Spegillinn - 18.10.1946, Blaðsíða 6

SPEGILLINN XXI. 18.-19.
HHmNllimiNIIIIIIIIIMIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIII «ll|ll|||IIIUmui1lll|imillllllllllllllllllllllUIIIIIIIIIIIIIIIIII|||||||||||||||||||INllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllttlllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllMIIIIIIIIHMItllllllHNNIIINIIII
Þeir,
iem gancja
beó t
lUJir
eru t pötum
fra
Árna «V Bjarna
jjf
HAMAR
Jámateypa
Vélaverkste*öi
KetllamiAja
T ryirirvagötu
Hamarahóainu. R«*ykjavík
Benedikt Gröndal
Símar:
1095, 2880, 2883
Simnefnl
HAMAR.
Ulenakt íyrírt»Ui Slyðjifl innlendan iflnafl
Járn
og stál
EGILL ArNASOIV
MAfMARHÚBlNU 9CVKJAVÍK SÍMI 4310
BEZTU
ÚRIISI
FRÁ
EarleL
VELTUSUNDI . SIMI 6419
ÞingsemingameSa SPEGILSINS
Texti: Því að hið góða, sem ég vil,
g'jöri ég ekki, en hið vonda,
sem ég vil ekki, það gjöri ég.
Róm. 7. 19.
Þessi texti, sem ég var að lesa yfir hausa-
mótunum á ykkur, háttvirtir þingmenn
SPEGILSINS, er klausa úr bréfi Páls postula
til Rómverja, því að hann hafði hálfgerða
skrifdellu, kallsauðurinn, og var allt af að
hrella hina og þessa með skrifum sínum, líkt
og Pétur tuttugu öldum síðar. Hér er það
eftirtektarvert, að hann er ekki einusinni að
skamma Rómverja, aldrei þessu vant, heldur
manninn erinda frétti.
Kominn sá þar með kassann var.
,„Ta, livað skyldi við liann gera“?
„Jarða að Hrauni, því lionum bar
á Hrauni úr þessu að vera“.
Presturinn rumdi og ræskti sig.
— „Rétt væri dags að bíða.
Best er þó fyrir bróðir, þig,
biskups úrskurði að hlíða“.
Sigurjón óðar sveif á brott,
svipleg var Norðurförin.
„Eg á þó beinin, það er goll“
— ])að voru einu svörin.
Beinaber.
sjálfan sig, en grunur minn er nú samt, að
hann sé að færa að þeim um leið, fyrir ein-
hvern trassaskap í hinu góða, sem þeir hafi
þá nýlega gert sig seka um. Hvað sem bakvið
kann að liggja, eru þessi orð í gullgildi enn
í dag, óháð allri vísitölu. Haldið þið t. d.
ekki, að forsætisráðherrann okkar mætti
segja eitthvað svipað í væntanlegu bréfi sínu
til Ameríkumanna, þegar hann er búinn
að mynda nýju stjórnina — því að hann
stakk því að mér, að hann ætli strax að segja
af sér, þegar hann er búinn að hlusta á þenn-
an stúf minn. Sumir eru reyndar að flimta
um það, að nýja stjórnin muni ekki verða
frí við ellibragð, og ég hef sjálfur lúmskan
grun um, að kommarnir ætli aftur að skríða
undir skikkjufald hans, samkvæmt nýrri línu,
móttekinni frá Möskvu. Yerða þá allir ánægð-
ir og sæt sameiginleg landráð. Enginn græt-
ur væntanlega, nema þá kannske Barði og
munu sannast á honum orð skáldsins: —
„Harmar hlutinn sinn hjásetinn“.
Sem betur fer, skeði þessi sala ykkar á
aukaþingi og meira að segja í lok þess, svo
að ég fæ tækifæri til að messa af ykkur mesta
skítinn áður en þið farið að taka dýrtíðina
þessum föstu tökum, sem allir hafa verið að
tala um undanfarið. Rétt áður en ég smaug
upp í stólinn, hitti ég Kauplagsnefnd og Hag-
stofuna á götunni, og bar þeim saman um,
að nú myndi vísitalan fara upp fyrir 300,
enda þótt stjórnin hafi ákveðið að borga
158