Fálkinn - 16.08.1940, Blaðsíða 13

F Á L K I N N
13
KROSSGÁTA NR. 343
Lárjett. Skýriny.
1. ögra, 6. fóður, 12. syadir, 13.
Asíulands, 15. eitur, lti. meginhluta.
18. ábata, 19. hvíldi, 20. samtenging,
22. mjög slæm, 24. stafirnir, 25. trítla,
27. bitjárn, 28. gu'ði, 29. tramp, 31.
umhugað, 32. tjón, 33. kom til sjálfs
j)ín. 35. velgja, 36. frumbyggjar, 38.
bláleit, 39. mannsnafn, 42. vörumerki,
44. blað, 46. ætla, 48. bú, 49. niunt,
51. dýpi, 52. ilát, 53. skeinum, 55.
tnjög, 56. silfur, 57. flækju, 58. orm,
60. íjtróttafjelag, 61. skepnur, 63.
nægar, 65. stoppið, 66. sneplhr.
Lóðrjett. Skýring.
1. veiðir, 2. guð, 3. ýta, 4. rusl, 5.
klór, 7. gimsteini, 8. skott, 9. her-
skip, 10. ávalt, 11 unga, 12. svifta,
14. starf, 17. gýgi, 18. refsað, 21.
mjög, 23. lögbrjótar, 24. trylltar, 26.
bæjarnafn, 28. skelfileg, 30. skemtun,
32. viljugt, 34. hraust, 35. hljóða, 37.
flíkur, 38. kælir, 40. líkamshluta, 41.
menn, 43. fum, 44. stafn, 45. veru,
47. liross, 49. þvoi, 50. stjarna, 53.
leikfang, 54. hnöttur, 57. skemti sjer,
59. unga, 62. fjelag, 64. frumefni.
LAUSN KROSSGÁTU NR. 342
Lárjett. RáÖning.
1. Bergen, 6. Ósland, 12. hámeri.
13. tarfur, 15. er, 16. fáni, 18. hauk,
19. Ga, 20. Rut, 22. tilsögn, 24. álm,
25. snær, 27. rjátl, 28. krem, 29. kalin,
31. alt, 32. sliga, 33. afar, 35. ólán,
36. trúbróðir, 38. satt, 39. utar, 42.
snuða,1 44. sat, 46. iðuna, 48. tæmi,
49. gaura, 51. iðin, 52. iða, 53. sæt-
súpa, 55. aða, 56. Ni, 57. höst, 58.
arms, 60. já, 61. annáll. 63. ítalar,
65. Gústaf, 66. sligar.
Lóörjett. Ráöning.
1. báruna, 2. em, 3. ref, 4. grát, 5.
einir, 7. stagl, 8. laun, 9. ark, 10 nl'.,
11. dugleg, 12. herská, 14. rammar,
17. ilja, 18. liött, 21. tæla, 23. sálar-
laus, 24. árin, 26. riftaði, 28. kláraði.
30. narta, 32. sliti, 34. Rút, 35. óðu,
37. ástina, 38. suma, 40. ruða, 41.
banaár, 43. næðing, 44. satt, 45. trúa,
47. niðjar, 49. gæsla, 50. apríl, 53.
sölt, 54. amti, 57. hás, 59. sag, 62. nú.
64. La.
Hr. Simkins liallaði sjer aftur á bak í
stólnum og þrýsti saman fingurgómunum.
„,Teg lield að við verðum að ræða viðskift-
in á öðrum grundvelli, kæru vinir,“ sagði
hann svo. „Ykkur er ef til vill ekki ljóst, að
Mollory er eitt af stærstu fyrirtækjum heims
ins. Við höfum verksmiðjur i því nær öllum
um nýlendunum og útbú í öllum stórum
borgum. Með sölukerfi okkar er daglega liægl
að sclja svo hundruðum skiftir af bintim
litlu vjelum ykkar.“
Roger revndi að tala, en hann var svo
hlægilega þurr i kverkunum.
