Alþýðublaðið - 22.12.1922, Blaðsíða 6

6
ALfrYÐUBLAÐÍÐ
LSJ
Gosdrykkja og alÉsafagerðií
frSaniíasu
Konnngl. htr8ss.ll.
Drekkið að eins
Sanitas
ljúffenga sítrón.
Lj ósakrónur,
Borílamptr,
VeRglaenpSr,
Hengilampar,
Þvottabúsismpar,
BtUoC'lampar,
Straujárn,
Su^uplótur,
.Bikaro'nar,
Glut?g#ofnar >
Siótt. stó t utval lyrlr jólid
Bf. IUfinf. Hlti & Ljö«.
LángaY. 20 B. Hfmi 830
Múrarar, er kynnu að vilja gera tilboð í múrverk innanhúss
f húsi Landsbankans við Austurstræti hér í bæ, vitji útboðs-
lýsinga og uppdrátta á teiknistofu húsameistara rikisins, ki. 10—
12 f. h. næstu daga, gegn 10 króna gjaldi, er endurgreiðist þá
tilboði, útboðslýsingu og uppdráltum er skilað aftur.
Réykjavik, 2Ö. des. 1922.
Guðjón Samúelssn.
A gæt jólaírjöf er
Rakvél
með bursta og sápu, alt i einu hylki, 'kostar að eins 14.50.
Hélgl Jónsson, Lagaveg 11.
i : i
Jólaölið er tilbóið!
Biðjið um það þar sem þér verzlið.
01gerðin Egili Skallagrlmsson.
Simt 30©. Símt 300
8dg* *r Rice Burroughs: Tarzan snýr aftur.
. " t
XXII. KAFLI.
Fjárhirzla Oparhorgar.
Það var koldimt þegar La kotn aftur inn í drauga*
herbergið með mat og drykk handa Tarzan. Hún var
Ijóslaus, en þreifaði sig áfram ( myrkrinu, unz hún
kom 1 heibergið. Tunglið varpaði daufii glætu inn i
herbergið um opið á þakinu.
Taizan hnipraði sig saman í skugganum sem lengst
frá dyrunum, þegar hann heyrði fótatakið. Þegar hann
þekti, að það var stúlkan,’gekk hann til móts við hana.
.Þeir eru reiðir', voru fyrstu orð hennar. .Mannleg
fórn hefir aldrei áður sloþpið frá altarinu. Fimmtlu eru
þegar farnir af stað til þess að leita þín. Þeir hafá
leitað hofið — nema þetta einá herbergi".
.Hví leita þeir ekki hér?“ spurði hann.
.Það er herbergi hinna dauðu. Hingað koma þeir
dauðu til þess að dýfka guð. Sko altarið? Hér fórna
þeir dauðu, þeim er þeir finna hér lifandi. Þess vegna
forðast allir herbergið. Ef einhver færi inn, veit hann,
að þeir dauðit biða hans og íórna honum".
.En þú?“ spurði hann
„Eg er æðsti prestur — eg er ein óhult fyrir þeim
dauðu. Það er eg, sem örsjaldan færi þeim þá lifandi
ti| fórnar. Eg ein get óhult farið hingað inn“.
„Því hafa þeir ekki tekið mig?“ spurði hann og
gerði gaman að trú hennar.
Hún horfði spyrjandi á um hann Stund. Því næst
svaraði hún:
„Það er, skyldá æðstaprests að fræða, að kenna —
aamkvæmt reglum og trúarsetningum sem aðrir, henni
VJtfári, hafa saroið; en það er hvergi sagt 1 reglunum,
að hún sé skyldug til þess að trúa. Þv( betur sem ein-
hver þekkir trú s(ría, því minna trúir hann — enginn
lifandi maður þekkir mlna trú bétur en eg sjálf".
.Ef þú hjálpar mér iindan, óttast þú þá það eitt, að
aðrir komist að tvöféldúi þinni?"
*Svo er það — þeir dauðu eru dauðir; þeir géta
ekki sakað — ekki hjálpað. Við verðum því að treysta
gersamlega okkur sjalfum, og þvl fýr sem við störfum
þv( betra. Mér gekk illa að komast undan þeim til
þess að færa þér þenna matarbita. Það væri héimsku-
legt að endurtaka það dagléga. Komdu, við skulum
vita hve langt við komumst, áður en eg verð að snúa
aftur*.
Hún fór með hann aftur inn ( herbergið undir blót-
stallinum. Þar fór hún inn 1 einn ganginn, sem lá út
frá þvl. Tarzan sá ekki 1 myrkrinu hver þeirra það
var. Þau fóru í t(u mtriútur eftir króköttUm göögum,
unz þáu komú að lokaðri hurð. Hann heyrði haná
rjála við lykil, og birátt heyrði hann málmhíjóð. Hurðin
opnaðist og marraði í hjörunum. Þau fórU' inn.
.Hér er þér óhætt þangað til annað kvöld“, mælti
hún.
Hún fór og lokaði hurðinni á eftir sér.
Kolniðamyrkur var þar sem Tarzan var nú. Augu
hans, sem þó vorú vön myrkri, sáu ekkert. Hann gekk
hægt áfraro, unz hendi hans rakst 1 vegg. Hann gekk
hægt hringinn ( kring 1 herberginu.
Það var á að gizka tuttugu fet á hvern veg. Gólfið
var úr steypu, veggirnir hlaðnir. Steinarnir voru af
kunnáttu mikjjli lagðir saman, án þess steinlím væri
DOtað. ‘