Fálkinn - 02.02.1940, Side 10

VNGSVU
LE/&H&URHIR
VIÐ BÚUM TIL
SÓLARUPPKOMU.
í skammdeginu er gaman að því,
að geta búið til verulega „lifandi"
sólarupprás innanhúss. — Mynd 1
sýnir venjulegt brjefspjald — við
notum helst landslagsmynd — og
drögum á hana blýantsstrik þvers
og langs, með eins sentimetra milli-
bili. Einhvers staðar eigið þið víst
gamlan myndaramma með gleri •—
innanmál ca. 27 x 36 cm. — eða
þrisvar sinnum stærri en brjef-
spjaldið. Á þunnan teiknipappír,
jafnstóran rammanum, strikið þið
nú þver- og langstrik, þannig að
reitirnir verði jafnmargir og á brjef-
spjaldinu, en þeir verða að sama
skapi stærri. Nú teiknið þið mynd-
ina á kortinu lið fyrir lið á teikni-
pappírinn, en þó aðeins aðaldrætl-
ina í myndinni. Jörð^iús, trje eða
fjöll málið þið svo svart með teikni-
bleki, svoleiðis að myndin verði sem
líkust skuggamynd. Himin og vatn
málið þið með Ijósbláum og dökk-
bláum lit.
Siðan strjúkið þið blýantstrikin út
með strokleðri og setjið teikninguna
i rammann. Mjúkum klút er dýft í
linolíu og strokið yfir teikninguna
að aftanverðu, þangað til hún er orð-
in gagnsæ. Ramminn er nú festur
inn á brúnina á trjehlemm, sem þið
sjáið á 3. Þar sjáum við bakhliðina
á teikningunni. A er lítið vatnsglas
með sterku sápuvatni í, til þess að
gera sápukúlur úr. Við B setjum við
vasaljós og stefnum því þannig, að
það lýsi beint á brúnina á glasinu
og á myndina. Ef þið hafið ekki
vasaljós, þá má nota kerti. Þegar
sýningin fer fram, verður vitanlega
að vera dimt 1 stofunni.
Stingið svo strái ofan í glasið og
blásið sápukúlu upp til hálfs. Takið
stráið i burt, takið báðum höndum
um glasið og horfið á myndina
framan frá, og nú sjáið þið, að sápu-
kúlan verður stærri og stærri við
það, að glasið hitnar frá hendinni
á ykkur. Áhorfendunum sýnist þetta
vera gullroðin sólaruppkoma. „Sólin“
stígur hærra og hærra og fallegir
hringir myndast kringum hana —
þangað til sápukúlan springur og við
verðum að endurtaka sýninguna með
því, að blása nýja sápukúlu.
HRÆVARELDAR.
Randolph Hearst blaðakóngur
Ameríkumanna og eigandi „gulu
pressunnar“ svonefndu, hefir komist
í slæma klipu. Hann er áfjáður forn-
gripasafnari og hefir árum saman
keypt alt, sem hann gat náð í af
sliku. M. a. keypti hann heilt klaust-
ur suð^ir á Spáni og ljet flytja það
til Ameriku. Nýlega sá hann i blaði
myndir af sjerkennilegum gömlum
vopnum, sem honum leist vel á.
Hann vildi ná í þau og hafði öll úti-
spjót til þess. Eftir langa leit hafðist
iipp á fyrverandi eiganda, sem gat
upplýst að vopnin væru seld. Og
hver hafði keypt það; Hearst sjálfur
— en hann hafði gleymt að taka þau
úr umbúðunum. Hearst hefir líka
lengi verið að reyna að ná í fræga
silfurmuni, sem enginn vissi, hvar
voru niðurkomnir þangað til að þeir
komu fram á forngripauppboði í
London. En þetta uppboð var haldið
á ýmsu skrani, sem Hearst hafði ekki
viljað eiga! (Excelsior, Ptiris).
i DrEkkiö Egi!s-nl J
— Þú ivtlar þó ekki uð segja okk-
ur, mctmma, að þú hafir selið og
lesið við þerínan lampa á hverju
kvöldi? Þetta sem er lampinn, sem
framleiðir ,,háfjallasól“ -/

Ní. 585. Jafnvel betri mann
— Ilœttu nú þessum uppgerðar-
svefni. Stúlkan, sem þú hallaðir þjer
upp að, fór út úr vagninum á síðasta
viðkomustað!
Heldurðu ekki, að lögreglan
hafi gleymt Hannesi, þegar hún
sagði, að það mætti ekki snerta
neitt fgr en hún kæmi aftur?
tl u r.
Copyrighf P. I. B. Box 6 Copenhagen
Adamsons brasl þolinmæði.
Feita frúin horfir á spegilmgnd
sina: — Þjer getið borið fram af
borðinu, Mctría, en lofið þjer kaffi-
könnunni að standd eftirl........