Fálkinn - 15.08.1941, Blaðsíða 13

F Á L K I N N
13
KROSSGÁTA NR, 387
Lávjeit. Skýring.
1. Börkur, 7. strengir, 11, hnoss,
13. vopn, 15. Titill, 17. staup, 18.
vopn, 19. ull, 20. dreif, 22. tveir eins,
24. beygingarending, 25. afkvæmi, 2(i.
sáðland, 28. úrkoma, 31. vatnsfall, 32.
linossgæti, 34. fauli, 35. blunda, 36.
skora, 37. bókstafur, 39. mar, 40.
gangur, 41. samtenging, 42. kraftur,
45. frumefni, 46. leikari, 47. þrir eins,
49. lægð, 51. eggjun, 53. sveifla, 55.
karimannsnafn, 56. ræflar, 58. Bæj-
árnafn, 60. temja, 61. eldsneyti, (>2.
alviksor'ð, 64. fóstri, 65. guö, (i(i.
vanalegt, 68. flýtir, 70. forsetning,
71. félög, 72. gælunafn, 74. angan,
75. næöir.
Lóðrjett. Skgring.
1. HúÖa, 2. eignast, 3. ótta, 4. dans,
5. ögn, 6. samstæðir, 7. fornafn, 8.
málmur, 9. óþektur, 10. bera á, 12.
mála, 14. jarðvegur, 16. húsdýr, 19.
kveikir, 21. smælki, 23. fjötur, 25.
gælunafn, 27. slá, 29. málfræöissk.st.,
30. taug, 31. eldsneyti, 33. skraut, 35.
starir, 38. híTkdýrið, 39. afhending,
43. engi, 44. lagfæra, 47. glitra, 48.
annmarka, 50. fró—, 51. þúfur, 52.
frumefni, 54. einkennisstafir, 55.
minnismerki, 56. frægja, 57. skræfa,
59. líffæri, 61. brak, 63. faðmur, 66.
rándýrs, 67. fulvissa, 68. Titill, 69.
upphrópun, 71. vegalengd, 73. lónn.
LAUSN KROSSGÁTU NR.386
Lárétt. liáðning.
1. varpa, 7. kerfi, 11. argar, 13.
hræin, 15. rá, 17. otur, 18. hæls, 19.
tn. 20. pro, 22. ar, 24. na, 25. sói, 26.
aska, 28 aróma, 31. sónn, 32. args,
34. æti, 35^. næli, 36. æla, 37. ká, 39.
sá, 40. ,arf. 41. sumarnótt, 42. agg, 45.
ra, 47 1 t, 47. áma, 49. lögn, 51 ójá,
53. amra, 55. kæra, 56. flóar, 58. járn,
60. ann, 61. ká, 62. ör, 64. ske, 65. ný,
66. sölt, 68. trúi, 70. ap, 71. tálmi, 72.
ósinn, 74. aldin, 75. nurla.
Lóðrjelt. Ráðning.
1. varpa, 2. ra, 3. pro, 4. agta, 5.
urr, 6. li h h, 7. kæla, 8. eis, 9. rn, 10.
innin, 12. aura, 14. ræna, 16. ársal,
19. tónir, 21. okra, 23. mótorhjól, 25.
sóla, 27. ag, 29. ræ, 30. mi, 31. sæ,
33. skurn, 35. nátta, 38. áma, 39. sót,
43. glæný, 44. görn, 47. árás, 48.
marka, 50. ga, 51. ól, 52. áa, 54. M. .1.,
55. kanna, 56. fálm, 57. rörs, 59.
nepja, 61. köln, 63. Rúin, 66. sái, 67.
tin, 68. tóm, (i9. inu, 71. I. d. 73. nr.
„Það liafið þjer, en jeg' er svo forvitinn,
að mig langar að lieyra, livernig þessi send-
ili var. Var hann frá sendisveinastöð, einn
af þessum með kringlóttu húfuruar?“
„Nei, hanu var alls ekki svoleiðis. Ilann
var með derhúfu og í einskonar einkennis-
húningi með gyltum hnöppum. Hánn er
c‘kki ósvipaður gistihús-sendli."
„Vp.ru stafir á húfunni lians? eða áher-
andi einkenni?"
Hún hugsaði sig um: „Jeg held ekl<i, en
jeg selti nú ekkerl á mig livernig hann var
húinn.“
„Munduð þjer þekkja hann al'lur, ef þjer
sæuð liann?“
„Það gel jeg ekki sagt um. Hann var
ljósliærður, held jeg, leit úl fyrir að vera
lfi ára eða svo, en jeg mundi ekki geta
unnið eið að, livort liann væri sá rjelti, þó
þje r kæmuð með hann. Jeg sá liann ekki
nema fáeinar sekúndur.“
„•Heyrið þjer nú, Blyth,“ sagði Jack ó-
þolinmóður. „Mig langar lil, að þjer segið
mjer í lireinskilni, liver áslæðan var til
þess, að.þjer komuð hingað.“
„Jeg hefi sagt það. Til þess að spyrja
ungfrú Page um þennan sendil, mcð fölsku
skilaboðin.“
„Það getur verið gotl og blessað — en
haldið þjer það er ómögulegt að þjer
haldið það —- fjandinn hafi þetta húll —
en það sem jeg á við, er hara þelta, að það
er hlátt áfram hlæilegt, að ímynda sjer, að
hún liafi getað ....“
„Drepið Peters," tók Blyth fram i. „Hefi
jeg nokkurntíma gefið nokkuð i skyn i þá
átt? Haldið þjer ekki, að yður væri hesl
að híða, þangað (il jeg fitja upp á slíku, i
staðinn fyrir að taka úpp vörn gegn á-
sökun, sem aldrci hefir komið fram.
