Fálkinn - 06.06.1952, Qupperneq 7

„Nei, ekki gestrisni minnar. ÞaS
er ekki ég, sem ræS hér. Ungfrú
Charlsbury stjórnar öllu. Þannig á
þaS lika aS vera. Hún húsmóSir min
sáluga hefSi vafalaust kosiS, aS svo
væri.“
Greifaynjan leit athugulum augum
á Hester, en gekk síSan til hennar
og kyssti hana.
„Þér eruS góS kona,“ sagSi liún,
„og þér verSskuldiS mikla hamingju.
Eg veit ekki, hvort ég get gert ySur
nokkuS gott, en ég mun áreiSanlega
gera allt, sem í minu valdi stendnr.
Þér hefSuS annars vafalaust ástæSu
til þess aS hafa andúS á mér,“ sagSi
hún snöggt, „því aS ég gekk aS eiga
Roger Charlbury. En ég skal segja
ySur nokkuS. Hann unni alltaf henni
húsmóSur ySar sálugu. Hann elskaSi
aldrei aSra konu en Sophie Martin-
gate. Þess vegna tel ég þaS mjög lik-
legt, aS hún liefSi gert allt, sem þér
hafiS gert, hefSi hún lifaS. Samt veit
ég, aS þiS eruS ólikar aS eSlisfari
sem nótt og dagur. LátiS þaS vera
ySur huggun. Eg vil ekki reka Elisa-
betu út úr sínu lierbergi, en ég þarf
auSvitaS aS fá annaS. Eg hefi líka
mína eigin þernu. Hún hefir veriS
hjá mér i mörg ár. Hún mun ekki
valda ySur ónæSi. Hún kýs þaS eitt,
aS vera í návist minni.“
Þannig samdi hún í ró og næSi viS
Hester og smáfærSi sig upp á skaftiS.
XIV.
Þó aS hjarta Elisabetar væri fullt
af gremju og reiSi út af liinni óvæntu
komu móSur hennar, þá varS hún
aS játa, aS koma hennar hafSi á viss-
an hátt sett hressiiegri o.g fjörlegri
blæ á daglegt líf hennar.
MóSir hennar hafSi aS vísu sagt,
aS þær gætu búiS í sama húsinu á-
rekstralaust og yfirleitt án þess aS
hafa nokkuS saman aS sælda, en þeg-
ar til kastanna kom, reyndist þeim
þó örSugt aS sneiSa hjá livor ann-
arri. Þær hlutu óhjákvæmilega aS
hittast alloft.
Og þaS var eitthvaS fjörlegt og
upplífgandi viS framkomu hinnar
þekktu leikkonu, sem hafSi töluverS
áhrif jafnvel á Elísabetu.
í fyrstu einsetti hún sér aS látast
hafin yfir móSur sína og hún talaSi
um greifaynju Ninetti meS lítilvirS-
ingu — jafnvel mestu óvirSingu. Þeg-
ar hún bauS nýjum kunningjum meS
sér upp i vinnustofu Marcellu Brodie
til þess aS lita á myndina af sér, þá
yppti hún alltaf öxlum í óvirðingar-
skyni, er hún minntist á vinkonu föð-
ur sins, sem svo óvænt hafði skotið
upp kollinum.
Marcella spurði son sinn í þaula
um hina ókunnu greifaynju sem
dveldist í hinu fagra húsi í Curson
Street.
Og Michael kvaðst vera álcaflega
hrifinn af gesti Elísabetar.
„Þú þekkir hana vafalaust af um-
tali, mamma. Hún er fræg leikkona.
Pauline Amati. Eg hefi allaf þráð að
sjá hana leika. Eg vildi óska, aS hún
léki hér í einhverju leikliúsi Lundúna-
borgar.“
„ÞaS gerir hún vafalaust,“ svaraði
hún. „En segðu mér, er nokkur Ninetti
greifi til?“
Michael varS aS játa, aS hann hafði
ekki hugmynd um þaS.
„Ef hún væri gift, þá ferSaS.ist hún
ekki um sem leikkona, eins og hún
gerir. Hún virðist vera alveg frjáls.
En hún er hrífandi fögur, mamrna.
ÞaS er varla hægt aS hugsa sér meira
heillandi kvenmann."
„Hvað ertu aS segja? Er Elísabet
ekki einu sinni eins heillandi?"
Marcella sá, að blóðið þaut frarn í
kinnar hans. Hann svaraði með ákefð:
„Hún er ólík Elisabetu. ÞaS er eitt-
hvaS fyrirmannlegt við hana.“
„Einhver sjálfsþótti, er það ekki
það, sem þú átt við?“ sagði Marcella
og hló stuttum hlátri. „Eg held að ég
skilji, hvað þú átt við. Eg vildi mjög
gjarna fá tækifæri til þess að sjá þessa
leikkonu. Getur þú komið með hana
hingað?“
„Eg hélt að hún hefði komið hingað
með Elísabetu. Þær voru að tala um
að fara hingað um daginn.“
„Nei, hún hefir ekki komið hingað
ennþá. Hún er búin að samþykkja að
sitja fyrir hjá mér aftur. Eg æt.la að
hafa liana sem fyrirmynd að mátverki,
sem á að fara á safn i Ástraliu. Myndin
á að tákna Lady Macbeth. Eg er þegar
búin að gera nokkra frumteikningar.
