Fálkinn - 25.09.1942, Side 3

F Á L K I N N
3
Skradduraþankar.
Hafi íslendingar ekki gert sjer
það ljóst fyr, livað ringulreið er í
fjárhags- og atvinnumálum, þá hljóta
þeir að skilja það nú. Nú eða aldrei.
Siðustu mánuðina og vikurnar
berast svo að segja daglega sann-
anir fyrir því, að svo mikið los er
komið á efnaiiagslíf þjóðarinnar, að
ekki má við una. Við stefnum með
ógnahraða út i öngþveiti, sem eigi
verður komist úr aftur nema fyrir
kraftaverk. Og við virðumst una
liessu vel. Forsjón okkar — þingið
— unir því vel. Það sal tvo mán-
uði yfir því, að gera sig að athlægi
fyrir málefni, sem vel mátti bíða,
en lireyfði hvorki hönd nje fót til
l'ess, að sinna þeim málum, sem
mest kölluðu að. Endanleg lausn
sjálfstæðismálsins var, eins og
stundum fyr notuð sem beita fyrir
væntanlegar þingkosningar, og þegn-
skapur flokkanna var enn sem fyr
ekki meiri en svo, að meira var
íjietið að skara eld að sinni köku,
en að vinna að almenningsheill og
þjóðarheill.
En það er liart, að þurfa að horfa
upp á það ár eftir ár, að skamm-
sýnir stjórnmálamenn skreyti sig
fjöðrum ættjarðarástarinnar um leið
og þeir eru að stofna heill landsins
í voða. 0;' það er liart, að „hátt-
virtir“ kjósendur þessa lands, skuli
vera svo skyni skroppnir, að þeir
sendi ár eftir ár þá menn á þing,
sem virðist skorta bæði vit og vilja
til þess að vinna að framförum
þjóðarinnar i fullri einlægni — und-
irhyggjulaust og svikalaust. Það er
hart, að verða þess var hjá öllum
j)essum svokölluðu þingflokkum, að
það sje flokkurinn, sem varðar
mestu, en ættjörðin eigi að sitja
á krókbekknum. Til þess var þjóð-
stjórn sett í landinu, að 'hún ætti
að sjá því farborða á alvarlegum
tímum. En einmitt þegar vandræð-
in uxu var stjórnarsamvinnunni
slitið. Flokkarnir urðu að fá orðið.
Okkur ber saman um, að ísland
sje gott iand. Og það er sannanlegt
að svo er. En samt hefir reynslan
sýnt, að efnahagur þjóðarinnar er
jafnan í voða — nema á óeðlilegum
timum. Þá græða íslendingar —-
og eyða.
En kreppan á friðartímum — er
hún ekki umliugsunarefni, eða ætti
að vera það? Ef ísland er gott iand
—■ hversvegna getum við þá ekki
komist af á friðartímum? Er það
ekki illu stjórnarfari að kenna, og
er það ekki einstaklingnum að
kenna? Ekki er það því að kenna,
að of þjettbýlt sje orðið i strjálbýl-
asta landi álfunnar. Nei, það er því
að kenna, að við kunnum ekki að
lifa.
Hinn 1. október 1917 stofnuðu
þeir Björgúlfur Stefánson og Theo-
dór Bjarnar frá Rauðará skóversl-
un hjer í Reykjavík, undir nafninu
B. Stefánsson & Bjarnar. Þessi skó-
verslun liefir dafnað vel og heldur
nú 25 ára afmæli sitt næstkomandi
fimtudag. Nafnið hefir hreyst í það
sem fyrirsögnin segir til, l)ví að
annar eigandinn gekk úr fimanu
árið 1924, en að öðru leyti fylgir
verslunin enn þeirri meginreglu,
sem liún setti sjer í fyrstu: vand-
aðar vörur, fjölbreyttar vörur, og
áreiðanleiki i öllum skiftum.
Verslunin hóf göngu sina á Lauga-
vegi 17 og keyptu þeir stofnendur
skóverslun Jóns Stefánssonar, er
þar var fyrir. Þarna á Laugavegi
17 starfaði verslunin fyrstu fimm
árin. En þá keyptu þeir eigendur
liúsið á Laugavegi 22, ljetu breyta
þvi mikið og fluttu verslunina þang-
að árið 1922. Og er verslunin þar
enn.
