Fálkinn - 09.06.1944, Page 3

F Á L K I N N
3
VIKUBLAÐ MEÐ MYNDUM
Ritstjóri: Skúli Skúlason.
Framkv.stjóri: Svavar Hjaltested
Skrifstofa:
Bankastr. 3, Reykjavik. Sími 2210
Opin virka daga kl. 10-12 og 1-6
Blaðið kemur út hvern föstudag
Allar áskriftir greiðis fyrirfram
HERBERTSprení.
SKRADDARAÞANKAR
Við atkvœðagreiðsluna 20. — 23.
maí sýndu íslendingar það, að þeir
geta verið sammála. En þetta er
aðeins undantekning, sem staðfest-
ir regluna um sundurlyndið. Þvi
miður.
Þjóðin liefir sýnt hvað hún vill,
og ef lhin helciur ekki áfram að sýna
það ])á er hún í liættu. Það hefir
verið sagt, að árið 1944 sje hið
örlagarikasta í sögu íslands, en ef að
ísland á að skrifa sjer fagra sögu
framvegis, þá verða mörg næstu ár
hennar örlagarík merkisár. En það
geta þau því aðeins orðið, að sam-
heldnin og einingin, sem einkenndi
atkvæðagreiðsluna, gleymist ekki, og
að í staðinn verði stefnt í hið gamla
l'ar sundrungarinnar.
Það er áslæða lil þess að minna
á þetta, því að sundrungin er rík
i þjóðinni og hefir verið alla tíð frá
því að saga hennar hófst. Við getum
ekki neitað þvi að við erum ríkir
að fordómum, öfund og fyrirlitn-
ingu og fleiri’ löstum, sem löngum
hafa eitrað sambúð nágranna og
flokka. Við getum ekki neitað því
að okkur hættir lil að kveða upp
órökstudda dóma og hafa fyrirlitn-
ingu á öllu því, sem frá andstæð-
ingnum kemur, án þess að hafa í-
hugað hvort það er gott qða illt.
-----Það er gott og þarft að gera
heitstrengingar á örlagastundum —
og muna þær. Og þá heitstrenging
gætu allir góðir íslendingar gert
núna um þessar mundir, að temja
sjer vaxandi þroska, vaxandi virð-
ingu fyrir sannleik og rjetti, dafn-
andi sanngirni en dvínandi óbil-
girni. Temja sjer ættjarðarást verks-
ins eigi síður en orðsins. —
Þjóðin verður að muna hve lítil
hún er og að þá smæð verður hún
að bæta upp með því að auka mann-
gildi hvers einstaklings. Hún má
umfram allt ekki gleyma því, að
stundarvelgengni sú, sem hún hefir
átt við að búa síðustu ár, er af óeðli-
legum orsökum sprottin, og að fram-
tið einstaklings og þjóðar byggist á
barátlu fyrir lífinu, eins og lijá
öllum öðrum einstaklingum allra
annara þjóða.
í
Sjómannadagurinn 1944
I sjöunda sinn hjeldu íslendingar
sjómannadag sinn liátíðlegan á
sunnudaginn var, og aldrei hefir
hann verið með jafn miklum en þó
virðulegum hátíðabrag en nú. Því
sjómannadagurinn er fyrst og fremst
minningardagur um þá, sem fallið
hafa á hinum vota vigvelli hafsins
á umliðnu ári. — En það sem setti
sjerstakan svip á sjómannadaginn
að þessu sinni var, að þá var lagður
hornsteinn að liinni nýju sjómanna-
skólabyggingu í Rauðarárholti. Gerði
herra ríkisstjórinn það. Og liátíða-
höldin öll fóru fram á svæðinu fyr-
ir sunnan hina glæsilegu skólabygg-
ingu, sem nú er að komast undir
þak.
Sjómannadagurinn hófst í raun-
inni á laugardaginn, með kappróðr-
inum á Rauðarárvík. í flokki skips-
liafna varð skipshöfnin af bv. Helga-
felli hlutskörpust og setti nýtt met:
4—12,7 mín. En næst varð skips-
höfnin af b.v. Belgaum og þriðja
skipshöfnin af b.v. Venus. Verðlaun
í þessari samkeppni var ,,FiskimaS-
urinn", sem Morgunblaðið gaf lil
verðlauna fyrir nokkrum árum. En
„June-Miinktell-bikm'inn“ frá Gísla
J. Johnsen hreppti skipshöfnin af
inb. Freyju.
Sunnudagurinn hófst með því að
öll innlend skip á höfninni voru
flöggum skreytt, svo og fánar opin-
berra stofnana og margir aðrir
drógu fána að hún. Sjómannadags-
merkið sást á flestum, sem á ferii
voru. En aflíðandi hádegi tóku far-
menn að safnast saman við Mið-
bæjarslcólann, því að þaðan skyldi
lagt af slað i skrúðgönguna. Var
hún afar fjölmenn og þar gengu tíu
fjelög undir fánum sinum, en 30
íslensk flögg voru í fylkingunni.
Var þeim raðað meðfram þakbrún
Sjómannaskólans, þegar þangað kom,
kl. laust fyrir tvö.
Skrúðgangan var mjög fjölmenn,
en auk hennar hafði svo mikill
mannfjöldi safnast saman við Sjó-
mannaskólann, úr ýmsum áttum, að
þarna var nú samankominn einn
allramesti mannfjöldi, sem sjest hef-
Mannfjöldinn viS hinn nýja sjómannaskóla.
ir á útisamkomu í Reykjavik. Skip-
uðu fánaberar hinna ýmsu fjelaga
sjer i röð, fyrir aftan ræðustólinn,
var hjúpaður fáni. Það var minn-
ingarfáni sjómanna þeirra, sem Æg-
ir tók á árinu, með 67 gylltum
stjörnum, skipuðum' í krossinark
63 sjómanna og 4 farþega.
Lúðrasveit Reykjavíkur aðstoðaði
við atliöfnina, sem hófst með því
að hún ljek sálmalagið „Jeg horfi
yfir liafið“, en næst söng Hreinn
Pálsson söngvari „Taktu sorg mina
svala haf“ og ljek sveitin undir. Þá
stje herra Sigurgeir Sigurðsson bisk-
up í slól, og flutti minnigarræðu
um hina látnu sjómenn, en hjúpur-
inn fjell af fánanum, i byrjun ræðu
hans. Vjek hann orðum sinum eink-
anlega lil þeirra, sem um sárt eiga
að binda eftir fórnir þær, sem Ægir
hefir krafist, og mæltist með ágait-
um, og flutti sköruglega, svo sem
hans er vandi. f ræðulok var þögn
í eina mínútu, en einmitt á þeirri
Frh. á bls. ?4.
Sveinn Sveinsson meS June-Munktell-
bikarinn.
Rikissljóri heiðrar íslenska fánann.
Ríkisstjóri flyiur rœSu.