Fálkinn - 12.08.1949, Blaðsíða 13

FÁLKINN
13
norðar, milli Köln og Aachen. Það er afar-
mikill her við hollensku landamærin. Þér
getið átt á iiættu að lenda ofan i hermönn-
um hvar sem er.
— En þó er liitt mikilsverðara að nú er
flogið tifa.lt meira yfir Vestur-Þýskalandi
en var fyrir sex vikum. Ensku flugvélarn-
ar fljúga enn í mikilli hæð á nóttinni, en
livaða ókunnug vél sem vera skal vekur
atliygli undir eins og lnin flýgur lægra en
i þúsund feta hæð. Nei, slík tilraun er dæmd
til að misheppnast og ég ræð eindregið
frá henni.
En ef ég hefi einkennisbúninginn í far-
angrinum mínum?
Mér ei eklci um það heldur. Allur far-
angur er grandgæfilega skoðaður. Koffort-
in tæmd og þýsku tollararnir grannskoða
innihaldið. El' þér reynið að komast inn í
landið sem hlutlaus borgari eða Þjóðverji
utan hersins verðið þér fangelsaðnr undir
eins og SS-einkennisbúningurinn finnst í
farangri yðar. Ef þér hafið falað vegabréf
og skilríki sem sýna að þér séuð Grauber,
verður aðalskrifstofuni í Berlín undir eins
tilkynnt að þér séuð kominn í landið. Og
]>egar þér svo ekki komið á aðalstöðvarn-
ar til að gefa skýrslu, fær Gestapo grun
þegar í stað og lætur auglýsa eftir yður í
útvarpinu. Og þegar þér gefið yður ekki
fram þá verður farið að elta yður.
— Eg gæti verið í einkennisbúningnum
innanundir venjulegum fötum, sagði Gre-
gory. Hvernig lýst yður á það?
— Nei, Það er ekki liægt. Þýskaland er
í stríði og rannsakar undatekningarlaust
alla þá, sem koma frá útjöndum. El' þér
revnið það þá eruð þér steindauðúr inn-
an sólarhrings frá því að þér komið i
landið.
Nú veil ég það! sagði Gregory og
tókst á loft. — Mig liefir lengi langað að
gera samanhurð á Maginol- og Sigfriedlín-
unurn.
Ofurstinn hló. — Eg skil hvað þér eigið
við. Það er gamalt og gott hragð. Ef það
hefði verið reynandi að komasl inn í
Þýskaland dulbúinn sem hermaður eða
liðsforingi, mundi ég hafa stungið upp á
þeirri leiðinni. En þér verðið að muna, að
Gestapoforingjarnir eru varkárari en svo
að þeir hætti á að fara að ferðast einir á
vígstöðvunum, og af því að herliðið liatar
SS-menn þá mundu þeir talca yður til
fanga á svipstundu ef þér fvndust þar.
— Bíðið þér við. Þér útvegið mér bún-
ing af þýskum hermauni, sem nýlega hef-
ir verið lekinn til fanga, þannig að her-
deildin, sem hann sé úr, sé enn á vígstöðv-
unum. Við leggjum SS-búninginn í bak-
poka og svo flytur franska fréttaþjónustan
mig fram í fremstu víglínu. Og í einni næt-
urárásinni laumasl ég inn í „no mans land“
og yfir þýsku herlínun'a og lít út eins og
venjulegur þýskur dáti, með tveggja daga
skegg. Svo reyni ég að komast áfram aust-
ur fyrir vígstöðvarnar, finri mér afskekkt-
an stað þar sem ég hefi fataskipti og síðan
gel ég farið að nota plögg Graubers og
liætt á að hann komi ekki til Þýsltalands
og að ekki fréttist um hann til Berlín.
Ofurstinn lcinkaði kolli. — Það er góð
tillaga. En þér eigið á hætlu að verða fyrir
sprengjuhroti og særast eða verða drepinn
þegar þér komið í „no mans land.“ og þér
megið heldur ekki gleyma því að þér getið
rekist á einhvern sem þekkir Grauber.
— Eyrri hættan er ekki meiri en hjá
hvaða hermanni, sem tekur þátt í nætur-
árás og hin er óhjákvæmileg. Sem erind-
reki óvinaþjóðar innan þýsku landamær-
anna má ég alltaf gera iáð fyrir að verða
uppgötvaður, hvernig svo sem ég er dul-
búinn. Þegar ég ferðast sem Grauber hefi
ég þau hlunnindi að geta ferðast um svo
fljótt sem járnbrautir og bilreiðar geta
flutt mig, og farið óhindrað, en það er
meira en ílestir Þjóðverjar geta nú á tíiri-
um.
— Já, þetta befir ýmsa kosti. Við gerum
þetta svona. Ivomið við hjá Bibaud þegar
þér farið og biðjið hann að láta taka mál
af yður og útvega yður SS-búning. SS-
mennirnir eru mjög tilhaídssamir svo að
fötin verða að fara vel. Það gerir minna
lil með dátabúninginn. Það er best að þér
fáið búning af dáta, sem hefir verið tekinn
i orrustu. Eg skal ná í réttan aðila við-
vikjandi því.
Gregory hrosti og' stóð upp. •— Eg vona
að við verðum ekki of bráðlátir, sagði
hann. Mér þýðir ekkert að koma til Þýska-
lands með bundið fyrir bæði augu, án þess
að hafa nokkra vísbendingu. Svo að þetta
veltur á því, sem frú Dubois þóknasl að
segja mér á morgun. Ef bún neitar að segja
mér nokkuð J)á er ég bræddur um að ekki
sé hægt að gera neitt.
En ég skildi það svo að þér væruð
viss um að hún mundi gefa yður upplýs-
ingar?
