Fálkinn - 02.04.1938, Blaðsíða 10

10
FÁLKINN
Nr. 484. Adamson og innbrotsþjófurinn.
S k r í 11 u r.
— ÞaS er ekkert handklæói i her-
bergimi hjá mjer.
Setjió j)jer andlitið og hendurnar
út um gluggann og þá þornar þaó.
— Já, — en jeg þvoöi mjer um
allan kroppinn ....
JARÐGANGAGRÖFTUR: Eftir
útreikningnum ættum viö aö hafa
hitt hina borunarmennina fgrir
nokkru.
Eru rúmfötin hrein?
Ekki get jeg trúað öðru. Maður-
inn sem bjó hjerna seinast baðaði
sig á hverjum laugardegi.
Nú er það auösjáanlega ckki
jeg, sem hefi stolið þessum pakka.
pfm
Ef þjer eruö aö leita aö öðr-
um skautanum göar þá liggur hann
hjerna uppi á vakarbarminum.
Afsakið þjer, það skyldi ekki vilja
svo til, að þjer sjeuð sonur hins
alkunna forstjóra, Holst?
Jú, vist er jeg sonur hans, en
það er engin tilviljun, herra minn.
Það var ekki kötturinn heldur
var það kanarifuglinn, sem jeg lof-
aði þjer krónu fgrir.
— Já, en hann er innani kettinumi
— Flgttu þjer hingað á þessa
vegarbrúnina. Hjerna erum viö í
skjóli.
Læknirinn er að skoða gainlu
konu, sem liefir fengið herfilega of-
kælingu: Skulfu í yður tennurnar
þegar þjer urðuð þess vör, að það
hafði slegið að yður, spurði hann.
— Jeg get ekki sagt um það, lækn-
ir. Þær lágu nefnilega á kommóð-
unni.
Sjúklingurinn: Af því að við höf-
um þekst svo lengi, læknir minn
góður, þá vil jeg ekki móðga yður
með því, að borga yður fyrir alla
læknishjálpina. En jeg liefi minst
yðar vel í arfleiðsluskránni minni.
Lœknirinn: Það var höfðinglega
gert. En lofið þjer mjer að líta
snöggvast á lyfseðilinn yðar aftur.
Það er ofurlitið þar sem jeg þarf
að breyta.
Hrólfur eiskar mig.
Hefir hann sagt það?
Nei, en hann sagði i gær, að
hann gæti jetið mig.
Vissi jeg ekki — gæsir eru uppá-
haldsmaturinn hans.
Ungur leikritahöfundur sat hjá
Brahm leikhússtjóra og var að lesa
nýja leikritið sitt upphátt fyrir hann
Brahm var öðru hvoru að kinka
kolli. Skáldið spurði hann, hálfvand-
ræðalega, hversvegna hann gerði
það.
— Jeg skal segja yður það, sagði
Brahm brosandi. Jeg er. altaf
vanur að heilsa, þegar jeg hitti
gamla kunningja.
Hefði inig grunað hvílíkur asni
þú ert þá liefði jeg aldrei gifst þjer.
Þú hefðir átt að vila að jeg var
asni, úr því að mjer gat dottið í
hug að biðja þín.
Hvuli minn
v:ð skulum
verða vinir
svínið þitt!
NAND
p.i.a
Ferd'nand og
hundurinn.