Fálkinn - 06.09.1930, Blaðsíða 12

12
F A L K I N N
Skrítlur. Adam-
son.
/
\\
ii nuvato vr
1. veiðimaður: — Á jeg að hjálpa
gðnr?
2. veiðimaður: — Nei, jeg er vist
einfær um, að fleggja þessu segði
út aftur.
Ilansen (sem hefir farið baðklefa
vilt): — Jeg hefði ekki átt að fara
i þetta bað, Soffia sjáðu hvað jeg
he.fi gengið saman.
— Hversvegna hefir þú snúið
mgndinni af henni mömmu upp að
veggnum?
— Hefir veggfóðrið skemst við
það?
Árið 2000.
— Soffia min, þú mátt ekki fljúga
of langt burt frá húsinu.
— Jeg vildi gjarnan fá að sjá sarn'
kvœmiskjól, sem væri i samræmi við
vaxtarlag mitt.
Já, þann kjól hefði jeg Uka
— Hegrðu, pabbi. Hvað er Da- gaman af að sjá, frú.
moklesarsverð?
— Það er sama sem hœtta, sern
Tókuð þjer eftir því, að hún
frú Guðriður hafði fengið glóðnr- / Dgragarðinum:
barji!
Ó, hver sem aftur væri orðinn
auga. — Og maðurinn hennar er bú-
inn að vera i tugthúsinu i tvo mán-
uði. — Það kalla jeg nú athugavert
llfernl.
— Pabbi, má jeg fara upp á filinn?
— Ja, nú er hann farinn að rigna.
— Kannske jeg geti þá fengið sæti
\nnan í honutn?
— Dara að jeg vissi, hvað le0 a
að gera við þennan dreng?
----- Fjekstu ekki neina notkvú’
arfgrirsögn með honum?