Fálkinn - 08.05.1953, Blaðsíða 13

FÁLKINN
13
gjörn, að geta ekki farið með Billy í þessa flýt-
isför, úr því að það 'hefði orðið að kosta það,
að ég hefði ekki getað hitt bróður minn?
— Nei, það er satt. Eg hugsaði ekkert út í
það, sagði Webster. Eg hugsaði yfirleitt að-
eins um Billy .... ekki augnablik um ástæður
yðar.
— Það var ljótt af yður, sagði hún.
— Víst var það. En ég hélt að ég gæti ekki
betra fyrir ykkur gert en að reyna að haga
öllu þannig að hann gæti gifst yður. Þér eruð
svo að segja einstæðingur í veröldinni — eða
voruð það þegar Billy kynntist yður. Og ég
þekki drenginn svo vel að ég veit að framtíð-
argæfan væri tryggð ykkur báðum ef þið gift-
ust. Ja, ég vona að yður finnist ég ekki of
frekur þó ég segi þetta. Þetta er eiginlega tals-
vert óvenjulegt samtal ....
— Ekki meira en búast má við að óvenju-
legum manni eins og yður, kalífi. Og mér
finnst þér alls ekki frekur. Þetta var mjög
fallega hugsað af yður, og ég er þakklát fyrir,
að Billy skuli eiga svona tryggan og ósín-
gjarnan vin, sem aðeins hugsar um það sem
honum er fyrir bestu — og mér. Eg vissi áður
en við vorum kynnt, að mér mundi falla vel
við yður, og nú met ég yður meira en nokkurn
tíma áður, eftir að ég veit að þér eruð gamall
og hugulsamur hjúskaparmiðlari. Mér þótti
leitt að þurfa að valda Billy vonbrigðum, en
haldið þér ekki að hann nái sér fljótt eftir
það?
— O-jú! Billy er einn af þessum bráðlátu
unglingum, sem eru uppi í skýjunum þetta
augnablikið og langt niðri í jörðinni það
næsta. Hann jafnar sig eftir þetta skakkafall.
Það er gott að vita að timinn læknar öll sár.
Það eina sem mér finnst að, er tilhugsunin
um að úr þvi að Billy hefir skilið eftir segul-
stál 'hér í Buenaventura, þá muni hann
kannske koma of fljótt aftur.
— Þér skuluð ekki hafa áhyggjur af því.
Þegar þér og ég vinnum saman skal okkur
takast að halda 'honum þarna norðurfrá þang-
að til hann hefir náð fuilri heilsu og kröftum
aftur.
— Það er gott. Og svo tölum við ekki meira
um Billy, nema þér séuð svo ástfangin af hon-
um að þér viljið helst ekki tala um annað.
— Hvernig líður don Juan, kalífi?
— Hann hefir nú svitað öllu áfengi úr
skrokknum á sér, er farinn að fá matarlyst,
og fyrir nokkrum dögum fékk hann áfengis-
sopann, sem væntanlega verður sá síðasti. En
ég verð sjálfsagt að hafa gát á honum lengi
ennþá, sérstaklega þegar hann er í bænum.
Þarna uppi í námunni er ekkert til að freista
hans. Stritvinna er besta lækningin sem hann
getur fengið. Það er talsvert satt í gömlu orð-
unum, að Satan hafi alltaf eitthvfið að bjóða
þeim sem leiðist. En hvernig er því háttað
FELUMYND
Hvar er hljómsveitarstjórinn?
með yður? Hefir yður ekki leiðst upp á síð-
kastið?
— Nei, mér 'hefir ekki leiðst. Eg hefi saum-
að tvo kjóla handa Mömmu Jenks, ég sauma
útsaum, og svo hefi ég byrjað að læra móður-
mál mitt. Ef bróðir minn kynni að verða for-
seti hérna, væri það illa viðeigandi að systir
hans kynni ekki spönsku. En Billy sagði mér
að þér munduð verða lengi ennþá uppi í nám-
unni. Hvernig stendur á að þér komuð í bæ-
inn núna?
— Eg á von á verkfærum þá og þegar. Og
svo vildi ég ganga úr skugga um hvort allt
væx’i i lagi með sérleyfið hans Billy.
— Hve lengi verðið þér þá hérna í Buena-
ventura?
