Fálkinn - 01.10.1948, Blaðsíða 10

10
FÁLKINN
VHCWW
LE/CHbURHiR
Púður- og reykmaður.
Til er maður, sem síðustu 35 ár-
in hefir „drepið“ meira- en 300.000
manneskjur og sem stofnað hefir
til fjölda stríða um alla veröldina.
Hann hefir kastað sprengjum og
púðurskotum á kvikmyndaleikara,
hann liefir gert jarðskjálfta, sprengt
brýr i loft upp og búið til eldgos.
Og þegar ég segi þér að þessi mað-
ur lieitir Slim og á heima í Holly-
wood, þá geturðu ef til vill skilið,
að liann er ekki stórglæpamaður,
þrátt fyrir öll þessi ódæði.
Slim er svókallaður „púður- og
reykmaður" hjá kvikmyndafélög-
unum og hann er sérfræðingur í
meðferð ofangreindra tækja. Þetta
er ábyrgðarmikil staða, þvi að hann
verður að reikna nákvæmlega út orku
þeirra sprengiefna sem hann notar,
svo að sprengingarnar eyðileggi
ekki meira en þeim er ætlað að
gera. Ef hann á að undirbúa orr-
ustu fer hann að iíkt og liúsameist-
ari sem á að teikna hús. Hann mæl-
ir nákvæmlega allan vígvöllinn,
teiknar staðinn sem sprengingarn-
ar eiga að verða á og' hvar leikar-
arnir eiga að vera, að svo búnu er
sprengjunum komið fyrir. Eld,
reyk og brennand5 bæi — allt slikt
getur Slim búið til, og hann segir
sjálfur að það sé miklu auðveldara
að fást við sprengiefnin en leikar-
ana. „Eg' veit nákvæmlega hvernig
dynamítið liagar sér, en það sama
verður ekki sagt um fólkið.“ Og
eftirfarandi dæmi sýnir, að það er
nokkuð til í þessu:
Slim hafði undirbúið orrustu í
stríðsmynd. Nú var haldin allsherj-
aræfing með öllum leikendunum, og
hver og einn vissi nákvæmlega
hvert hann átti að haupa og hvar
liann átti að detta.
Slim stóð upp á palli, með leiðsl-
urnar að öllum sprengingunum fyr-
ir framan sig og horfði yfir vígvöll-
inn. Hann þrýsti á hnappana sína,
sprengingarnar drunuðu og leikend-
urnir duttu niður „dauðir“ hrönn-
um saman, eins og hlutverkin sögðu
til um. Allt í einu sá Slim að leik-
andi einn hafði feygt sér ofan á
sprengju, sem ekki var sprungin
enn. Slim liafði hugsun á að hlaupa
yfir þann hnappinn og myndatakan
hélt áfram slysalaust.
Þegar myildatakan var búin kallaði
Slim leikarann til sin. „Lítið þér
þangað sem þér láguð rétt áðan!“
sagði hann. Og i sama bili þrýsti
hann á hnappinn og jarðvegurinn
þeyttist liátt í loft, eins og eldgos
væri að brjótast út. Leikarinn föln-
aði og sást ekki aftur þann daginn.
En Slim hefir heiður af því, að
enginn hefir slasast hjá honum öll
jjau ár, sem hann hefir haft hina
hættulegu atvinnu sína með hönd-
um.
SAGAN AF LIVINGSTONE 0G STANLEY
i
13. Livingstone var nú farinn að
fullorðnast og þessi erfiða ferð var
honum um megn. Hann varð hættu-
lega veikur. Þeir innfæddu hjúkr-
uðu honum eftir bestu getu, eins og
liann væri einn úr þeirra hóp, en
eitt hugkvæmdist þeim ekki: að
senda boð til sjávar um að hann
lægi veikur, og biðja um hjálp. Nú
leið og beið og ekkert fréttist af
honum til Englands, svo að menn
fóru að verða liræddir um hann
og tala um að gera út leiðangur til
að leita hans. En nú víkur sögunni
vestur yfir Atlantshaf.
14. í New York sat bráðduglegur
ritstjóri sem hét James Gordon
Bennett. Hann hafði lesið um ferð-
ir Livingstone. Hann afréð að sker-
ast í leikinn og gera út leiðangur
og fékk ungan, enskan blaðamann
sem hét Henry Stanley til að stjórna
ferðinni og leita Livingstone uppi
og koma honum lieim. Stanley var
ungur og knár og langaði í ævintýri,
og fór af stað viðstöðulaust án þess
að hafa nokkuð með sér nema nóg
af peningum.
Framh.
Adamson og bófinn.
Skrítlur
— Hafið þér ekki misst eitlhvað
niður af kolum, ég sé að það liggja
nokkrir molar á vagninum.
— Jú, og þegar ég er búinn að
ná þeim saman skal ég skila korn-
inu, sem ég fékk í augað líka.
— Já, en heyrðu mamma, — það
var hann sem bgrjaði.
HLJÓÐ DREPUR FLUGUR.
Amerikumenn liafa búið til blístru
af sérstakri gerð. Hljóðið í henni
drepur flugur á 10 sekúndum. Hvort
. .— Við skulum nú skipuleggja
þetta. IJansen pumpar í dekkið,
Möller hjálpar mér að skipta um,
og séra Sören fer út í móa, svo að
við heyrum ekki í honum.
—• huð er kannske vissara að við
lesum borðbæn i þetta skipti — Það
er ég sjálf sem tíndi sveppana, sem
eru í súpunni.
hún verður að gagni skal látið ó-
sagt, því að enn verður að blístra
svo nærri flugunni, að það er eins
liægt að nota flugnaklapp.