Fálkinn - 16.07.1954, Blaðsíða 14

14
FÁLKINN
Lárétt skýring:
1. þreklaus, 5. súlu, 10. húsdýra, 11.
fylkingin, 13. upphafsst., 14. klœðn-
aður, 1G. ógæfu, 17. upphafsst., 19. von,
21. mánuður (skammst.), 22. loftteg-'
und, 23. snjó, 24. daunill, 26. skeldýr,
28. sigraði, 29. steinn, 31. angra, 32.
vökvan, 33. nákvæmar, 35. votri, 37.
ending, 38. tónn, 40. ráðabrugg, 43.
liýsa, 47. eykur, 49. hestur, 51. subbur,
53. kvos, 54. sjósókn, 56. martröð, 57.
höfuðborg, 58. biblíunafn, 59. veiðar-
færi, 61. samliggjandi, 62. á nótum, 63.
álegg, 64. steintegund, 66. eins og 62
lárétt, 67. skýli, 69. nöldrar, 71. svall,
72. kól.
Lóðrétt skýring:
1. skammst., 2. samband, 3. busla,
4. úr trjákvoðu, 6. risi, 7. ráp, 8. kvæð-
is, 9. upphafsst., 10. gælunafn, 12. ka-
þólsk, 13. óeirða, 15. æpir, 16. farar-
tæki, 18. betri, 20. gáfaður, 23. vökvi,
25. dugleg, 27. forsetning, 28. sögn, 30.
raðtala, 32. gribba, 34. mjög, 36. fæði,
39. skreyta, 40. blómstur, 41. sker, 42.
skína, 43. óra, 44. auð, 45. ættgöfgi,
46. logaði, 48. föðurlands, 50. kvæði,
52. aumar, 54. dýr, 55. baktal, 58. un-
„HUNDUR HEFIR TAPAST“.
Framhald af bls. 9.
Georg elti þau með augunum þangað
til þau hurfu fyrir hornið, og það var
auðséð að hundurinn var á báðum
áttum. Hann var alltaf að lita við og
toga í ólina.
Georg fór inn. Honum fannst svo
einkennilega tómlegt i stofunni og
hvar sem hann fór. Nú var enginn
liundur honum til samlætis meðan
hann var að taka til i eldhúsinu, og
enginn til að trufla liann. Þegar hann
settist inni í stofu og tók fram bókina,
kom engin framlöpp til að fella liana
á gólfið. Allt var eins og það hafði
verið fyrrum — liann gat lialdið
áfram reglubundnu tilverunni án
nokkurra truflana.
Hann fleygði bókinni á gólfið og
fór inn í svefnherbergið. Ennþá var
svolitil laut í yfirsænginni eftir Gull-
topp. Hálfétin kaka lá á höfðalaginu.
Georg beið klukkutíma. Svo tók
hann símann. Hann var ekki öruggur
i liendinni þegar hann valdi númerið.
Röddin sem svaraði var móð en ekki
ókunnleg.
— Heyrið þér, sagði Georg. — Ég
var að velta því fyrir mér livort þér
G.
aður, 60. umbúðaþungi, 63. grænmeti,
65. trygg, 68. uppliafsst., 70. tónn.
LAUSN Á SÍÐUSTU KROSSGÁTU.
Lárétt ráðning:
1. sef, 4. blesönd, 10. Reó, 13. trog,
15. eitra, 16. gert, 17. ófresk, 19.
grannt, 21. alin, 22. Mrs, 24. auga, 26.
Öræfajökull, 28. lág, 30. iak, 31. ami,
33. Ae, 34. kem, 36. nár, 38. æð, 39.
bannlög, 40. górilla, 41. A. S., 42. áll,
44. Idó, 45. Ag, 46. Maó, 48. hró, 50.
Ari, 51. sunnangolan, 54. Mene, 55.
men, 56. umdi, 58. leynst, 60. brella,
62. eira, 63. Annas, 66. namm, 67. Ósi,
68. fleipra, 69. gat.
