Fálkinn - 05.12.1941, Síða 4

4
F Á L K I N N
Þjóð, sem berst við ofurefli.
Á MORGUN ER SJÁLFSTÆÐISDAGUR FINNLANDS.
— FYRIR TVEIMUR ÁRUM RJEÐUST RÚSSAR Á
LAND ÞEIRRA. OG NÚ HEYJA ÞEIR ÞRIÐJU SJÁLF-
STÆÐISBARÁTTU SÍNA Á TUTTUGU OG FIMM ÁRUM.
Finskir hermenn senda upp loftbelgi til þess að gera veðiirathuganir.
Á TUTTUGU FRIÐARÁRUM FINNLANDS, 1920—39.
hefir:
íbúatalan aukist um hálfa miljón.
Nemeridatala í barnaskólum tvöfaldast.
Smjörútflutningurinn þrefaldast.
Verslunarflotinn fjórfaldast.
Símakerfi landsins fjórfaldast.
Tala erl. ferðamanna fjórfaldast.
Tala íþróttavalla fimmfaldast.
Andvirði kornuppskerunnar sexfaldast.
Bifreiðafjöldinn þrettánfaldast. .
Trjákvoðuframleiðslan
liyltist rússneska stjórnarstefnu.
Enda koin það í ljós síðar, að lijer
var ijkki um þjóðernislegar lagfær-
ingar að ræða, heldur blátt áfram
um viðbúnað gegn þjóðinni, sem
hafði gert griðasamninga við Rússa.
Út á við voru þeir samningar alt
annars eðlis en þeir voru raun-
verulega, og Rússar vissu, að þeir
mundu ekki verða til frambúðar.
Þessvegna var þeim um að gera, að
gera vesturlandamæri sín sem ör-
ufegust: taka austurhelming Pól-
lands, verða öllu ráðandi í Eystra-
saltsríkjunum og ná bækistöðvum í
Finnlandi. Þetta urðu Þjóðverjar að
samþykkja nauðugir viljugir, þvi að
þá var þverbresturinn ekki orðinn
ljós i Frakklandi, og það sem Þjóð-
verja varðaði mestu um sinn var
þetta: að þurfa ekki að berjast á
tveimur vígstöðvum, vestan og aust-
an, eins og þeir höfðu orðið að
gera í síðustu styrjöld. Þeir þóttust
ekki þurfa að hafa griðin við Rúss-
land eflir að Frakkland var kúgað.
— Finnland hafði gert grtðar-
samning við Rússa siðan 1934 og
höfðu talið nokkra tryggingu að
honum, því að það varð ekki ljóst
fyr en Hitler komst i almætti sitt,
að griðasamningar væru gerðir til
þess að laumast í skjóli þeirra aftan
að samningsaðilanum.
Finska stjórnin varð við ósk
Rússa um að senda samningamann
til Moskva og valdist til fararinnar
Paasikivi, sendiherra Finna í Stock-
holm. Fór hann til Moskva 9. októ-
fimtánfaldast.
ber. Mikill uggur var í Finnum og
var nýtt lið kvatt saman til aukn-
ingar landvarnanna og undirbún-
ingur hafinn undir að flytja fólk úr
stærstu bæjunum. En ekkert heyrð-
ist af samningunum í Moskva. Paa-
sikivi og samninganefnd hans kom
aftur til Helsinki 1G. október til að
gefa stjórninni skýrslu, en ekkert
var látið uppi um, hvað gerst hefði
í Moskva. Hinn 21. okt. fór Paasikivi
aftur til Moskva og með honum
Vaino Tanner fjármálaráðherra, sem
sjerstakur fulltrúi finsku verka-
mannastjettarinnar, og höfðu með
sjer svör stjórnarinnar við kröfum
Rússa. Höfðu þeir fund með Stalin
og Molotov 23. okt. Hinn 26. októ-
ber kom samninganefndin lieim í
annað sinn, en ennþá var ekkert
gert opinskátt um, hverjar kröfurn-
ar væru. Nefndin átti að fara til
Moskva aftur 31. okt. en þann sama
dag lieldur Molotov ræðu og skýrir
þar Finnum að óvörum frá kröfum
þeini, sem Rússar hafi ger't.
Þar sagði Molotov að þriðja ríki
hefði hafist handa um að spilla þvi,
að samkomulag- næðist við Finna.
En Rússar hpfðu eigi að síður rjett
og skyldu til þess, að gera ráðstaf-
anir til að auka öryggi sitt í Finska-
flóa og á landamærum Finnlands
næst Leningrad. Eigi kvað Molotov
Rússa ætla að taka Viborg nje
Álandseyjar og eigi heldur að beita
þvingun við Svíþjóð eða Noreg. í
fyrstu hefðu Rússar stungið upp á
því við Finna að gera gagnkvæman
r)EGAR Evrópa var komin i bál,
haustið 1939 og herir Þjóðverja
og Rússa höfðu tekist í hendur yfir
lík hins pólska ríkis, fóru Rússar
smátt og smátt að gerast ágengir við
Eystrasaltsríkin, sem stofnuð höfðu
verið upp úr síðustu lieimsstyrjöld.
Utanríkisráðherrar Eystrasaltsríkj-
anna voru kallaðir til Moskva hver
eftir annan og eftir nokkra vafn-
inga, sem ekki gátu heitið samn-
ingar, urðu þeir við óskum Rússa
um liermálasamband, og leyfðu þeim
að hafa flotastöðvar og setulið i
löndunum.
Þegar Rússar höfðu „afgreitt“
Lettland og Estland á þennan hátt,
en áður en samningurinn við Lith-
auen var undirritaður, tilkynti
fínska stjórnin liinn 7. okt. að Finn-
ar hefðu fengið tilmæli um, að senda
samningafulltrúa til Moskva.
Þegar Rússar höfðu borið fram
„óskir“ sínar við Estland, Lettland
og Lithauen, var það látið i veðri
vaka, að i þessum löndum væri
rússnesk minnihlutaþjóðarbrot, sem
ættu kröfu til meiri sjálfsákvörðun-
ar en þau hefðu haft. Þetta var
sama grammófónplatan, sem Ilitler
hafði leikið. En livað Finnland
snerti þá var þar ekki um neinn
rússneskan minnihluta að ræða,
heldur aðeins um litið brot, sem að-
Franskar hjúkrunarkonur uið bifreiðar sínar, sem gefnar vora finska Rauðakrossinum af Frökkum.