Fálkinn - 04.04.1936, Blaðsíða 11

F Á L K I N N
11
f
„Spanskflugan“.
Þessi vinsæli ærslaleikur Arnolds
Bach’s hefir verið tekinn til sýning-
ar á ný og var leikinn í fyrsta sinn
á sunnudaginn var. Er það til marks
um ágæti leiksins, að graf-alvarlegir
þingmenn hlóu eins og börn, en
hinir ljettlyndari grjetu af hlátri.
Og ef hægt væri að veltast um af
hlátri þá hefði það verið gert líka,
en sem betur fer eru sætin svo þröng
að allir eru í skorðum.
Þó að leikurinn væri prýðilegur af
allra liálfu þá leyndi það sjer þó
ekki, að það var Friðfinnur Guð-
jónsson, sem „átti“ fólkið. Það er
sjaldgæft að sjá og heyra þvílíkan
fögnuð meðal íslenskra áhorfenda
og þeir sýndu honum, og maður
komst beinlínis i gott skap við að
vera vottur að slíku. Blómunum
rigndi yfir liann og hláturgusurnar
stóðu upp undir loft. — Og aðrir
fengu sitt líka. Yfirleitt má segja, að
leikendum öllum væri prýðisvel tek-
ið og framkallanirnar eftir leilcinn
voru miklu fleiri en maður á að
venjast. Allir gleymdu að „verða
fyrstir“ til að ná í yfirhafnirnar
sinar.
Frú Marta Kalman ljek hina sið-
góðu kvenrjettindakonu, eins og hún
hefði ekki gert annað um æfina en
að vera á kvenrjettindafundum og
ungu stúlkurnar, Þóra Borg og frú
Magnea Sigurðsson voru innilega
„skotnar og sætar“. Ivarlarnir fjór-
ir og kvennamennirnir voru góðir
liver í sinni gerin. Og Assyríufræð-
ingurinn Indriði prýðilegur á köfl-
um, en dálítið laus í rásinni. —•
Gestur Pálsson var ágætis lögfræðing-
ur. Spáhskflugan er besti plástur gegn
leiðindum.
Efsta myndin sýnir Friðfinn með
blómin, þá er næst mynd af Frið-
finni, sem Sinnepskaupmanninum
fræga og loks mynd af leikendunum
öllum.
SAUMAVJELAB
Mikill fjöldi ánægðra notenda
um land alt ber vitni um gæði
saumavjela okkar.
Fyrirliggjandi handsnúnar og stígnar vjelar af ýmsum gerðum.
Greiðsluskilmálar hagkvæmir.
VERSLUNIN FÁLKINN
ingar
Brunatry ggi n gar
Sjóvátryggingar
A myndinni sjest kafli úr ríkisbifreiðabrautinni milli Weyarn og Ros-
enheim. Leiffin liggur um faUegusiu svæffi viö rætur Alpafjalla, og mun
brú þessi verffa vígð á hvítasunnu n. k.
Jslensk
verslunarbrjef.
heitir bók, er samið hefir Konráð
Gíslason verslunarmaður en h.f. ísa-
foldarprentsmiðja gefið út. Segir í
formála bókarinnar að hún sje eink-
um ætluð þeim, sem læra vilja versl-
unarbrjefaskriftir á erlendum mál-
um, þ. e. að brjefafyrirmyndirnar
sjeu einskonar verkefni til þess að
þýða á önnur mál. En bókin er ann
að meira; hún er sýnishornasafn af
brjefum um allskonar efni, sem svo
að segja daglega koma fyrir hvern
þann, er við verslun fæst. Og mörg-
um verslunarmanninum er fuil þörf
á að hafa slíka bók við hendina,
jafnvel þó að um innlend brjef sje
að ræða, þvi að það er lisl útaf
fyrir sig, að skrifa verslunarbrjef
svo, að þau komi að fullum notum,
sjeu glögg og skipuleg en ekki rugl-
að úr einu í annað nje brjefsefnið
látið kafna úndir vaðli, sem ekki
kemur málinu við.
Þessi bók mun sniðin eftir út-
lendum sendibrjefaformum en eigi að
síður er málið á henni gott. Og efn-
inu er skipulega niðurraðað. Þar eru
fyrst almennar leiðbeiningar um
stil og frágang brjefa, en þvínæst
koma brjefasýnishornin sjálf. Eru
þau 100 alls og skift niður í þrjá
kafla.
Það er ekki að efa, að bók þessi
mun verða mörgum verslunarmanni
og kaupmanna til mikils ljettis. Sýu-
ishornin eru vel valin og bókin i
heild nýtileg „formálabók“ þeim,
sem skrifa þurfa verslunarbrjef.