Árið 1924 keypti Björgúlfur
Stefánsson hlut Th. Bjarnar í fyrir-
tækinu og varð einn eigandi þess
upp frá því. Stjórnaði hann versl-
Frh. á bls. /4.
Frú Guðlauy Gísladóttir, Hring-
br. /48, verður 50 ára 26. J). m.
VIKUBLAÐ MEÐ MYNDUM
Ritstjóri: Skúli Skúlason.
Framkv.stjóri: Svavar Hjaltested
Skrifstofa:
Bankastr. 3, Reykjavík. Sími 2210
Opin virka daga Icl. 10-12 og 1-0
Blaðið kemur út Iivern föstudag
Allar áskriftir greiðist fyrirfram
HERBERTSpren/.
Kathleen Long píanóleikari.
Þórður Björnsson, Hverfisgötu
í Hafnarf. varð 70 ára 21. þ. m.
var orðinn pianósnillingur upp á
sina vísu, jiegar hún var fimm ára
gömul, og átta ára kom hún fyrst
fram opinberlega á hljómleikum.
En hún var samt ekki upp úr j)vi
vaxin að læra meira. Og við með-
fædda snilli liennar bættist síðan
öll sú kunnátta, sem lærð verður af
góðum kennurum.
Nú kennir ungfrú Kathleen Loiig
sjálf. Hún er kennari í píanóleik
við frægasta tónlistarskóla Bret-
Iands — Royal College of Music.
Og hún er í hópi j)eirra ágætu full-
trúa listarinnaar, sem Bretar þykj-
ast geta falið það umboð, að fara
til annara landa til þess að koma þar
lram, sem fulltrúi ^enskrar listar.
Ungfrú Kathleen Long er sem sje
hingað komin fyrir milligöngu
British Council og fulltrúa j)ess hjer
á landi, dr. Cyril Jackson.----------
Mozart er uppálialds tónskáld
ungfrú Long. Hún er fyrst og fremst
Mozartspilari. En ekkert fallegt í
ríki tónlistarinnar er henni óvið-
komandi. Hin fjölbreytta leikskrá
liennar í gærkvöldi sýnir það best.
Og sjálf sýnir lnin l)að i leik sinum,
hve snilligáfa og tækni fer vel sam-
an. Það er viðburður í tónlistarlífi
Reykjavíkur, að heyra hana og
hennar líka.
í kvöld kl. 1114 heldur ungfrú
Long aðra liljómleika sína. Tíminn
er dálítið óvenjulegur, en kvik-
myndahúsin fást víst ekki á öðrum
tíma. Listin verður að j)oka fyrir
ljósmyndinni. f kvöld leikur ung-
frú Long verk eftir Bacli, Brahms,
Chopin, Schumann, Grieg, Debussy
og fleiri frönsk tónskáld, auk tón-
smiða eftir enska höfunda.
Böðvar Jónsson fyrv. póstur,
varð 90 ára 21. þ. m.j
Sigríður Þórðardóttir, Bakkastiy
8, verður 80 ára 30. þ. m.
Skóverzlun B. Stefánssonar
tuttugn og timm ára.
í gærkvöldi hjelt ungfrú Katlileen
Long, liinn viðfrægi enski píanó-
snillingur fyrstu hljómleika sína í
Reykjavík, i Gamla Bió. Er j)að á
vegum Tónlistafjelagsins, sem hún
er komin hingað, og er það vel, að
fjelaginu skuli hafa hepnast að fá
hingað — yfir briin og boða hættu-
svæðis styrjaldarinnar jafn áT
gæta listakonu og hún er. Það er
nær eingöngu gegnum hljóðritann,
sem tónelskir íslendingar hafa haft
tækifæri til að kynnast l)essari á-
gætu listakonu. En, eins og allir vita,
er það þó ákaflega mikill munur,
að heyra tóna þá, sem hún slær á
flygilinn, beina leið, en að heyra
þá i „umsetningu“ grammófónskíf-
unnar.
Kathleen Long var í bernsku það,
sem kallað er „undrabarn". Hún