Fálkinn - 13.09.1946, Qupperneq 13

FÁLKINN
13
KROSSGÁTA NR. 603
Lárétt skýring:
1. Nautpeningurinn, 12. þýfi, 13.
drepur, 14. fum, 16. orka, 18. skip,
20. missir, 21. ósamstæSir, 22. út-
fim, 24. atviksorð, 26. fangamark,
27. ættingja, 29. nálgist, 30. fanga-
mark, 33. ekki löng vegalengd, ákv.
34. ósamstæSir, 35. á litinn 37. fanga-
mark, 38. tveir eins, 39. ræS yfir,
40. glóS, 41. hljóta, 42. tónn, 43.
bæta, 44. hlaupiS, 45. tónn, 47. ó-
samstæSir, 49. op, 50. sýslumaSur,
51. sjómann, 55. samhljó'Sar, 56.
fylla, 57. óttast, 58. samhljóSar, 60.
i'æða, 62. gróSa, 63. bókstafir, 64.
önd, 66. á fati, 68. skjótu, 69. klippt,
I. 7 farartæki, 73. ósoSinn, 74. fúsk-
arana.
Lóðrétt skýring:
1. Hægindi, 2. ræSa, 3. forsetning,
forn., 4. verkstjóri, 5. efni, 6. grein-
ir, 7. tvö, 8. félag, 9. fall, 10. slæmt,
II. kall, útl., 12. búr, 15. hátíSaföt,
17. ágætar, 19. hjarir, 22. rit, 23.
fiska, 24. vetrardaga, 25. þrep, 28.
lögfræðingur, 29. ósamstæSir, 31.
skekiS, 33. hljóta, 34. strax, 36.
elska, 39. gengi, 45. stóra, 46. neit-
un, 48. stríSa, 51. skemmd, 52. ó-
samstæSir, 53. bókstafir, 54. dunur,
59. ílál, 61. mannsnafn, 63. á litinn,
þf., 65. segir klukkan, 66. konu útl.,
67. korn, 68. konungur, 70. tala, 71.
fangamark, 72. keyr, 73. hvaS.
LAUSN Á KR0SSG. NR. 602
Lárétt ráðning:
1. Útvegsbankinn, 12. stór, 13. stall,
14. mein, 16. kák, 18. óSa, 20. iSa,
21. O.H., 22. hás, 24. lirá, 26. au, 27.
Málta, 29. grein, 30. af, 32. glitofinn,
34. Mg, 35. mat. 37. AM, 38. ST, 39.
ker, 40. eril 41. Pá, 42. út, 43. táli, 44.
inn, 45. S.L., 47. I.O., 49. lap, 50.
S.A., 51. starfandi, 55. Ra, 56. korSa,
57. ágætt, 58. af, 60. gái, 62. ilt, 63.
GÆ, 64. Ras, 66. lok, 68. lek, 69.
Irma, 71. bilaS, 73. leit, 74. sálna-
veiSarar.
Lóðrétt ráðning:
1. Utah, 2. tók, 3. V.R.', 4. G.S., 5.
stó, 6. baSa, 7. ala, 8. N.L., 9. I.M.,
10. nei, 11. niSa, 12. skólameistari,
15. nautgriparækt, 17. hálla, 19.
brent, 22. hag, 23. stimplaSi, 24.
hristingi, 25. áin, 28. at, 29. G.F.,
31. farna, 33. Ok, 34. Melar, 36. tin,
39. kál, 45. strák, 46. æf, 48. ódæll,
51. sog, 52. Ra, 53. A.Á., 54. itt, 59.
fars, 61. Cole, 63. Geir, 65. smá, 66.
Liv, 67. Ivaj, 68. Lea, 70. al, 71.
B.A., 72. SS, 73. L.R.
engillinn. Og ég get eklci komið fram fyrir
hana með blóðugar hendur.
Svo tók liann í blístrustrenginn. Langt og
kveinandi bljóð barst út yfir eyjuna. Og
eftir skamma stund komu félagar hans
með syfjuleg andlitin út í sólina, en álkur
og lundar sveimuðu kringum þá og fögn-
uðu sólinni. Þetta var köld en falleg voi’-
mynd. Úti á ísnum vöguðu hvítabirnirnir,
og á einu skarinu öskruðu rostungar í vor-
hugleiðingum og fögnuðu birtunni.
Jú, það vorar líka norður i höfurn, og
áður en varir koma göt á fannþakið á
klettunum, og ofurlitlir steinbi’jótar sýna að
þeir séu lífs.
Sergej andvarpaði. Hann var að springa
af eftirvæntingu. Jafnvel hér, á einni norð-
lægustu eyjunni í veröldinni, var enginn
öruggur fyi’ir hinuni langa bramnxi xxxann-
legs ranglætis. Og yrði hann stöðvaður hér
var aðeins ein leið til baka til fangelsisins
eða dauðans.
Hann þxiklaði i hálfgerðu flaustx-i á
handfönguixum og snerlununx á stýriboi’ð-
inu. Vélin var í lagi — allL í reglu. Og fiug-
völlurinn og fjörukamburimx líka.
Hann greip sig í að lxlusta. Það var eins
og hamx heyrði langt úti i fjarslca þessa
undai’legu smelli, blandaða loftski’úfuþyt,
eins og lieyrðist i nýtísku orustuflugvélunx.
