Fálkinn - 26.09.1931, Side 13

F Á L Ií I N N
13
Besta
fægi og hreinsunarduftið.
Hafið það ávalt við hendina.
Tin verður eins og silfur og kop-
ar eins og gull. Það rispar ekki
viðkvæmustu málma.
Notið V I M
á öll eldhúsáhöld. Það er selt í
dósum og pökkum og fæst al-
staðar.
á hverju
heimili.
M V 120-10
LEVER BROTHERS LIMITEU.
PORT SUNLIGHT. ENGIAND.
Karlmannafataíískan.
Síðustu Lundúnafreunir.
Eftir Anclrjes Andrjesson, klæðskera.
ÞaS liefir lítið verið gert að því
lijer á landi að fræða karlmenn um
fatatísku og annað, er klæðnaði
þeirra við kemur.
Að sjálfsögðu mun einhverjum,
er les þetta, i fljótu bragði verða
á að hugsa sem svo, að ekki skifti
miklu máli hvoru megin hafsins
þær fregnir liggja; en að þvi at-
huguðu, að varla hittist sá maður,
er ætlar að fá sjer nýjan klæðnað,
að ekki óski hann, að efni og snið
klæðnaðarins sjeu eins og það sinn
tískast, eða að minsta kosti eitl-
hvað í þá áttina, þá verður þögn
sú, sem hvílt liefir yfir karlmanna-
fatatískunni næsta óskiljanleg.
Margir liafa orðið til þess að
minnast á þetta við mig, og jafnvel
mælst til þess, að jeg stuðlaði að
því, að jafnan væri skýrt frá því
opinbertega, er breytingar verða á
tískunni.
Með því að jeg atla jafna fæ,
strax og karlmannafatatískan breyt-
ist, tilkynningar af tískuráðstefnun-
um í Lundúnum, þá vildi jeg nú láta
að óskum manna, og gefa almenn-
ingi vitneskju um haust- og vetrar-
tískuna, eins og hún hefir verið
ákveðin. Mun jeg og þá framvegis
reyna að stuðla að því, að nýjustu
frjettir á þessu sviði verði birtar.
Vildi jeg einnig geta stuðlað að því
að klæðnaður karlmanna, hjer á
landi, þyrfti ekki að vera jafn
sundurleitur í framtiðinni og oft
hefir viljað við brenna á umliðn-
um árum.
Áður en jeg slcýri frá haust- og
vetrartískunni vil jeg gefa mönnum
dálitla hugmynd um, livar og
hvernig tískan verður til.
Karlmannafatatískan myndast í
Lundúnaborg, og eru það klæð-
skerameistararnir í Savile Row,
sem ákveða heimstískuna. Koma
þeir venjulega saman á ráðstefnur
tvisvar á ári í þessu skyni. Eigin-
lega eru það nú ekki ldæðskera-
meistarárnir i vesturhluta Lundúna-
borgar, sem álcveða tískuna, heldur
má frekar segja, að það sjeu nokk-
urir af viðskiftavinum þeirra, sem
eru alþektir þar i borg sem leiðandi
tískuherrar. Það, sem menn þessir
panta hjá klæðskera sínum, svo og
hinar margvíslegu breytingar og
nýmæli, sem þeir kunna að finna
upp á, er tekið til mæta rækilegrar
yfirvegunar á ráðstefnum klæð-
skeraméistaranna. Er svo hafnað
og valið, og það sem álitið er að
hafi möguleika til þess að geta orð-
ið almenn tislca, er þvínæst til-
kynt tískublöðum og tiskusjerfræð-
ingum, og berast þaðan fregnirnar
út um allan heim.
Það gefur að skilja, að margs
verður að gæta áður en áltvarðanir
eru endanlega gerðar um tískuna
og lætur það að líkum, að jafnaðar-
legast muni einna erfiðast að ganga
á snið við uppástungur, sem mjög
skara fram úr að smekkvísi jafnvel
þótt þeim fylgi óhjákvæmilega
noklcur kostnaðarauki. Tíðast er
karlmannafatatískunni hagað þann
veg, að reynt er að samræma fagurt
og' snyrtilegt úllit án þess að við
lTað þurfi fatnaður að hækka í
verði.
Haust og vetrartískan var þegar
ákveðin í júlímánuði, og geta þvi
allir þeir, er nú ætla að fá sjer ný
föt, fengið þau eftir nýjustu tísku,
eins og hún gerist í Lundúnum.
Nýtískujakkinn hanstið 1931.
Nýi jakkinn.
Einhneptur jakki verður tísku-
jaklcinn, og eru hornin nú ekki
lengur oddmynduð, eins og á tvi-
lineptum jalcka, heldur myndast
rjett horn likt og gamla einhnepta
lagið var, eins og myndin sýnir.
Eru hornin um 10 cm. á breidd.
Vinstri boðungurinn legst dálítið
meira út á liægra boðung við efsta
tínaþp en áður, og myndar þannig
breiðara brjóst, annars er boðungs-
brúnin bein með smekklegri boga-
myndun að neðan, og sýnir myndin
það greinilega, livernig útlit jakkans
á að vera.
Er hjer um að ræða breytingu á
sniðinu, sem jeg geri ráð fyrir, að
aðeins sjerfræðingar veiti athygli, en
í rauninni styður sú breyting að því
að fegra jalckann, sem þegar er far-
inn að fá á sig mjög lireint forin.