Eg er það. Mér virðist þelta vera göf-
ug kona. En ef það tekst ekki með öðru
móti þá verð ég að biðja um að úrskurða
hana ;í fangelsi.
Ofurstinn ræskti sig. •— Eg býst við að
l>að mundi ekki duga. Frú Dubois er ein-
beitt. Hún hefir setið i fangelsi þrásinnis,
vegna stjórnmálastarfsemi sinnar. Ef lnin
segir ekki frá sjálfráð er ómögulegt að
nevða liana til þess.
Eg á ekki við Jiað. En með fangelsun-
inni fæ ég tækifæri lil að taka hana af hæl-
inu undir eins og hún er orðin liress. En
ég fer ekki með hana i íangelsi. Eg fer
með hana á einn stærsta spítalann i París
og sýni henni særða og deyjandi Frakka.
Hún er kona og lijálpar okkur er hún hef-
ir séð devjandi landa sina.
Klukkan var nærri því sjö þegar Gregory
kom til baka á Hotel St. Regis. Hann hafði
ekki sofið nema tvo tima nóttina áður og
fór að hátta undireins og hann hafði feng-
ið sér að borða.
Hann vai að sofna Jiegar barið var að
dyrum. Hann kveikti og kallaði: •— Kom
inn! Ribaud kom inn og lokaði vandlega á
eftir sér.
Halló, sagði Gregory. — Þér eruð
daufur i dálkinn. Hvað gengur að yður?
Frakkinn var niðurlútur. ■— Eg hefi fulla
ástæðu til að vera daufur. Lacroix ofursti
sendi mig til að segja yður, að fyrir ein-
um klukkutíma varð sprenging í hælinu.
Frú Duhois er dáin.
XXIV. kap. Blóðugu sporin.
Gregory andvarpaði. — Yeslings konan!
En þá er allt búið hjá okkur líka. Allt evði-
lagt. Hvernig alvikaðist þetta?
Rihaud yppti öxlum. — Eg veit ekki nán
ari atvik að því ennþá, en get skýrt það i
aðalatriðum. Hjúkrunarkona frú Dubois
særðist að vísu, en liefir getað gefið
skýfslu. Það er svo að sjá að með kvöld-
póstinum hafi komið böggull til frú Dubois.
Það var mjög löng askja með merki blóma-
verslunar hér i borginni. Hjúkrunarkonan
segir að sig liafi furðað að blómaverslun
skvldi senda blóm í pósti í stað þess að
láta sendil fara með þau. Hún fékk frúnni
böggulinn og augnabliki eftir að liún var
farin út varð mikil sprenging. Hjúkrunar-
konan liefði farist líka ef luin hefði ekki
verið komin út fyrir dyrnar.
Gregory fékk sér sígarettu og fleygði öskj
unni lil Frakkans. — Yitið Jiér hvenær Jjessi
bögull liefir orðið að koma á póst lil þess
að vera borinn út með kveldpóstinum?
Já, það tekur lengri tíma með bréf en
böggla, sérstaklega á ófriðartíinum. Þó að
böggullinn tiefði verið héðan frá París
varð liann að vera kominn á póst i gær-
kvöldi.
— Það er Jjá Grauber sem liefir gerl
þetta. Hafi hann komist að raun um að
við komum á Crillon klukkan rúmlega
fjögur hefir hann haft nægan tima til að
afgreiða böggulinn fyrir klukkan sex. Man
lijúkrunarkonan nafnið á blómaverslun-
inni ?
— Því miður ekki. Hún man bara að
hún var í Clichy, en það kemur okkur ekki
að neinu gagni. Annars þori ég að veðja
um að blómasalinn er saklaus. Eg geri ráð
fyrir að Grauber liafi keypt blómin undir
eins og hann fékk aðvörunina og liafi far-
ið með þau þangað sem hann hélt sig, ein-
tivers staðar i Clichy-hverfinu. Og þar hef-
ir liann komið spréngjunni fyrir í böggl-
inum.
•— Það er svo að sjá, sem ekkert verði
úr Þýskatandsferðinn i ?
•— Eg er hræddur um Jjað. Það er lil-
gángslaust að liætta lífi sínu fyrir ekkert,
(<g það gerið þér ef þér hafið enga vísbend-
ingu.
Já, Jiað er ekkert við Jjví að gera. Eg
hefi oft verið heppinn síðan ég fór að fást
við Jjetta mál, svo að ég' liefi ekki yfir
neinu að kvarta. En livað málið sjálft
snertir J)á höfum við ekki verið heppnir.
Þvert á móti. Yiljið þér þalcka Lacroix
ofursta fyrir að liann lél mig vita um þetla
strax. Segið honum að ég sé lil i allt, ef
liann liafi eitthvað annað handa mér að
gera. En i augnablikinu skil ég ekki hvað
Jjað gæti verið.
— Eg skal gera Jjað. En það lítur að
mirinsta kosti út fyrir að þér eigið náð-
ugri nótt í vændum en sú síðasla var. Eg
var að ljúka við dagsverkið og hlakka til
að komast i háttinn.
Síðdegis daginn eftir hafði Gregorv ekki
enn lieyrt neitt frá Lacroix ofursta. Ilann
revndi að tiafa uppi á ýmsum kunningjum
sinum í París. Sérstaklega langaði liann
lil að liitta göfugan vin, Jean de Brissac,
en fékk að vita að hann væri kominn i
herinn.
Á föstudagsmorgun fékk hann lioð um að
koma í Sureté Générale klukkan sex sið-
degis. Þegar honum var vísað inn lil ofurst-
ans sagði hann: — Mér þykir leitt að hal'a
látið yður hiða árangurslaust þenna tíma,