Gat það verið hugsaixlegt að vei’ið væri
að veila þeiixi eftirför?.. Það var nóg til
af hraðfleygum flugvélunx, senx höfðu bæki-
slöð í Norðurvík eða á Dicksonseyju. —
Undursamlegar lierflugvélar senx fóru 500-
000 kílómetra að meðaltali og liöfðu sterk-
ar liríðskotabyssur.
Sei-gej þekkti þessar orustuvélar Putilov-
skivei’ksmiðjanna út og inn. Hann hafði
byrjað verklega ixámið sexn óbi’eyttxir liei’-
maður í þessum risavöxnu verksnxiðjunx
nýtísku moi’ðtækja. Yfirboðarar bans
komu bx-átt axiga á hina sjaldgæfu liæfi-
leika lxans. Hann varð aðsloðax’maðxir og
fékk ágæt nxeðmæli unx að hann yrði tek-
inn á stærsta verkfræðiskóla landsins til
þess að fulíkomna sig í fi-æðilegri tækni-
kunnáttu undir unxsjón Jermaks, og endur-
bæta allar þær mörgu nýju aðferðir, sem
um þær mundir voru í uppsiglingu, og
böfðu búið unx sig i lxans eigin lxöfði.
Sei’gej hallaði sér út á gluggakarnxinn.
Þessir fjarlægu smellir — voru þeir frá
flugvél sem var að nálgast, eða voru það
bara lxjartaslög lxans sjálfs — eða einber
ímyndun?
Þá lxeyi’ði liaixn hundinn urra við lilið
sér. Tim þóttist elcki viss í sinni sök held-
ur, en liann sperrti eyruix og teygði sig í
þá áttixxa, senx liljóðið heyrðist úr.
— Flýtið ykkur, hrópaði Sei-gej til félaga
sinna, senx voru enn að tyggja nxatimx og
virtust alls ekki upplagðir til-að flýta sér. .
— G-flugvél er að nálgast. Við verðunx að
vera komnir á loft áður en hún kemur.
Jernxak bölvaði svo að söixg í öllu og
klifraði með erfiðisnxununx ujxp stigann og
inn í klefann. Hinir komu á eftir.
— Eg sé ekki neitt, sagði Radevski þegar
hann var kominn upp i varðtui’ninn.
— En við heyrum til hennar, sagði Sergej
og benti á hundinn, senx ætlaði nú alveg
að tryllast.
Andi-eas einfætti hafði nú farið að eiga
við startvélina og hellti á liana spíritus.
— Góð er lyktin, sagði Jermak og bi’eiddi
út uppdráltinn sinn. . . . En, svo að minnst
sé á spiritus. Maljuclxin xlrakk út úr heilli
flösku af vodka þarna inni áðan. Hann var
alveg eins og sjálfur Belsebus. Það skein
í tennurnar á lionunx eins og á gönxlunx
xilfi, meðan hann var að smyrja og hlaða
vélbyssuna.
— Ætlarðu að fara að skjóta rostunga?
spurði ég.
Eg ætla að skjóta það sem betra er,
svaraði hann. — Hvað skyldi hann liafa átt
við ?
Sergej félck ekki í’áðrúnx til að svara
þessari spurningu. Hann fékk annað að
hugsa unx.
— Flugvél í suðaustri! kallaði Rad-
evski nú úr varðturninum. .. . Sennilega
orustuflugvél af nýjustu gei’ð. Hún er í
mikilli hæð. . . . milli 2000 og 3000 metra.
— Hefir liún konxið auga á okkur? spui’ði
Sergej nxeð eftirvæntingu.
—- Varla. Hún sveinxar fram og til baka
í sundinu og virðist vera í vafa um hvar
lendingarstaðurinn sé. Við erum í livarfi af
fjallinu hérna ennþá.
— Þeir sjá ekki loftnestmastrið, af skilj-
anlegum ástæðum, tautaði Jermak. . . Og
svo blindar sólin þá — beint í augun.
— Tilbúið til að létta, lcallaði vélamaður-
inn nú.
Sergej laut fram. ,
— Við læðumst varlega meðfranx landi,
sagði hann við Jermak. — Ef heppnin er
með okkur getum við skotist frá þeim við
Kap Fligely.
Nú fóru loftskrúfurnar að snúast. Og
vélin rann hægt niður liallann í fjörunni.
Þá heyrðist skot og röð af snxellunx. Rúð-
an við stýrissætið fór i mél.
— Þelta er vélbyssan hans Maljuchins!
öskraði Jermak. Bölvaður hrappurinn. -
Ertu særðui’, Sergej?
— Það er ekki nenxa smáræði, svaraði
ungi maðurinn og þurrkaði hlóð af andlit-
inu á sér. — Það er ekki hyggilegl að reyna
að skjóta til nxarks eftir að hafa tæmt
lieila flösku af vodka.
En Maljuchin lxafði þó liitt einn óvin.
Það var hundurinn Tinx. Hann bafði feng-
ið kúlu í bringuna. Nú stefndi stóra flug-
vélin norður, en tryggi lxundurinn hallaði
lxausnum upp að nýja lxúsbónda sínuni og
fjaraði út án þess að nokkur tæki eftir því.