„Nei, jeg held það ekki. Mjer er orðið
óglatt af snuðri yðar og . .. .“
„Þegi þú nú, Jack. Þú verður að muna,
að Blyth er að framkvæma skipanir, sem
dr. Marrible gefur honum.“
Barry roðnaði og' átli bágt með að stilla
sig, en honuni lókst það samt og liann sagði
aðeins: „Jeg er hræddur um, að þjer skilj-
ið ekki, hvernig í málinu liggur. Jeg hlýði
ekki neinum skipunum frá dr. Marrihle,
eius og yðu.r þóknasl að segja. Al' því að
jeg sá, að þetla nnmdi verða vandasaml
mál, fjekk jeg hann lil að aðstoða mig, og
jeg á honum að þakka ýmsar mjög mikils-
ver'ðar upplýsingar.“
„Eins og til dæmis þá, sem varð til þess,
að þjer fangelsuðuð hróður minn. Hvers-
vegna geli'ð þjér ekki verið hreinskilinn
við mig. Jeg veil vel, að dr. Marrible hefir
grunað mig frá byrjun.“
„Því skyldi hann ekki gera það?“ spurði
Barry. „Þjer verði'ð að viðurkenna það
sjálf, að þjer gerðúð ekki handarvik til að
hjálpa olckur. „Ef þjer hefðuð ekki hlaup-
ið á brott frá „Carriscot“ morguninn sem
morðið var íramið og Cluddam fanst - -“
„Munduð þið liara hafa tekið mig fasta,“
lók hún fram i.
„Og þjer hefðuð ékki getað selt yður i
samband við bróður yðar,“ sag'ði hann.
„Heyrið þjer, ungfrú Page, hvaða gagn
lialdið þjer að sje að þvi, að við stöndum
hjer og munnhöggvumst svona.' Haldið
þjer, að það geri mjer verkið ljettara.“
„Því ætti jeg að reyna að gera yður það
ljeltara? Þjer lmgsið ekkert um annað en
að reyna að fá einhvern dæmdan fyrir
morðið.“
Röddin hrást henni og ln'm leil undan
cr hann horfði á hana.
„Trúið þjer þessu í raun og veru sjálf?“
sagði hann lágt.
„Jæja, það getur verið að . . . .“ það kom
hik á liana — „en jeg er sannfærð um, að
dr. Marrible liugsar ekki um neitt annað.
Hann hugsar fyrst og fremst um það að
sýna yður, að hann tekur yður langsam-
lega fram í kænsku og slóttugheitum.“
Barry brosti. „Það þarf nú víst ekki mik-
ið lil þess, munu flestir segja. Jeg er aðeins
undirtylla í lögreglunni, en hann er senni-
lega mesti glæpafræðingur veraldarinnar.“
„En saml er hann engu síður óviss en
þjer eruð,“ sagði liún. „Jeg býst við að
hann liafi lialdið að liann gæti sýnl yður,
þegar þjer báðuð hann um hjálpina, hver
snillingur hann væri, og mundi ljósta mál-
inu upp undir eins. Jæja, en liefir liann
ljóstað því upp? Nei, það hefir hann ekki.
Og þessvegna er hann hamslaus. Það getur
liver maður sjeð.“
Barry hrosli með sjálfum sjer að þess-
ari árás.
„Og mig liatar hann,“ hjell Eva áfram,
„af þvi að hann veit vel, að jeg hefi megn-
ustu ólrú á lionum. Og með öllum hans lil-
burðiun og látalátum hefir hann ekki
hjálpað yður agnar ögn.“
„Ef jeg væri í yðar sporum skyldi jeg
nú ekki vera svona viss um það,“ svai’aði
Blyth. Og' i rödd hans var alveg óvæntur
alvöruhreimur. „Dr. Marrible er afar dug-
legur maður, en hann leynir því undir
lausagopalegu yfirbragði og það hlekkir
fóllc. Ef jeg vissi eins mikið og liann vcit
.... en jeg er ekki kominn liingað lil þess
að pexa um dr. Marrible,“ lijelt hann á-
fram, „jeg kom hingað lil að gefa yður
ráð, og það er von mín, að þjer farið að
því ráði.“
„Hvað er það?“
Hann liafði talað í ofur ljettum tón, en
það var eitthvað í fasi lians, sem olli því,
að Eva hjelt niðri í sjer andanum, en Jack
gat ekki á sjer setið að þjóla upp.
„Hvað eruð þjer nú að fara?“ spuiði
hann æstur.
„Jeg sagðist ætla áð gefa ykkur ráð,“
sagði Barry. „Jeg lield að það væri hyggi-
legast, að ungfrú Page færi aldrei út ein,
fyrsta kastið, sjerstaklega elcki eftir að
farið er að skyggja. Mjer þætti meira að
segja vænt um, ef jeg mælti ljá henni
mann frá mjer til aðstoðar.“
„Ileilsið þjer yðar mönnum og segiö
þeim að hirða um sín verk,“ tók Jack fram
í. „Jeg skal sjá um ungfrú Page.“ •