„Já, við verðum að atbuga viðskiftin frá
öðru sjónariniði,“ lijelt bann áfram • !•** leg
befi ransakað uppfyndingu ykkar og mjer
þvkir hugmyndin góð, þó að bún sje fábrot-
in. Viljið þjer selja hana?“
Ungu mennirnir litu hver á annan.
„Nei,“ var hið ákveðna svar.
„Við því er ekkert að segja,“ sagði Simp-
kins. „Við kærum okkur heldur ekki um
svoleiðis viðskifti. Það, sem jeg vildi leggja
til, er í stuttu máli: Við stofnum blutafjelag
með fimmlíu þúsund punda liöfuðstól, sem
við köllum Marrison. I ykkar hlut koma
hlulabrjéf að upphæð luttugu og finnn þús-
und pund, en við fáum áfganginn. Hr. Ferri-
son verður forstjóri, en við áskiljum okkur
rjett lil að útnefna varaforstjóra. Með þess-
mu höfuðstól getum við fullgert nýtískn
verksmiðju og keypt allan efnivið, og mjer
lelst svo lil, að kostnaður lækki um þrjátiu
og finun af hundraði við þetta. Laun hvors
ykkar vrðu tíu þúsund pund á ári. Þið verð-
ið auðvilað að fá lögfræðing til að annast
samningana frá ykkar liálfu. Ilafið þið nokk-
uð við þessa tillögu að athuga?“
„Hafi jeg skilið yður rjett, er þetta alveg
einstakl lilboð,“ sagði Roger.
„Auðvitað tökum við því“, sagði Sark.
Þegar þeir komu út á götuna voru þeir
cins og i leiðslu.
„Við skulum ganga inn í garðinn og selj-
asl þar svolitla stund,“ ráðlagði Roger.
Fjelagi lians var fús lil þess. Þeir seltusl
á bekk og tókust þögulir i hendur. Sark, sem
venjulega var hagsýnni og rólegri, var þessa
stundina eklci síður utan við sig.
„Þetta er of gott til að vera satt,“ lautaði
liann í sifellu.
„Hamingjan góða,“» brópaði Roger alt í
einu.
„Hvað er að?“ sagði vinur hans skelfdur.
„Gerðu mig ekki svona hræddan. Hvað er
að ?“
Roger brosti sefandi. „Það er ekkert. Jeg
gleymdi bara, að þetla alt eigum við að
þakka ungri afgreiðslustúlku. Hún kom því
til leiðar að vinur hennar fvlgdi mjer upp
lil hr. Simpkins, og svo strunsum við linakka-
kertir út úr versluninni, án þess að þakka
henni."
Sark og dró andan ljettara. „Jeg hjelt, að
okluir hefði nú orðið einhver bannsett skyss-
án á.“
„Heyrðu, hefirðu borðað morgunverð í
morgun?“ spurði Roger.
„Nei, svo sannarlega ekki. Jeg tók minn
síðasta eyri, til að borga ökumanninum, sem
fór með vjelarnar.“
Roger brosti. „Komdu þá kunningi,“ sagði
bann og reis á fætur. „.Teg á pundseðil i vasa
iuínum, jeg man það núna. Það er alt og
sunvt, sem jeg á eftir, þegar jeg var búinn
að borga húsmóður minni. Við förum með
strætisvagni niður í City og borðum á Can-
onburv Hotel Þar getum \ið gætl i síma-
skrána. Ef til vill þurfum við þess eldci.
.Skelfing gerðirðu mig bræddan,“ sagði

Elísabei Englandsdrotning læiur sjer mjög tílt um særða hermenn
breska. Hjer sjesl hún í glaðværu samtaii við nokkra pilta. Hjúkrunar-
komir þeirra standa'að baki þeim og virðasb ekkert afbrgðisamar.