Fálkinn - 05.04.1930, Blaðsíða 5

F A L K I N N
5
Sunnudags hugleiðing.
eflir
unnar Árnason frá Skútustöðum.
r
Ureltur landbúnaður.
mÞví að augu hans hvíla
yfir vegum hvers manns
og hann sjer öll spor
hans“ (Jóh 34, 21). —
A daginn skín sólin um alla
or< og um nætur tindra þús-
iMcir stjarna yfir hverjnm ein-
s -a ixianni. Himininn er oft svo
^iyrkvaður af skýjum að vjer
Jaum livorki sól nje stjörnur, en
jín 1Ver geisli nær altaf til vor.
vert einasta augnablik hvíla á
Ss einhver ljósaugu.
■.)lj uSu Guðs hvíla altaf á oss
um. Hvar sem vjer erum,
) ar Sem vjer förum, livað sem
gerum, sjer Guð oss. Eða
vJer
uiun
... ', ,Sa eigi sjá, sem augað liefir
1 .lnð og lætur einhvern ljós-
^eisla rjúfa jafnvel hið svartasta
H'kur? Sannarlega hvíla augu
aiös yfir vegum livers manns og
ann sjer öll sjior lians.
oUhU, sem freistarinn gyllir
‘Ilr °ss, viljum vjer fyrir engaú
j.ynn láta aðra sjá, síst af öllu
.1 Ur eða móður og aðra sem
■'Gr Unnum. Vjer leitum því
yrkursins og einveruimar til
ess að fremja það. En má Guð
Ja Það? Viljum vjer að það sje
^eráð eldstöfum í þær bækur
y in allir geta lesið í himnunum.
oiUuni vjer oss að þvi,að drýgja
I franimi fyrir augum hrein-
,^ans 0g Jieilagleikans? En
I ar eigum vjer að framkvæma
s.a° an þess að Guð sjái? Guð
i. ut á heimsenda og inst inn í
ln ystu myrkur.
i Jer eigum öll útlegðarstund-
> Pegar enginn vinur les í hjörtu
r uje nokkur mannleg hjálp
s';fcr °ss. Dýrasta gleðin og dýpsta
°rgin eru óskiljanleg hljómmál
ruui. Þó þörfnumst vjer aldrei
Uoúðar og skilnings frekar en
1 d- Stundum megnar engin
Dimleg hönd að leysa oss úr
Jakdóinsviðjum, frelsa oss úr
aiinraunum, eða leiða oss er
Jer erum einir á ferð um ókunn-
f,r, ,slóðir. 1 hvaða hæli er þá að
va> og til livers að kalla út i
^euninn. Guð sjer oss einnig þá
°g hönd hans nær jafnlangt og
iann htur. Og barnið óttast ekk-
01 , nie^an faðirinn er lijá því.
Vennirnir eru altaf að dæma
uss 0g eru jjfjjúnir til þess að
oss fyrir hinar og þessar
P lr- Þeim er liætt við að mis-
1 • °h þeir kjósa oftar að ætla
^ss ili en gott. En þetta eru ekki
j’uuað en dægurdómar. Augu
{0erleikans þekkja hverja liugar-
Uaering vora. Og kærleikurinn
1 nr ~ og fyrirgefur.
'ýskiir prestur, sem þótti öðr-
jln írenuir vaxandi maður og
i a nandi, var eitt sinn spurður
1 'a° l)ví rjeði. Hann svaraði, að
aini hef'ði tamið sjer að gleyma
( rei eitt augnablik að augu
l^s hvíldu á sjer.
' rarnmi f yrir konunginum
Svona lita kornþreskivjclar Persa út. Þessar vjelar
hafa verið nolaðar óbreyttar öld eftir öld, en engum
dettur í hug að kaupa nýtiskuvjelar til að þreskja
kornið með.
Vatnið er undið upp i'ir brunninum með hestafli og
síðan leitt í smáskurðum yfir akurinn.
Oft heyrist kveða við þann tón, ísland en þjóðin um tíu miljónir
að íslenskur landbúnaður sje orð- ibúa. En það sem mest bagar
inn langt á eftir tímanum, og þetta gamla menningarríki, eða
hjakki enn að miklu leyti í sama rjettara sagt þær leifar þess, sem
Persneskir hirðingjar á ferð, með börn sin og bústofn.
nú heita Persia, er vatnsleysið.
Vegna vatnsleysis hefir ekki ver-
ið unt að gera arðberandi nema
lítið af hinu mikla landflæmi.
Aðeins meðfram ánum, við upp-
sprettur eða þar sem áveitur
hafa verið gerðar, er landið
byggilegt eða þannig að hægt
sje að reka landbúnað á traust-
um grimdvelli. En i þeim lijer-
uðum, sem uppskeran er algjör-
lega liáð því, að regn komi á
rjettum tíma, er búskapurinn
eins og dutlungafult happdrætti.
Komi rigningin ekki fellur fólk-
ið úr hungri.
Persneski bóndinn er nægju-
samur, iðinn en enginn afkasta-
maður. Hann er „dundari“, sem
lætur hverjum degi nægja sína
þjáning. Þegar rigningatiminn
byrjar, oftast nær í nóvember,
og jörðin fer að vökna eftir lát-
farinu og bann var á dögum for-
ferðra vorra fyrir þúsund árum.
Og sumir kveða svo djart að orði,
að íslendingar sjeu á eftir öll-
um öðrum þjóðum í búskapar-
aðferðum. En þeir sem þetta
l ullyrða þekkja ekki heiminn og
vita ekki hvað þeir eru að tala
um. Til þess að sanna þetta skal
hjer brugðið upp ofurlítilli mynd
af landbúnaðinum i æfagömlu
menningarlandi, Persíu. Og
þyrfti þó ekki svo langt að leita.
Persía er strjálbygt land. Rík-
ið er stórt, 17 sinnum stærra en
verður meira að segja strákurinn
að prúðmenni. Þeir, sem vita
altaf og alstaðar af augum Guðs,
verða nýjir mehn. Þeir eru að
likjast Kristi. — Amen.

Persneskur bóndi að herfa akur sinn —• með planka. Beitir hann uxum
fyrir plankapn.