Fálkinn - 09.08.1940, Page 13

F Á L K I N N
13
KROSSGÁTA NR. 342
Lárjett. Skýring.
1. norsk hafnarborg, 6. bæjarnal'n,
12. hvalur, 13. naut, 15. sem, l(i.
níerki, 18. fugl, 19. frumefni, 20.
kvenmannsnafn, 22. kensla, 24. trje,
25. fönn, 27. lall, 28. kreisti, 29. fros-
in, 31. gervalt, 32. nífSa niður, 33.
mjög, 35. ógæfa, 3G. samfjelagi, 38.
raunverulegt, 39. atviksorð, 42. svikja,
44. bjó, 4G. strauminn, 48. eyði, 49.
dóna, 51. eljusöm, 52 kvika, 53. inat-
lU', 55. skel, 56. frumefni, 57. hörð,
58. aurns, G0. samþykki, Gl. árbók,
03. þjóð, 65. konungur, (iG. brelir.
Lóörjett. Skýring.
1. ölduna, 2. sagnmynd, 3. dýr, 4.
snökt, 5. runnur, 7. kvalatól, 8. leynd,
9. róp, 10. málfr. skammst., 11. af-
kastamikil,12. stríðsæst, 14. sterkar,
17. líkamshluta, 18. höfuðfat, 21.
svíkja, 23. andlaus, 24. áhaldið, 2(i.
rauf, 28. lauk, 30. bíta, 32. skemdi,
34. mannsnafn þf., 35. ösluðu, 37.
kendina, 38. ekki alla, 40. rusl, 41.
dánartími, 43. kulda, 44. mettað, 45.
halda, 47. afkomendur, 49. varð-
veisla, 50. mánuður, 53. bragðsterk,
54. hjeraði, 57. kvefaður, 59. inylsna,
62. nudd, 64. frumefni.
LAUSN KROSSGÁTU NR. 341
Lárjett. Ráöning.
i. fálkar, 6. sóflar, 12. Ársæll, 13.
slánar, 15. má, 16. kola, 18. hver, 19.
M.A., 20. ung, 22. Fagurey, 24. orf,
25. Nils, 27. ranar, 28. Iran, 29. drótt,
31. rak, 32. öskra, 33. pára, 35. elja,
36. lofskipa, 38. amla, 39. rukk, 42.
al'sal, 44. hey, 46. malað, 48. frír, 49.
gamms, 51. rápi, 52. lóa, 53. gedd-
uria, 55. fyl, 56. að, 57. hind, 58. rexa,
60. N.A., 61. rýting, 63. rekkja, 65.
ráðnir, 66. útlima.
Lóörjett. fíáðning.
1. fránir, 2. ás, 3. læk, 4. klof, 5.
allar, 7. ósver, 8. fley, 9. lár, 10. an,
11. ramrar. 12. Ámundi, 14. Rafnar,
17. agar, 18. lirak, 21. glóp, 23. un-
aðssemd, 24. orka, 26. stálmar, 28.
ísjakar, 30. troll, 32. Ölpum, 34. afa,
35. eir, 37. gaflar, 38. Asía. 40. klál’,
41. aðilda, 43. fróðir, 44. hadd, 45.
ymur, 47. apynja, 49. gengi, 50. snert,
53. ginn, 54. Axel, 57. hið, 59. aki.
62. tá, 64. Km.
Bifreið hafði numið staðar við enda gang-
anna. Lögreglustjórinn kom til þeirra. Hann
var grannvaxinn, ungur maður, hressilegur
og hlátt áfram.
„Hvað er á seyði, Sinnnons?“ spurði hann.
Vitið þjer nokkuð um þennan mann?“
„Ekki annað en hann er dauður. Eftirlits-
svæði mitt nær aðeins yfir hesthúsin, en
mjer fanst jeg sjá eitthvað dökkleitl liggja
hjerna, þegar jeg var á heimleið, svo að jeg
gekk Iiingað til að atliuga það nánar. Jeg
fann manninn hjer nákvæmlega i þessum
stellingum og bljes strax í flautuna, þá kom
Harding og jeg hað hann um að sækja yður.“
„Urðuð þjer varir við nokkuð grunsam-
legt hjer i nágrenninu?“
„Jeg ltefi ekki sjeð svo mikið sem kött,
fyr en þessi maður kom.“
„Heyrðuð þjer skot?“
„Nei, þótt undarlegt megi virðast, því að
hjer er svo hljótt og jeg ekki langt i burtu.“
Lögreglustjórinn leit á úrið og ritaði eitt-
hvað í vasabók sína.
