur
virðist því betri sem þeir fá verra veður.
Ein af ástæðum Jónasar Þorbergssonar til
þess að segja sig úr Framsóknarflokknum var
sú — að því hann sjálfui' segir — að hann
vill vera frjáls maður. Þetta bendir á, að
Tímasannleikurinn hafi ekki megnað að gera
hann frjálsan.