Fálkinn - 26.08.1933, Qupperneq 12

12
F Á L K I N N
NOREGSFÖR.
Frh. af bls. 7.
blómskreyttur garður, með veit-
ingaborðum. Við fengum borð uppi
á svölum hússins og höfðum þaðan
frábærlegt útsýni yfir borgina ög
fjörðinn. Það var búið að kveikja
og var mjög æfintýralegt að sjá
yfir.
Rutsebanen í Skansen vakti at-
hygli okkar með bogamynduðum
ljóslinum sínum, einnig bar mikið
á ljósröðunum við Karl Johansgöt-
una. Úti á nesjum og skerjum við
fjörðinn blikuðu græn ljós, sem
hurfn annað veifið. Skip voru að
koma og fara, flugvjel flaug yfir
fjörðinn. Á leiðinni niður af Eke-
berg voru sumar stúlkurnar myrk-
fælnar, skógurinn er svo skugga-
legur á kvöldin, vegurinn krókótt-
ur og það er eins og fólkið sprytti
upp úr þessum krókum, það sjest
ekki fyr en koniið er fast að þvi.
— Ó, ef það væri svpna þægilegt
að hafa stefnumót i Reykjavík!
varð einni stúlkunni að orði. A
járnbrautarstöðinni, þegar við vor-
um að leggja af stað frá Osló,
kvöddum við tvær skólastúlkurn-
ar, Tonny Multer, sem varð eftir
hjá frændfólki sínu og Katrínu Öl-
afsdóttur, sem var að leggja af stað
til Danmerkur.
í Voss áttum við að búa í lýð-
háskólanum, og kom skólastjórinn
Ö. Eskeland niður á járnbrautar-
stöð til þess að taka á móti okkur.
Á leiðinni til skólans fórum við
framhjá minnismerki er reist hefir
verið fiðluleikaranum Ola Mosafinn.
Það er höggmynd (gruppa) er tákn-
ar brúðkaupsferð í Voss, fólkið er
alt á hestum, framarlega i hópnum
er fiðluleikarinn spilandi á fiðtu
sína. HÚsin, sem tilheyra lýðhá-
skólanum eru mörg og öll rauð,
við fengum svefnherbergi í Jóns-
borg, sem margir íslendingar kann-
ast við, en borðuðum í öðru húsi.
Veður var dimt og þungbúið og
var heitið á Strandarkirkju, ef sól-
skin yrði daginn eftir því þá ætl-
uðuiri við í (Staiheim) Sogn.
Strandarkirkja brást ekki, morgun-
inn eftir var glaða sólskin, skúrir
komu að vísu þennan dag, en þá
vorum við inni í bíl og olli það
okkur því engra óþægnda.
Stalheim var áfangastaðurinn,
við borðuðum þar i veitingahúsinu,
og skoðuðum umhverfið, hrikaleg-
ustu fjöllin og þrengsta dalinn, sem
við höfðum sjeð í Noregi. Við veg-
inn, sem liggur niður í Nærödalinn
er minnisvarði, sem norskur æsku-
lýður reisti skáldinu Per Sivle,
hann er fæddur á Sivle i Nærödaln-
um.
f Nærödalnum sáum við fossana
Stalheimsfoss og Sivlefoss. — í Voss
varð Sigríður Magnúsdóttir kenslu-
kona eftir, en í för með okkur
slógst frú Henny kona Arngr. Krist-
jánssonar og Unnur dóttir þeirra.
Við vorum einn dag í Bergen
áður en við stigum á skipsfjöl. Við
eyddum þar okkar síðustu norsku
aurum og röðuðum í síðasta sinni
niður í töskurnar okkar og bak-
pokana. Þegar „Lyra“ lagði frá
hafnarbakkanum sungum við „Ja
vi elsker“. Arngr. Kristjánsson
kvaddi land og þjóð með nokkrum
orðum, á eftir hróþuðum við ís-
lenskt húrra. Við heilsuðum Bergen
að morgunlagi, nú kvöddum við
hana um kvöld í vafurljósalogum.
Uppi á Flöjen bar við himinn höll,
sem af skýru gulli gjörfa, það var
veitingarhúsið alsett ljósum. —
Fyrsta daginn á sjónum var tölu-
verð kvika og lágu þá allir fyrir.