Með því að freistingin, sem hann hafði ótt-
ast var nú ekki nein freisting lengur, afréð
Webster að verða í bænum þangað til stjórn-
málahorfurnar yrðu eitthvað gleggri. Áður en
hann hitti Dolores hafði hann verið ráðinn
í að standa ekki við nema tvo daga.
— Eg fer ékki fyrr en ég hefi efnt loforð
mitt og fylgt yður til bróður yðar í forseta-
höllina. En ef ekki kemur til þessa, þ. e. a. s.
ef framvindan í stjórnmálunum verður öðru-
vísi en ætlað er, þá er ég 'hræddur um að
námusérleyfið verði ekki mikils virði, og þá
höfum við ekki meira að gera hér, hvorki Billy
né ég.
Hann sagði henni frá því, sem bróðir henn-
ar hafði sagt honum um áform sín og hvað
Sarros mundi hugsa sér að gera við sérleyfið.
— Það er ekki viðlit fyrir einstakling að
reyna að leita réttar síns hjá dómstólunum
í einræðislandi, sagði hann að lokum. Bróðir
yðar verður að sigra og ‘koma Sarros fyrir
kattarnef.
— En ef bróðir minn sigrar ekki?
— Ja, þá horfir iila fyrir mörgum. Þetta
er ekkert gaman, ungfrú Ruey. Ef bróðir yðar
ihefir ekki bolmagn til að láta byltinguna lukk-
ast, verða örlög hans þau sömu sem föður yð-
ar, nema honum takist að komast úr landi.
Hún þagði um stund, sjálfsagt var hún að
hugsa um þennan raunalega möguleika.
— Og þér? spurði hún allt í einu. — Hvað
verður um yður? Eg skyldi yður svo, sem
þér nytuð verndar aðeins stutta stund.
— Eg verð að reyna að bjarga mér út úr
þessu með sóma. Eg get alltaf fengið atvinnu
heima, og ef það verður forstaða fyrirtækis,
get ég haft Billy með mér.
— Hvernig teljið þér horfurnar hjá bi'óður
minum ?
— Eg held að áætlun hans sé öll skynsamleg.
Hann vonar að geta komið Sarros í opna
skjöldu og teppt setuliðið inni í ‘höllinni. Þeg-
ar hann hefir náð valdi á höfninni hérna getur
hann flutt inn vopn og skotfæri eins og hann
vill. Og þá getur 'hann boðið út liði opinber-
lega og ráðist á stjórnarliðið víðsvegar í land-
inu. Það er mikill kostur að Sarros hefir ekki
hugmynd um að Riehardo er í landinu. Og ég
er viss um að ef hann vinnur fyrstu atlöguna
gengur öll þjóðin á band með honum.
—Eg held að hann sé líkur föður sínum
.... hann er ekki hræddur við að deyja fyrir
þjóðina, sagði ‘hún lágt. — Og mér þykir vænt
um að ég skuli vera hérna þegar hann leggur
í þetta stórræði.
— Nei, þér megið alls ekki vera hérna, sagði
Webster.
— Hvers vegna ekki?
— Hér verða ákafir götubardagar, og mér
hefir verið sagt, að þegar landar yðar eru
komnir í bardagahug aðhafist þeir ýmislegt
sem dómstóllinn í Haag hefir skömm á. Ef
skip kemur á höfnina hérna ætla ég að koma
yður um borð þangað, uns allt er afstaðið.
— Eg gæti leitað til ameríska konsúlsins,
sagði hún.
— Ónei, það getið þér ekki. Kálhausinn,
sem er amerískur ‘konsúll hérna, mundi fram-
selja yður fyrsta bófanum, sem spyrði eftir
yður. En annað kvöld á ég að hitta Richardo
og þá frétti ég nánar um áform hans. Og svo
getum við talað saman á eftir.
Richardo Ruey, doktor Paoheco og
• Caraveo ofursti sátu á ráðstefnu þegar
Webster 'kom. Hann hafði í annað sinn notað
gluggann og koffortaólarnar til þess að kom-
ast út, án þess að tekið væri eftir. Samsæris-
mennii’nir þrír tóku á móti honum með mikl-
um þökkum, enda höfðu þeir fulla ástæðu til
þess, því að hann var þeim ekki svo lítils virði.
— Jæja, sagði Webster. — Nú er ég kom-
inn til Buenaventura og bíð bara eftir að eitt-
hvað gerist.
— Þér skuluð ekki þurfa að bíða lengi,
sagði Caraveo ofursti. — Svo er fyrir að