Fálkinn - 26.10.1929, Qupperneq 12

12
FÁLKINH
5krítlur.
— Arthur, blessaður reijndu aO
hanga ögn enn, svo að jeg geti tínt
blómin áður en þú dettur.
— Jeg vona að þjer gerið mjer þá
ánægju lœknir, að drekka eina flösku
nieð mjer.
JU>
— Æ, fgrirgefið þjer. Það var liinn
maðurinn, sem átti að fá þessa súpu.
— Jeg rœð yður til, að verða þarna
ekki lengi, þvi nú Uet jeg akkerið
falla.
Adamson
finnur áhald
til að þrœða
nál
— Skgldi nú ekki fara að bíta á
hjá mjer?
— Haldið þjer gður tíu metra enn,
þá kemur sandhrúga til að detta i!
—• Hvernig dirfislu að hlaupa beint
á mig, strákur.
— Jeg regndi að krœkja, en það
tókst ekki.
— Hegrðu mamma. Iiefir þessi lög-
rcgluþjónn þarna nokkurntima verið
eins lítill og jeg er?
— Já, það liefir liann verið.
— En hvað það lilgtur að vera
skritið, að sjá svo lítinn lögregluþjón.
— Það koma fgrir þær stundir, Ós-
valdur, að mjer finst að þú hugsir
meir um annað en mig.
— Pabbi, bvað er eintal?
— Það er t. d. ])ei<ar hún maminn
þín talar við mig, drengur minn.
— Jeg hjelt að það væri samtal.
— Nei, samtal er þegar annað fólk
talast við.
— Vantar gður bifreið?
— Já, ef þjer skgiduð hitta bifreið
hjerna á götunni þá skuluð þjer
senda hana til mln...................
— Komdu hjerna inn, Gummi. —
Hjerna er þurt.
— Konan mín liefir vit á við tvo,
það máttu reiða þig á.
— Já, jeg hefi líka altaf sagt, að
hún væri einmitt kona fyrir þig.