Fálkinn - 16.05.1941, Síða 13

FÁLKINN
13
KROSSGÁTA NR. 377
Lárjett. Skúring.
1. afskifti, 4. teketill, 10. stórveldi,
13. umgang, 15. líklykt, 16. útsleginn
endi, 17. ríflegur, 19. borg í Afríku,
21. otaði, 22. höfuðbúnaður, 24.
hryllti, 26. matur, 28. dýrs, 30. viður,
31. gangur, 33. íþróttafjelag, 34. ensk-
ur vísindatitill, 36. kona, 38. frum-
efni, 39. snareygð, 40. bólginn, 4t.
borð, 42. veinir, 44. loftfloti, 45.
silfur, 46. týndi, 48. menn, 50. æddu,
51. skemdina, 54. varð var við, 55.
keyri, 56. kona, 58. konungs, 60. gam-
all, 62. kipp, 63. dýrs, 66 afhending,
67. gruna, 68. vaxa, 69. á húsum.
Lóffrjett. Skýring.
1. stúlka, 2. hvetja, 3. flíkur, 5.
elska, 6. hef leyfi, 7. óhreinindi, 8.
einkennisstafir, 9. ættingja, 10. gleði,
11. óhreinindi, 12. skel, 14. eiginleika,
16. ástralskt herskip, 18. dvalarstað-
inn dauðra, 20. sólsetrinu, 22. ílát, 23.
gys, 25. dæmt, 27. lota, 29. hluta, 32.
skelft, 34. snjó, 35. svin, 36. svað,
37. dýr, 43. rjett, 47. bragða, 48.
fiskur, 49. leiði, 50. hugaðar, 52. mað-
ur, 53. timamarks, 54. öðlist, 57.
bjálfi, 58. vesalingur, 59. á, 60. mynn-
is, 61. titill, 64. drýkkur, 65. goð.
LAUSN KROSSGÁTU NR.376
Lárjett. Ráöning.
1. pál, 4. búrhval, 10. mæt, 13. úfar,
15. fáein, 16. fagi, 17. litari, 19 Tallin,
21. rika, 22. áta, 24. róts, 26. nafn-
togaðra, 28. kúa, 30. ugg, 31. rák, 33.
ár, 34. stó, 36. Ara, 38. fa, 39. lævirki,
40. skuggar, 41. pt., 42. tau, 44. axi,
45. st., 46. ata, 48. grá, 50. ata, 51.
samlagningu, 54. hata, 55. Pan, 56.
urða, 58. Arnórs, 60. ómetta, 62. fá-
um, 63. óhags, 66. fælu, 67. arm, 68.
uppróta, 69. kið.
Lóörjett. Ráðning.
1. púl, 2. áfir, 3. latína, 5. úfi, 6. rá,
7, hertogi, 8. VI, 9. ant, 10. maltar,
11. Ægis, 12. tin, 14. raka, 16. flór,
18. rafstraumur, 20. arðuruxanum, 22.
átu, 23. agg, 25. skálpar, 27. skartar,
29. úrætt, 32. áfast, 34. sit, 35. óku,
36. aka, 37. agi, 43. árgalar, 47. asan-
um, 48. gap, 49. Ánn, 50. auðtæk, 52.
atóm, 53. gref, 54. hrár, 57. Atli, 58.
afa, 59. sóp, 60. óst, 61. auð, 64. H.
P.., 65. gó.
jeg var tólf ára, og pabbi náði sjer aldret
eftir missirinn. En það kemur ekki þessu
við. Frú Jenkins á bróður, sem stýrir ofur-
litlum flutningsbát, munduð þjer víst kalla
það. Hann tók mig um borð að næturþeli.
og sagði að jeg væri dóttur sín. Skipið hans
fór til Boulogne. Hann þekkir karlana við
höfniria vel og kom mjer í land án þess að
jeg þyrfti að sýna vegabrjef. Þaðan fór jeg
svo með lestinni til París.“
„En gistihúsið sem þjer búið á, verður
að senda lögreglunni skrá yfir gestina . .“
Hún tók fram í. „Jeg er alls ekki á gisti-
húsi, jeg þekki unga stúlku, sem gengur á
listaskóla hjerna og hefi fengið inni hjá
henni. Jeg sagði, að jeg hefði fengið leyfi,
alveg óviðhúið.“
„Ágætt,“ byrjaði Jack en spratt upp og
afmyndaðist af angist er tveir þjettir karl-
menn komu að borðinu og heilsuðu mjög
kurteislega.
„Blyth fulltrúi,“ sagði hann og Eva tók
andköf.
„Góðan daginn, mr. Vane,“ sagði Bany
glaðlega. „Jeg vona, að yður hafi gengið
vel ferðin. Og jeg geri ráð fyrir, að þetta
sje ungfrú Page. Viljið þjer gera svo vel
að kynna okkur?“
Jaclc tautaði eitthvað í harm sjer og
Eva varð niðurlút.
„Má jeg kynna ykkur vin minn, dr.
Ashley Marrible,“ hjelt Barry áfram.
„Sannast að segja gerði jeg mjer von um,
að við mundum hitta Evu Page og geta
talað við hana um málefni, sem okkur öll
varðar miklu. Má jeg leggja til, að við finn-
um okkur annan hentugri stað.“
Eva varð hörð á svipinn.
