Fálkinn - 16.05.1941, Side 7

F A L K I N N
7
Oldenvatnið þykir eitt fegursta stöðuvatn í Fjörðum. Er það í afdal inn
af Olden. Vatnið er afarlangt, en vjelbátur gengur að Innri Vatnsenda.
ast við í Reykjavík og Akureyri,
því að hann liefir verið hjer á
sumarferðum árum saman með
útlent fólk. Jeg þekti hann á-
lengdar fjær á skeggtoppnum
og' hvítu húfunni, sem hann skil-
ur tæpast við sig, hvernig sem
viðrar. — Þarna brann eldur á
skíðum og veitti ekki af, þó að
í júlílok væri, því að veður var
kalt og Grjóthlíð er um 800
metra yfir sjó.
Við höfðum eins og margir
fleiri heyrt mikið gumað af feg-
urð Geirangui-s og afrjeðum þvi
að fara þangað, þó að það væri
krókur, og þyrfti að flytja bif-
reiðina alllanga leið á skipi.
Þann krók þarf enginn að iðr-
ast eftir. Að visu er fyrsti á-
fanginn frá Grjótlilíð að sumar-
gistihúsinu Djupvatnshytta held-
ur leiðinlegur að því leyti, að
umhverfið er þar bert og gróð-
urlaust. En spölurinn frá Djup-
vatnshytta og niður að Merok
í Geirangursfirði er einhver
merkilegasti vegarstúfurinn, sem
hægt er að hugsa sjer. Vegur
smálækkar uns hann kemur
frani'á þverhnýpta brún, sem
Flydftlsjuvet heitir. Finst maimi
það skilningi sínum ofvaxið
að sjá, hvernig mögulegt sje að
komast þar niður gangandi —
hvað þá á bifreið. En von bráð-
ar greiðist úr þessu. Vegurinn
krækir sig áfram utan í stand-
berginu, fer í hringsnúninga
undir sjálfan sig og alt gengur
vel. Niðri blasir við fagur fjörð-
ur með þverlmýptum fjöllum
á báðar hendur og eftir 700
metra lækkun er maður kom-
inn niður í dalbotninn.
Og þarna er Merok — nafnið
sem svo margir skemtiferða-
menn þekkja. Þetta er enginn
stórbær, varla nema nokkur
hundruð manns, og öll helstu
húsin standa auð allai^ vetur-
inn. Stóru gistiliúsin, reisl i ný-
lískustíl og með öllum þægind-
um, eru ekki opin nema tvo til
2x/o mánuð af árinu. En hvar
sem litið er þá má sjá þess
merki, að hjer snýst alt um
skemtiferðafólk. Verslanirnar
selja #tið annað en nesti og
„souvenirs“ og póstkort.
Viðstaðan var stutt þarna í
Merok, því að næsta ferja átti
að fara eftir 15 mínútur. Við
ókum bifreiðinni út á skipið, og
voru þar um 40 bifreiðar fvrir.
Ferðinni var heitið úr Geirang-
ursfjörðinn til Hellesylt, en það-
an er alcvegur suður í Firði.
Siglingunni út Geirangursfjörð
getur engin maður gleymt. Þarna
eru snarbrött heng'iflug, alt að
600 metra há, á báðar hliðar,
og fjörðurinn svo þröngur, að
bergmálið kastast milli fjall-
anna þegar skipið blæs. Á hægri
liönd steypist fossinn „Systurri-
ar sjö“ fram af berginu og sum-
ar fossbunurnar (þær eru 7
talsins og þaðan er nafnið)
verða til á leiðinni ef vindgust-
ur fer um bergið, líkt og stund-
um fer hjá Drífanda undir
Eyjafjöllum. En andspænis er
„Prjedikunarstóllinn“, hvöss og
snarbröttt nýpa í hamrahlíð-
inni. Nokkru utan, að norðan-
verðu er „Brúðarslæðan“, og er
sá foss lítið nema úðinn þegar
þurviðri ganga. Það er víða
tröllaukið landslag á vestur-
landinu i Noregi, en þó hygg
jeg, að Geirangursfjörður eigi
fáa sína líka hvað það snertir.
Frá HeResylt liggur vegurinn
Bygðirnar i Fjörð-
am eru einkum i
botnum fjarðmuia,
því að annarstaðar
er víðast þverhnýpi
i sjó fram. Þessi
mynd er af sveita-
hverfinu í Olden i
Norðfirði oy sjást
þar fallegir akrar
með heyi'á hesjum,
en skóglendi fyrir
ofan.
til suðurs yfir brattan ás, skógi
vaxinn, en í hlíðunum er
fjöldi býla og flest smá. Nú eru
bjálkahús austurlandsins horf-
in, en í staðinn komin timbur-
hús (grindarliús) eigi ósvipuð
flestum eldri húsum í kaupstöð-
um hjer á landi, eins og fyrir-
myndin að þeim komin frá
Noregi. Þó eru norsku húsin
yfirleitt með miklu meira útflúri,
svo sem útskornum vindskeið-
um, en islensk hús og einnig eru
þar víðar kvistir á þaki og sval-
ir við anddyri en á liúsum hjer-
lendis. Forn og þjóðlegur bygg-
ingarstíll er víðast hvar horfinn
af vesturlandinu í Noregi, en
austanfjalls má heita, að liver
dalur eigi sinn stíl, með óbrigð-
ulum sjerkennum.
Eftir tæpan 40 km. akstur frá
Hellesylt opnast fyrir manni dá-
samlegt útsýni. Ókunnugur
heldur, að þetta sje einn af hin-
um frægu fjörðum, en hjer er
um stöðuvatn að ræða, sem heit-
ir Hornindalsvatn. Það var orð-
ið áliðið dags þegar við komum
þarna, og' sólin lækkaði í vestri
og laugaði alt vatnið i eldi. Veg-
urinn liggur í ótal krókum og
hlykkjum meðfram vatninu;
liann er gamall og fylgir þvi
vatnsbrúninni út í æsar, en
hvergi teknar af beygjur með
því, að bora gegnuin þverhnýpt-
ar nybburnar nema á einum
stað. En sá staður er einn af
elstu jarðgöngum Noregs og
frægur um land alt. Fegurð
Hoi-nindalsvatns verður ekki
lýst með orðiun, ekki einu sinni
með góðum myndum, því að sá
er munur á mannaverkum og
náttúrunnar, að myndin sýnir
mananverkin stundum miklu
fegurri og tilkomumeiri en þau
eru, en náttúrunnar verk getur
engin mynd sýnt til fulls.
Skömmu eftir að vatninu
sleppir beygir vegurinn til aust-
urs og mætir nú veginum, sem
áður var minst á, að fara hefði
mátt frá Grjóthlíð. Krókurinn
er til þess gerður að komast inn
fyrir botn Norðfjarðar, sem
teygist langleiðina inn undir
stærsta jökul Nox-egs, Jostedals-
bræen. En vegamótin heita
Sti'yn. Er nú skamt til hinna
frægu staða Norðfjarðarbotns,
Olden og Loen, sem ásamt Mer-
ok eru eftii'sóttustu viðkonni-
staðir skemtiferðaskipanna.
Loen er dálítið noi'ðar. Þar
eru glæsilegustiu luxushótel
Frh. á bís. Í4.
Innri Vatnsendi. í baksýn Brixdalsbrœen, einn af skriðjöklunum úr
Jostedalsbræen, stærsta jökli Noregs.