Hérna eru þær.“
„Já, en þetta er ekki Elísabet —
þetta er svo grimmilegt andlit," sagði
Michael forviða, er hann leit á teikn-
ingarnar.
Marcella leit snöggt á hann.
„Já, en Micky minn, hefir þú ekki
ennþá komist að raun um, að Elisabet
er grimm. Hvernig kemur hún ekki
fram við Hester? Hún reynir að sölsa
allt undir sig, og ef Hester maldar í
móinn með að láta hana liafa ótak-
mörkuS peningaráð, þá verður hún
ill og afundin, eins og velgerðarmann-
eskja hennar hafi drýgt einhverja stór-
synd.“
Michael lagði frá sér myndina, sem
hann hélt á í hendinni.
„Þú veist ekki, hvað þú kvelur mig
með því að segja þetta, af því að ..
„SegSu ekki meira,“ greip móðir
hans fram í fyrir honum. „ÞaS er af
þvi, að þú hefir orðið hrifinn af henni,
af þvi að þú hefir ætíð á reiSum hönd-
um afsakanir fyrir hana og í einlægni
sagt, drengurinn minn, af því að þú
hefir látið blindast af fegurð hennar.
Eigum við ekki að ræða þetta saman
í ró og næði, Micky minn? Þú veist
ekki, hve ég hefi haft miklar áhyggj-
ur út af þér að undanförnu. Eg hefi
fylgst með því hvernig þú hefir breyst.
Þú hefir smátt og smátt látið undan
töfrum Elisabetar, en fjarlægst mig.
Og hvernig gengur það með vinfengi
ykkar Judith?“
Evrópa eftirbátur.
Læknir frá Iíanada, sem er nýkom-
inn heim til sín úr ferðalagi um Ev-
rópu, segir að sjúkrahúsin í Banda-
rikjunum og Kanada séu miklu betur
búin ölium vísindatækjum en sjúkra-
húsin í Evrópu. Læknirinn, Robert
Lacliance, sem er sérfræðingur í syk-
ursýki og meltingarsjúkdómum, seg-
ist furða sig á hve meðferS á sykur-
sýkissjúklingum sé ófullkomin í Ev-
rópu.
32.000 fyrir 5.
VerkamaSur i Puteaux í Frakk-
landi veðjaði sem svarar 5 íslenskum
krónum á hest. Hann fékk 32.000
krónur fyrir.
Bætur fyrir kýrhalann.
Bóndi i Wisconsin hefir farið i mál
við fylkið og krefst 300 dollara bóta
fyrir kýrhala. Það var björn, sem
hafði bitið halann af verðlaunabelj-
unni hans i fyrra. Bóndinn segir að
halalaus kýr geti ekki bandað frá
sér flugunum, og muni þess vegna
missa nytina.
FÁLKINN - VIKUBLAÐ MEÐ MYNDUM - AfgreiBsla: Bankastræti 3, Reykjavík.
Opin kl. 10-12 og 1-6. BlaöiC kemur út á föstudögum. Áskriftir greiBist fyrirfram.
Ritstjóri: Skúli Skúlason. Framkv.stjóri: Svavar Hjaltested. — Herbertsprent.
/ sýningarliöllinni Ólympía í Lon-
don er núna sýning, sem nefnist
„Fyrirmyndarheimili8“. Þarna
hefir verið reistur heill hær, með
húsum, götum og görðum. Þar
vantar heldur ekki húðir og í
einum búðardyrunum situr þetta
Ijón og býður gestina velkomna.
Eftir langan kulda og votviðri
er vorið nú komiö til París.
Skemmtigaröarnir fyllast af sól-
þyrstu fólki og strákarnir eru
byrjaöir að halda kappsiglingar
meö bátunum sinum á tjörnunum
á TuUlerie-garðinum.
Til hægri:
PLASTUMBÚÐIR.
Það er ekki óhugsandi að plast-
umbúðirnar muni leysa gipsum-
búðirnar af hólmi, í náinni fram-
tíð. Læknir nokkur í Los Angeles,
hefir gert tilraunir með þær á
hundi, sem hefir fótbrotnað og
télur hann sennilegt aö þær reyn-
ist mun betur en gipsumbúðirnar.
NOKKUÐ FYRIR BÖRNIN.
Svona reiðhól, með hliðarvagni,
er nýjung sem komið hefir á
markaöinn hjá þýskum leik-
fangaverksmiöjum. Börnin veröa
vafalaust heilluð af þessu „sam-
göngutælá“, en það er svo dýrt
að ekki er fyrir alla að kaupa það.
LUCIU-MORGUNN.
Eldsnemma á Lúciumessumorg-
un koma ungu stúlkurnar á
sænskum heimilum og færa heim-
ilisfólkinu morgunkaffiö. Systir
Lúcíunnar hefir fengið að halda
á kaffikönnunni.