„Ef við værum i Lóndon, mr. Blyth, þá
þá mundi jeg biðja yður um, að sýna mjer
lögregluskiltið yðar, eða hvað þið kallið
það,“ sagði hún kuldalega, „en eins og nú
stendur á, vil jeg biðja yður að muna, að
við erum í París. Þjer getið sjeð lögreglu-
þjóninn, sem stendur þarna og veifar
stafnum sínum. Ef jeg segði honum, að
þjer væruð nærgöngull við mig, þá er jeg
hrædd um, að þjer fengjuð að finna, að
þjer væruð í klípu. Þeir sjá ekki gegnum
fingur með slíku hjerna.“
Barry brosti út undir eyru.
„Og sjáið þjer ekki manninn, sem hann
er að tala við?“ svaraði hann. „Það er að-
stoðarmaður frá Suretée, Scotland Yard
þeirra hjerna í Frakklandi, sjáið þjer.
Hann varð okkur samferða. Jeg fullvissa
yður um, að jeg liefi ekki vanrækt sjálf-
sögð formsatriði. 1 stuttu máli, ungfrú
Page, jeg er viss um, að þjer eruð svo
skynsöm, að þjer neitið ekki að tala við
okkur um málið.“
Eva þagði augnablik, svo tók hún tösku
sína upp af borðinu, stóð upp og sagði
stutt: „Gott — hvert eigum við þá að fara?“
„Við gætum auðvitað farið á Sureté,“
svaraði Barry. „En jeg held ekki, að það
sje þörf á því. Jeg sting upp á, að við för-
um á gistihús mr. Vane. Jeg þekki gistihús-
eigandann af tilviljun, og er viss um, að
hann ljær okkur herbergi, þar sem við
getum verið út af fyrir okkur sjálf.“
„Hvernig vitið þjer hvar jeg á heima?“
spurði Jack. En Barry brosti bara, kallaði
á þjón og borgaði fyrir Jack. Fyrir utan
kaffihúsið skiftust þeir á nokkrum orðum,
Blyth og franski lögreglumaðurinn, og sá
síðarnefndi fór. Barry náði í hifreið. Eftir
fjórar mínútur voru þau komin i Rue
Buffault og gestgjafinn var hinn liprasti
og ljet þau þegar fá stóra stofu.
Eva, sem ekki hafði mælt orð á leiðinni,
settist og starði á Blytli.
„Gerið svo vel að segja mjer hvers þjer
óskið, og hversvegna þjer hafið elt mig
hingað?“ sagði liún, og Marrible, sem hafði
nánar gætur á henni, undraðist hve góða
stjórn hún hafði á sjálfri sjer.
Barry svarið: „Jeg hefi veitt yður eftirför
hingað, af því að jeg þarf að spyrja yður
ýmsra spurninga viðvíkjandi dauða mr.
Cluddams. Þjer störfuðuð hjá honum. Jafn-
framt er það skykla mín að segja yður, að
þjer þurfið ekki að svara spurningum mín-
um fremur en þjer viljið, og ef þjer svarið
þeim.----------“
„Verður liægt að nota alt sem þjer segið,
gegn yður —“ tók Eva fram í. „Þetta orða-
gjálfur þekkja allir. Haldið þjer, að jeg
lesi ekki blöðin?“
„Það gleður mig,“ sagði Bai-ry rólega.
„Þá hafið þjer víst sjeð, að okkur lá á, að
ná tali af yður.“
„Er ,það svo að skilja, að þið grunið
mig?“ byrjaði hún, en hann tók fram í.
„Eins og sakir standa getum við ekki
grunað neinn,“ sagði hann. „En finst yður
nokkuð athugavert við það, að jeg þurfi
að spyrja yður um húsbónda yðar?“
„Nei.“ Hún varð að viðurkenna, að það
væri eðlilegt.
„Það er gott. Þá ætlið þjer að gera svo
vel að segja mjer í hvaða erindum þjer
voruð í húsinu, sem Cluddam fanst myrt-
ur í?“
„Hversvegna ætti jeg að segja yður það?“
svaraði hún frökk.
„Má jeg segja eitt orð,“ tók Marrihle fram
i, en hún byrsti sig framan í hann.
„Hvað kemur þetta yður við?“ sagði hún.
„Dr. Marrible er sjerfræðingur í glæpa-
málum og starfar með mjer að rannsókn
þessa máls,“ sagði Barry.
„Nú, svo að skilja,“ sagði hún háðslega.
„Þjer finnið ekki morðingjann og hafið svo
beðið dr. Marrible — hans höfum við auð-
vilað öll heyrt getið — að finna hann fyrir
yður? Er það svoleiðis, sem þessu er varið?“
Jack Vane gat ekki varist að brosa, og
Barry roðnaði ofur litið, en svaraði samt
rólega. „Já, því er einmitt svona varið.“
„Mr. Blyth veit, hve gaman jeg hefi af
svona málum,“ skaut Marrible fram í, „jeg
gegni ekki neinni opinberri stöðu, en jeg
er sannfærður um, að þjer sjáið fram á
Eva stakk upp í hann.
„Jeg er hrædd um, að yður finnist jeg
vera mjög ókurteis,“ sagði hún. „En mjer
er ómögulegt að sjá, að jeg hafi neina á-
stæðu til að svara spurningum frá yður.
Mr. Blyth er í lögreglunni og það gerir
muninn, er ekki svo?“