Lóðrétt ráðning:
1. stó, 2. erfa, 3. forlög, 5. lek, 6.
ei, 7. styrjan, 8. ör, 9. nag, 10. rengla,
11. Erna, 12. ótt, 14. Geir, 16. gaul,
18. Snæfellsnes, 20. Rauðárdalur, 22.
mal, 23. Sök, 25. Alabama, 27. Kiðagil,
29. álasa, 32. mælar, 34. kná, 35. möl,
36. nói, 37. Rió, 43. örnefni, 47. Ós-
eyri, 48. liam, 49. ógn, 50. andlag, 52.
unna, 53. amen, 54. meis, 57. ilma, 58.
Leó, 59. tal, 60. B.S.R., 61. amt, 64.
Ne, 65. A. P.
og Gulltoppur væruð nokkuð bundin
seinnipartinn i dag?
— Nei, ég er ekki bundin. Bíðið þér
augnablik, ég skal spyrja Gulltopp.
Svo varð þögn. — Nei, hann segist
vera laus og liðugur, sagði Harriet.
— Eigum við að skreppa upp í sveit?
spurði hann. — Ég veit um stað, sem
er ágætur handa litlum hundum að
leika sér á.
— Er ekki orðið of áliðið til þess?
spurði hún liikandi.
— Hinkrið þér við og sjáið hve
fljótur ég verð að koma! sagði Georg
um leið og hann sleit sambandinu.
Þegar bíllinn brunaði áfram götuna
söng Georg við raust: — Þú og ég,
og við bæði tvö ......... *
í gamla daga kom fólk, sem fór til
austurlanda, oft heim aftur með kín-
verska töfraspegla. Þeir voru þannig,
að þegar birta féll á j)á komu fram
kínverskir bókstafir, flúr eða blóm,
eins og það væri upphleypt. Indversk-
ir fakírar notuðu þessa spegla til að
vekja furðu áhorfenda sinna. Það var
kínverskur listamaður, Omtse-Hing
(1260—1341) sem gerði þessa spegla
fyrstur.
MAU-MAU HREYFINGIN ....
Framhald af bls. 4.
uðu til. Þóttust þeir liafa upprætt
flokkinn. En nokkrum árum síðar kom
það á daginn að Mau-Mau var i fullu
fjöri. í mars 1953 gerði Mau Mau ár-
ás á eitt þorpið og drap nokkur
hundruð manns á hryllilegan hátt.
Ymsir Kikuyu-menn líta á aðfarir
Mau-Mau með sama viðbjóði og hvítir
menn, en þeir jjora ekki að hafast
neitt að af hræðslu við þá, þó að þeir
viti liverjir eru valdir að hryðju-
verkunum. Því að þau bitna ekki að-
eins á hvítum mönnum heldur líka
á því Kikuyu-fólki, sem ekki aðhyllist
Mau-Mau og vinnur eið að stefnuskrá
flokksins.
Mau-Mau lætur sér ekki nægja að
drepa andstæðinga sina heldur rista
þeir líkin sundur með linífum ef þeir
hafa tima til þess. Og svo láta þeir
hefndarþorsta sinn bitna á skepnun-
um lika. T. d. misþyrmdu þeir 300
kúm í einni árásinni.
Hvítir menn liafa stundum ekki
liagað sér eins og siðaðir menn. Þess
eru dæmi að þeir hafa skotið Kikuyu-
fólk, ef þeir hafa haft grun um, að
það hafi gert sig sekt um ódæðisverk.
Og þeir hafa brennt heil Kikuyu-þorp.
— Meðal Kikuyu-kynkvíslarinnar
starfar lika hægfara flokkur, sem
vinnur að því að bæta kjör svert-
ingja. Þeir sem honum stýra gera sér
Ijóst að það er breska þingið, sem
segir úrslitaorðið i málinu, og þeir
liafa oftsinnis lýst yfir því, að þeir
treysti drengskap Breta. Og upp á síð-
kastið hafa þeir fylkt sér þeirra meg-
in í baráttunni við Mau-Mau.
GRIMMDARVERK OG GALDRAR.
Fólki finnst bryllilegt að heyra um
hryðjuverk Mau-Mau, en fólk sem
þekkir Kikuyu-menn er síður hissa
á þeim. Þau eru í nánu sambandi við
trúarbrögð og þjóðhætti Kikuyu-kyn-
kvislarinnar.
