Spegillinn - 25.02.1938, Blaðsíða 4

SPEGILLINN
XIII. 5
Gjaldeyrismál.
l>rófessorinB
kominu tii
samninga
•»• ?yi f
Hagalín^Hú hei'mta.jeg veskú að verða landsbókavörður. ' 'L
Haraldur; Ræðurðu yfir nokkrum atkvæoum á Isafirði?
Hagalin: Altjend yfir kellingunni.sem jeg svældi frá Jóni Auðunni,meé bví
SJS^7UiUSS.,KtH “*** "spg “ á “ !■“» •*
Haraldur: Efþúhefurekki annað,skaltu heldur mæla olíu hjá Hé6ni,og ef bv
kkl steinfiegir.een jeg þig.bara aé dósent..
Lengi höfum vjer vitað, að gjaldeyr-
ismál vor voru komin í hið mesta öng-
þveiti, en höfum hinsvegar verið að
bíða eftir því, að fagmenn vorir reyndu
að ráða bót á ástandinu. Rjett fyrir
skömmu hefir svo einn fagmaðurinn
hafið upp raust sína í fjármálablaðinu
Vísi; er það Björn Ólafsson, sem sjálfur
á sæti í gjaldeyrisnefndinni, sem gefur
út platseðlana, en þeir gefa síst eftir
hinum gulu bræðrum sínum í Hafnar-
firði. Var grein Björns ítarleg og seriös
eins og vænta mátti, en bara sá gallinn
á, að hún var ekki annað en lýsing á á-
standinu, hinsvegar engar tillögur til
umbóta. Gaf greinarhöfundur í skyn, að
þá hlið á málinu ætlaði hann að eftir-
láta Eysteini, og má þá segja, að Ey-
steinn sje farinn að eiga ítök hjá íhald-
inu. Líklega fellur það þá í vorn hlut
eins og svo oft áður, að koma með um-
bótatillögurnar. Fær ríkisstjórnin þær
ókeypis, enda ekkert til að borga með.
Nú er það svo, að þessar tillögur hafa
verið áður hjer í blaðinu fyrir fáum ár-
um, en hjer koma þær aftur með viðbót,
sem vjer hyggjum jafnframt sje umbót.
Suður í Þýzkalandi er enn einhver slatti
af ríkum Gyðingum, sem svitna angist-
arinnar svita undir blóðöxi Hitlers. —
Hafa þeir mist borgararjett, ef ekki í
orði, þá að minnsta kosti á borði, og þrá
ekkert frekar en að losna úr landinu.
Hafa þeir grúnkur sínar grafnar víðs
vegar um landið, til þess svo að koma
þeim undan þegar þeir sleppa. Auðvitað
vill engin almennileg þjóð hafa þennan
óþjóðalýð, og vjer heldur ekki. Samt
hljóðar plan vort uppá það, að gefa
þeim borgararjett gegn aleigu þeirra.
En þegar það er komið í kring og pen-
ingarnir komnir í hitaveituna eða ríkis-
skuldir vorar, neytum vjer jafnrjettis-
ákvæðis sambandslaganna og sendum
dönum júðana. Sleppum vjer þannig við
nærveru þeirra, og er gott, en hirðum
hinsvegar peninginn, og er enn betra.
Vjer skulum játa, að vjer afhendum
ríkisstjórninni hugmyndina með hálf-
um huga. Altaf gæti komið til mála, að
Eysteinn hjeldi þannig á kortunum, að
það yrðum vjer, sem sætum uppi með
júðana, en danskurinn með peningana.
Spurningar.
Jeg var búinn að ætla mjer að senda
útvarpinu nokkrar fyrirspurnir, í þeirri
von, að hann Jón þess svaraði þeim.
En þar sem útvarpsráð hefir stytt dag-
skrárliðinn „Um daginn og veginn“, sem
líklega er vegna þess, að Jón Útvarpss
ljet fallerast fyrir strákunum á Akur-
eyri, þá áleit jeg tilgangslaust að senda
spurningar mínar þangað. Sendi þær
því SPEGLINUM í því trausti, að Aðal-
jón svari þeim. Spurningunum er líka
sem vitfiríings heldur á mót. og Árna og Sigfús vorn Sighjartarson
Þar hittir það Pálma (og Valtýs er von) vorn sóma — vort Ú-T-V-A-R-P-S-R-Á-Ð.
og vindstjórann Jón, er mjer tjátS, (Þingeyskur útvarpshlustandi).
Og þó ’hana herjaði eldur og ís
og aska, Ieir e3a grjót,
þá er hverju mannsbarni velgengni vís,
Að loknum upplestrinum, kvað skáldið sjer hljóðs og til-
kynnti, að kvæðið væri á enda. Ætlaði fögnuði áheyrenda
þá aldrei að linna.
Mótið fór hið prýðilegasta fram, og endaði með form-
legri stofnun Vitfirðingafjelags íslands, en síðar verður geng-
ið frá stofnun hinna einstöku deilda.
Vjer viljum grípa tækifærið til að þakka öllum þeim,
sem styrkt hafa þetta mót á einhvern hátt, en þá fyrst og
40
fremst útvarpsstjóra fyrir að lána ókeypis Karlakór Reykja-
víkur, sem hann hafði þá nýlega fest kaup á, og svo útvörp-
unina sjálfa, sem hann vildi ekki einu sinni þiggja fyrir þær
prósentur, sem honum sjálfum bera og munu vera minnst
10—12 krónur (gengið út frá jarðarför á 5 krónur). Munum
vjer við tækifæri gera hann að heiðursfélaga vorum.
Fjelagsstj órnin.