Eftir það gaf vet. Nokkru fyrir há-
degi 29. júlí komum við til Færeyj i.
Þetta var á Ólafsvökudag og þvi
talsverð hátiðahöld í Þórshöfn.
Um allan bæinn var flaggað með
danska fánanum, færeyski fáninn
Myndin hjer að ofan er tekin á
spitalanum í Bridgeport í Connec-
titut og er af hinum frægu flug-
hjónum Amy Johnson og John
Mollison, sem urðu að nauðtenda í
Bridgeport er þau komu úr flugi
sinu austán yfir Atantshaf .Ætluðu
þau til Neyy York, en þorðu ekki
að hatda áfram vegna þess hvc
benzin þeirra var orðið lítið. Hjóu-
in fnndu flugvöllinn en misskildu
merkin á honum og lentu út í mýri
ulan við völlinn, af því að dimt
var orðið. Stakst vjelin jiar koli-
hnýs, en þau meiddust bæði hjón-
in og voru flutt beint á spítalann.
Myndin var símuð auslur yfir At-
lantshaf og sjest John Motlison til
vinstri en Amy til hægri með bund-
ið um ennið og bakstur á kinnina.
sást líka, en hárin var eins og upp-
burðarlaust barn, sem vill láta títið
á sjer bera.
Um miðjan dag 30. júlí var bú-
ist við landsýn, en ekkert sást vegan
dimmviðris. Um sex leitið fóru þó
útverðir fslands að sýna sig. Það
var eins og þokan gisnaði og þpir
komu í tjósmál dökkir og drunga-
legir. Um nokkurn tima áður en
komið var til Vestmannaeyja v.ir
gott sýni til lands. Vestrið var all
i togaleiftrum og fjöllin risu dimm-
btá úr hafinu. Framundan skipinu
var dökkur eyjaklasinn. ísland!
Nafnið var nefnt með fögnuði. Rétt
fyrir hádegisbitið daginn eftir stig-
uin við á land í Reykjavík, ánægð
yl'ir Noregsför okkar og ánægð
yfir að vera komin heim.
Þ órnnn Mctgn ús dóttir.
f Úr i Kaldeu hafa nýlega fund-
isl þrír óborgaðir reikningar,
sem slátrari í bænum hefir þrá-
sinnis sent viðskiftavinum sínurn
árangurslaust. Þeir eru mörg þús-
und ára gamlir.
-----x----
Fýrsta toftpóstbrjefið var senl
3 janúar 1793 með loftbelg frá
New York til Fíladelfiu. Ákafur
frímerkjasafnari hefir auglýst eft-
ir umslaginu af þessu brjefi og
býður iniljón dotlara í það. Skyldi
hann ekki þykjast nokkurnvegiun
viss um, að það sje farið veg allrur
veraldar.
----x----
Sumstaðar á Suðurhafseyjum
ráða konurnar tögum og lofum.
Þær skipa fyrir um alt, og sumar
þær hæstsettu halda stór karta-
búr.
Sænskir nazistar hafa ákveðið að
niála Þórsmerkið á bringuna á
sjer, eftir að þeim var bannað að
nota einkennisbúninga.
----x------
MARY PICKFORD' OG DOUGLAS
FAIRBANKS SKILJÁ
Hjónaband þeirra Mary og Doug
hefir jafnan þótt stakasta fyrirmynd
og jafnan verið lil jiess vitnað, sem
undantekningar er staðfesti regl-
una um lausagopann í hjúskapai’-
málunum í Hollywood. En svo
bregðast krosstrje, sem önnur trje.
Nú er hjónadjöfullinn kominn í
leikinn þar lika og nú eru þau staö-
ráðin í að skilja liessi heiðurshjön
eftir langa og ástrika sambúð. Þau
hafa auglýst hinn ríkulega bústað
sinn í Californíu til sölu. Hjerha
sjesl.mynd af bústaðnum og í dyr-
iinum „unnusta alheimsins“, Mary
Pickford. Viðurnefnið gefur fulia
skýringu á skilnaðinum ef það
byggist á staðreyndum.