Ennþá er jakkinn hneptur með
í pökkum á 0.25.
þrem lmöppum, og er bil milli þeirra
um 11 cm. Érmarnar eru að vídd
um 14 cm. við úlnlið, með fjórum
linöppum, og mega þær ekki vera of
langar, þvi að „manchetturnar" eiga
að koma greinilega í ljós.
Á jakkanum eru engin vasalok.
Jakkahornin eiga að hvelfast fram
yfir efsta linappinn og þarf þvi að
sauma efsta hnappagaíið báðum
megin. Baklengd jakkans, meðal-
stærð, er um 74 cm.
Vestið.
Einhnepta vestið verður tísku-
vestið, án þess þó að hið tvíhnepta
sé algerlega í burtu. Á vestið að
vera fremur stutt, að minsta kosti
styttra en verið hefir. Er það held-
ur meira flegið þannig, að bindið
kemur betur í Ijós. Eru aðeins fimm
hnappar á nýtískuvestinu.
í þessu sambandi vil jeg geta þess,
að sú tiska virðist nú ryðja sjer mjög
til rúms meðal Englendinga, að þeir
fái sjer ljósleit tvíhnept vesti við
liin dökku föt sín. Eru þau ýmist
brúnleit, fjólublá, blágrá, gutleit eða
steingrá. Slík vesti gera dökku föt-
in ólíkt glæsilegri, sem annars eru
fremur skuggaleg, og jafnan hafa
yfir sjer heldur þungan svip.
1 dósum á 0.60.
Buxurnar.
Buxurnar eru nú sniðnar þjett að
lenditnum. Víddin, sem á að vera
að ofan á hinum nýtísku buxum, er
tekin saman með tveim fellingum á
hvorri framskálm. Viðvíkjandi bux-
unum vil jeg sjerstaklega benda á
nýjung eina, sem Englendingar
virðast mjög hrifnir af. Er það
belti úr sama efni og fötin. Er belt1
inu komið fyrir í mittið og lokast
á annari hliðinni með hringju. Vil
jeg ætla, að margir velvaxnir ís-
lendingar spari sjer axlabönd með
sliku belti. Buxurnar verða auðvit-
að að sníðast beinar í mittið, og
verða þesvegna ekki eins þáar að
aftan og áður.
Menn detlir mjög á um, hvenær
uppbrot eigi að hafa á buxunum.
Það er álit mitt, að föt þau, sem
saumuð eru úr fíngerðu efni og
notuð eru sem „betri föt“, ætti ekki
að vera uppbrot á. En aftur á móti
vildi jeg benda á að hafa uppbrot
á buxum, sem sniðnar eru úr gróf-
ari efnum, því að við það haldast
buxurnar lengur í rjettum brotum.
Meira.
Horfna miljónin.
Skáldsaga
eftir
Edgar Wallace.
XXV. KAPÍTULI.
Tod ITaydn staðnæmdist á horninu á
Lower Regent Street og keypti dagblað. Svo
íeikaði hann niður í PiccadiIIy og inn í einn
af stóru gildaskálunum þar. Enginn, sem
lesið hafði hina ítarlegu lýsingu á mannin-
um, sem verið var að leita að, mundi hafa
getað þekí manninn „33 ára, ofurlitið hæru-
skotinn yfir gagnaugunum, alrakaðan,
kjálkabreiðan o. s. frv.“ þar sem þessi
snyrtilegi veraldarmaður var. Hann var
með ofurlítið efrivararskegg, gráu hárin
voru liorfin, skuggalegu augabrúnirnar
farnar og i stað þeirra komin tvö mjó strilc,
er náðu nærri því saman yfir nefrótinni.
ITann las lýsinguna af sjálfum sjer, hraut
saman hlaðið og fleygði því undir horðið.
Svo valdi liann sjer miðdegisverð, með
mikilli yfirvegun, þvi hann var talsverður
sælkeri og sú yfirskins vandlætingasemi
með tilliti til matar, sem Coleman var orð-
lagður fyrir, var eigi sist kröfufrekju hil-
stjórans lians og kenna. Hann horðaði í
mestu makindum og fór svo aftur út á göt-
una; þar lióaði hann í spánýja bifreið, eft-
ir að hann hafði látið nokkrar fara fram
hjá, sem lionum þóttu ekki við sitt hæfi.
„Akið upp í Bond Street og staðnæmist
ekki fyr en jeg segi til“, sagði liann. „Þjer
megið ekki aka mjög hart“.
Spottakorn uppi i Bond Street voru hús-
dyr er hann þekti vel. Úr þeim gekk stigi
upp að nokkrum herbergjum, sem voru
yfir klæðskerabúð. Maður stóð og hallaði
sjer letilega upp að ljóskersstólpa fyrir
utan dyrnar, og annar rápaði um gang-
stjettina beint á móti. Haydn liló og gaf
bílstjóranum ekki merki um að stöðva bíl-
inn. Hún liafði þá kjaftað frá! Hann fann
ekki til neinnar beiskju i garð Dóru Cole-
man. Hann hefði, án þess að finna til
minsta samviskubits, getað drepið liana til
þess að afstýra því, að hún kjaftaði frá,
en úr því að hann liefði ekki drepið hana,
þá var hann við því búinn, að hún gæfi
lögreglunni upplýsingar um, hvar hans
væri helst að leita. Hann vissi ekki, að hún
hafði þagað yfir öllu við lögregluna, en að
henni hefði tekist af eigin i'amleik að finna