Stúdentablaðið - 05.10.1928, Qupperneq 7

1928
STÚDENTABLAÐ
5
að halda næsta mót. — Ekki er því að neita,
að ýmsum annmörkum er það bundið fyrir
okkur, að halda stúdentamót. Verður kostn-
aðurinn vafalaust einu hinna stærstu. Þess
má þó vænta að ríkið leggi eitthvað að
mörkum, og ef stúdentar sjálflr bæði eldri
og yngri, verða einhuga um að leggja mál-
inu lið, held jeg að sú hindrun verði yfir-
stigin. Þá er og skortur á húsrúmi mikil-
vægt atriði, en ýmsir þeirra stúdenta, er jeg
átti tal við um þetta mál, töldu það ekki
meðal vandkvæða, því hægt yrði að búa um
borð í skipi því, er þeir mundu að líkindum
í sameiningu leigja til fararinnar. Og þótt
sitt hvað kunni að vera þessu máli til hindr-
unar, er á hinn bóginn margt sem mælir með
því. Yrði mótið t. d. haldið eftir alþingishá-
tiðina, ætti sumt, af því, sem gert verður i
tilefni hennar að geta komið að gagni. Má
þar til nefna sýningar ýmsar o. fl. En hvað
sem því líður, þá er nú tími til kominn að
taka málið til rækilegrar athugunar. Þeir er-
lendir stúdentar, sem hugsr. til ferðarinnar,
þurfa góðan tíma til undirbúnings, og við ekki
síður. — En úrskurðarvald á því hvort mót-
ið skuli haldið, og framkvæmdir málsins, ef
til þess kemur, liljóta að heyra undir alla
islenzka stúdenta, en ekki neitt einstakt fje-
lag fremur öðrum. Hið fyrsta, sem þarf að
gera, er því, að stofna samband íslenskra
stúdentafjelaga og væri þess full nauðsyn,
þótt ekkert slíkt stórmál sem þetta stæði
fyrir dyrum. I sambandinu yrði: Stúdenta-
fjelag Reykjavíkur, Stfj. Háskólans, Stfj. Ak-
ureyrar og Fjelag islenskra stúdenta í Höfn.
Þarf nú strax að hefjast handa, því að hik
alt og seinlæti getur orðið okkur til hins
mesta tjóns og óvirðingar.
Þorsteinn 0. Stephensen.
KRISTJÁN GUÐLAUGSSON:
Það kvöldar.
Reikar um rauðguJ bJöð
roði frá aftansól,
guJJofin sýnast sund,
sveitin í nýjum kjól.
BJágresið hátt í hJíð
hýrnar við sólaryl,
gJitra hin guJu strá
gJeðinnar finna tiJ.
Úða frá lffsins lind
Jeggur um hreysi og bæ
hingað ber unaðsóð
utan frá Jygnum sæ.
Skuggar á legi og Jaut
Jengjast, þá andar frið
utan frá auðri nótt
inn yfir Jífsins svið
SóJin, er gJeði gaf
gengin er braut á ný,
lengst út á bJámans beð
blóðhtuð hvíla ský.
DaggperJur bera bJóm
biðja um meira skin,
gleðin er breytt í grát,
— grát yfir horfnum vin.
Hylur sem helgilín
húmblæja dal og fjörð,
alt það, sem Jíf er Jjeð
lýtur í bænagjörð.
Sorg þagnar, svefninn vær
sveimar um auðan geim,
draumanna brenna blys
birta upp nýjan heim.