„Vitið þjer nokkuð um þetta,“ spurði hann
Roger.
„Nei, ekkert. Jeg bý í Palace Grescenl mat-
söluhúsi og sef altaf fyrir opnum gluggum.
Það hlýtur að vera ástæðan til, að jeg var
sá eini, sem vaknaði, þegar lögregluþjónninn
flaulaði. En jeg get sagt yður, hver máður-
inn er.“
„Það er þó betra en ekkert,“ tautaði ic>g-
reglustjórinn, „og lika límasparnaður".
„Þetta er Dennet ol'ursti", hjelt Roger á-
fram. „Hann hjó einnig í Plasce Crescent“.
„Jæja, veslings maðurinn, liann hefir feng-
ið skjótan dauðdaga, það er alveg áreiðan-
legt,“ sagði lögreglustjórinn. „Jeg sje, að
það hefir verið leitað vandlega í vösum
hans. Harding kemur bráðum með lækni.
Það er best að hreyfa hann ekki fyr. Haldið
þjer, að hann hafi verið vanur að bera mikii
verðmæti á sjer?“
„Jeg held ekki,“ svaraði Roger. „Á mat-
söluhúsinu var alment álitið, að hann væri
injög fátækur. Hann bjó í einu af minstu
herbergjunum. Annars getur húsmóðirin
gefið yður nánari upplýsingar.“
„Jeg ætla að tala við hana, þegar lækn-
irinn er farinn aftur,“ sagði lögreglustjór-
inn. „Hvað heitið þjer, með leyfi?“
„Roger Ferrison“.
„Þjer húið hjá frú Dewar?“
„Já, jeg hefi búið þar í viku“.
„Þektuð þjer þennan mann áður en þjer
fluttuð þangað?“
„Nei, jeg hefi aldrei sjeð hann áður.“
Það varð stutl þögn. Lögreglustjórinn
rannsakaði göngin.
„Ekkert vopn sjáanlegt,“ lautaði hánn
með sjálfum sjer. „Þarna kemur læknirinn,
það er ágætt.“
Bifreið staðnæmdist, og læknirinn kom til
þeirra. „Hræðilegt morð“, sagði hann eftir
augnabliks atbugun. „Skotinn úr mjög hl-
illi fjarlægð og befir samstundis dáið. Föl
hans virðast mjög slitin. Þjer viljið auðvitað
láta flytja líkið í likhúsið, lögreglusljóri?“
„Fyrst á lögreglustöðina, ef yður er sama.
Yið verðum að ná í fingrafárasjerfræðing
frá Scotland Yard. Harding, viljið þjer sjá
um, að liaun sje fluttur gætilega. Vasar hans
hafa verið vandlega kannaðir. Það getur ef
lil vill komið að gagni.“
„Viljið þjer gera svo vel og láta frú Dewar
vita, að jeg komi og tali við hana eftir svo
sem hálfa klukkustund,“ sagði hann við
Róger. „Það er besl að gera henni aðvart
um komu mina.“
Roger gekk inn í uppþvottaherbergið. Jós-
eph var þar hvergi sjáanlegur, en hann
mætti honum i anddyrinu. Hann hafði farið
í jakka, en var bersýnilega í jafn æstu skapi.
„Hvar hafið þjer verið?“ spurði Roger.
.Jeg var hjá frúnni og sagði henni, að
þjer væruð að snuðra hjer fyrir utan,“ svar-
aði hann gremjulega. „Hún vill vita, hvað
leigjendur liennar aðhafasl, þegar þeir. eins
Það er auðskilid, að tnikið reynir á hernaðarflugvjelarnar, sem fljúga þurfa lang-
ar leiðir og heyja orustu í lofti. Þá er betra, að alt sje í lagi. Enda er mjög
nákvæm athugun látin fara\fram á þeim öðru hverju. Flugvjelin, sem hjer er
l skoðun er ensk „Spiifire“-flugvjel.