Fálkinn - 12.07.1946, Blaðsíða 2

2
F Á L K I N N
Guðnuindur Magnússon, jorstöðu-
maðiir Verkamannaskýlisins, varð 70
ára 10. þ. m.
fágætustu seðlanna í safni þessu er
þýskur seðill, sem hljóðar upp á
fimm miljón trilljón mörk og kín-
verskur seðili, sem gefinn var út
fyrir 700 árum og er talinn elsti
peningaseðill í lieimi.
GAGNSÆAR REGNHLÍFAR,
sem nú eru orðnar svo algengar á
götunum, voru ekki til fyrr en fyrir
rúnnim tíu árum, en Iiafa breiðsl
mikið út. Einn aðalkostur þeirra er
sá, að liægt er að sjá fram fyrir sig
þó að maður lialdi þeim iágt til að
bera af sér veður.
Reykjavikurflngvollurinn afhentur rikisstjórninni
Námskeið í smíðun
eðlisfræðitækja.
Fyrir nokkru lauk námskeiði við
Handíðaskólann, sem haldið var
fyrir smíða- og teiknikennara. Hafði
það þá staðið i þrjár vikur og voru
þátttakendur 16.
Tilgangur námskeiðsins var bæði
sá, að kennararnir, sem tækju þátt
i því, fengju sem raunhæfasta þekk-
ingu á hinum ýmsu eðlisfræðitækj-
um og að afla skólunum hentugra
kennslutækja. Áhersla var lögð á
að gera tækin sem einföldust, en
þó einnig heppileg, og aðalefnið í
þeim var tré, þótt málmar væru
einnig notaðir.
Tækin, sem smíðuð voru, voru
t. d. vog, ritsímaáhöld, bogalampi,
morsetæki, hailamælir og fleira.
Til kennslu á námskeiðinu var
fenginn hingað sænskur smíða-
kennari, Gustafsson, frá Kennaraskól-
anum í Gaulaborg. Einnig kenndu
þeir Gunnar Klængsson, smíðakenn-
ari Handíðaskólans og Kurt Zier,
teiknikennari.
í LONDON
er heimsins stærsta safn af pen-
ingaseðlum. Það heitir „Avonmore
Collection“ og eru þar geymdar
40.000 mismunandi tegundir af seðl-
um frá meira en 100 ríkjum. Meðal
Þann 12. þ. m. útli frú Soffíu Skúta-
a'óttir 00 ára afmæli sem húsfreyja
að Kiðjaberyi.
Þórður Bjarnason, prentari, Karlag.
,‘i, varð 00 ára .5. þ. m.
Víst eg g-ömul orðin er,
æfi teygist lopinn.
En beiska elli bætir mér
BLÖNDA.HLS kaffi sopinn.
Á laugardaginn var afhenti stjórn
Bretlands Reykjavíkurflugvöllinn
með hátíðiegri athöfn. Flokkur setu-
liðsflugmanna var þar í fyikingu
bak við stöngina, sem ber tákn þess
lands sem flugvellinum stjórnar, en
eftir að enski flugliðsforinginn
hafði látið blása til „retreat“ eða
burtfararkalls að hermannasið, og
þessi litla, breska sveit, sem telja
má til þess hrausta liðs sem bjarg-
aði Atlantshafsorustunni 1940, hafði
haft viðeigandi æfingar lil að sýna
í hinu ytra þau tákn, sem vera ber
við slík tækifæri, flutti sendiherra
Breta stutta, en einkar fallega ræðu.
Hann gat þess, að vorið 1940, þegar
Bretar hernámu Island, þá hefði
þeim ekki verið ljúft að gera þetta.
Meðal þess fyrsta sem þeir lögðu
hald á, var græni grasvöllurinn i
Vatnsmýrinni. En varð að gerast.
Nú væri sú stund komin, að hann
gæti í nafni þjóðar sinnar afhent
flugvöllinn, — ekki eins og hann
var, heldur undir sementi og jarð-
biki.Hann kvaðst óska þess, að völl-
urinn gæti orðið þjóðinni til mikilla
hagsmuna og að íslendingar bæru
jafnan eins hlýjan hug til bresku
þjóðarinnar eins og Bretar bæru til
íslendinga. „Þessi völlur var stöð,
sem átti mikinn j)átt í að stríðið um
Atlantshaf vannst,“ sagði sendiherr-
ann. — Að ræðu sinni lokinni gekk
hann til forsætisráðherrans, Ólafs
Thors og afhenti honum silfurlykil,
sem táknrænt merki þess, að nú
réðu Islendingar einir flugvellinum.
Forsætisráðherra svaraði með
cinkar fallegri ræðu. Hann drap á
hvers virði það hefði verið íslensku
þjóðinni, að eiga samvinnu við jafn-
góða þjóð og Breta, á stríðsárunum.
Minntist hann og á það, að jafnan,
og löngu fyrir þetta stríð, liefðu
Bretar verið verndarar íslensks
sjálfstæðis. Og svo mundi enn fara,
ef ísland væri í hættu statt. Þeim
fjölda fólks, sem þarna var við-
staddur mun hafa fundist að forsætis-
ráðherra mælti þarna fyrir nuinn
allrar þjóðarinnar.
Fjöldi fólks var viðstaddur at-
höfnina, og af því að henni var út-
varpað þykir eigi þörf á að rekja
ræðurnar til hlítar, eða segja frá
þeim ytri siðum, sem fóru fram þeg-
íslenski fáninn cireyinn að hún á flugvellinum.
Breski flugmálastjórinn, Mr. Edwards, kapteinn, Ólafur Thors forsætis-
ráðherra með silfurlykil flugvallarins og sendiherra Breta Sir Gerald
Shepherd.
ar að því dró, að breski fáninn yrði
dreginn niður, og íslenski fáninn
upp. Það mun mörgum góðum ís-
lendingi hafa hlýnað um lijartaræt-
ur þegar þjóðfáninn var dreginn að
hún, yfir þeirri mikilsverðustu stofn
Ljósm. Fálkinn
un, sem varð til vegna styrjaídar-
ástandsins, af hálfu bresku þjóðar-
innar. Og líklega fagnar íslenska
þjóðin þvi, að hafa átt hér jafn sann-
gjarna og þrauteflda þjóð og .Bretar
eru og verða niunu.