Að því er snertir hryllilega meðferð
á skepnum verður að líta á það, að
svertingjar eru engir dýraverndarar
og gera sér eklci hugmynd um að dýr
hafi tilfinningar. Enn í dag fórna
þeir geitum ef barn verður veikt, eða
ef eiginkona eignast ekki barn. Þvi
lengur sem geitin er kvalin því ör-
uggari verður lækningin. Þeir fót-
brjóta skepnuna, opna á henni kvið-
inn og láta hana draga eftir sér inn-
yflin. Og ómelta grasið í vömbinni
liefir lækningamátt!
Þegar Mau-Mau-félagi vinnur eið-
inn eru ýmsir ófagrir siðir hafðir
um hönd til að festa loforðið í minni.
Og fólkið er lijátrúarfullt og kýs
heldur að deyja en rjúfa jjennan eið.
Oliver Lyttleton nýlendumálaráð-
herra vitnaði í neðri málstofunni í
einn eiðstafinn, og hann er svona: „Ef
ég yfirgef hvíts manns bæ án þess
að bafa drepið eigandann um leið og
blásið er í liornið, óska ég að þessi
eiður drepi mig.“
HVERNIG FER?
Allir eru á eitt sáttir um að ástandið
sem nú er i Kenya verði ekki þolað
til lengdar. Afríkubúar liafa vaknað
í Kenya ekki síður en í Sudan, Mor-
okko, Alzir og Tunis. Og það er ekki
síst nýtísku vélamenning livitu þjóð-
anna sem hefir vakið þá. Aðstaða
þeirra til hvítra manna er aðstaða
þrælsins gegn kúgaranum. Að bæla
niður hreyfingu á borð við Mau-Mau
með vopnunum einum er ekki sæm-
andi siðferðishugmyndum nútímans,
og ef ekki er hægt að ná sáttum við
Gunsa inín — Gunsa mín! Hefirðu
látið þvottinn hanga úti í nótt? Hugs-
aðu þér ef honum hefði verið stolið!
— Það er sími til yðar aftur, frú
Belgan.
Mau-Mau þá verða livitir menn að
fara. En liægfara Kikuyumenn vilja
ekki missa þá. Þeir vilja læra af þeim
og viðurkenna að þeir liafi gott af
komu þeirra.
Enska þingið hefir sent nefnd
manna suður í Kenya lil að kynna sér
ástandið og er sú nefnd nú komin
heim og liefir skilað áliti. Enn er
eigi séð hvað breska stjórnin gerir.
En hún verður með cinhverju móti að
binda enda á þá hryðjuverkaöld, sem
nú hefir staðið i Kenya í meira en
ár. *
KEMST FLJÓTT Á FRÆGÐAR-
BRAUTINA.
Jane Griffith leikur á móti Gregory
Peck í „Milljón punda scðillinn“.
Það þykir kannske ekki tíðindum
sæta þó að breska félagið Pin^wood
Film hafi ráðið Gregory Peck til að
leika aðalhlutverkið i nýrri kvikmynd,
„Milljón punda seðillinn“, en hitt
þykir furðulegra að sem mótleikari
hans hcfir verið ráðin 22 áa stúlka,
sem að vísu hefir leikið nokkur hlut-
verk í leikhúsum, en aklrei hefir verið
i kvikmynd fyrr. Það er Jane Griffitli,
sem hoppar svona hindrunárlaust inn
á frægðarbrautina, eftir að liafa verið
reynd í tveimur smáþáttum. „Star-
Iets“ eða smástirni eru þær venjulega
kallaðar nýju leikmeyjarnar, sem eru
fyrst og fremst látnar sýna á sér
kroppinn og geta orðið frægar fyrir
hann. En Jane hleypur yfir þann
kaflann, og sætir alls ekki venjulegri
meðferð af hálfu kvikmyndastjórans.
Hún fær að greiða sér hárið eins og
liún var vön áður, og enginn tann-
læknir fær að lagfæra í lienni tenn-
urnar, þó að þær séu dálitið ójafnar.
Og svo fær lnin að vera í óvenjulega
miklu af fötum, af byrjanda að vera.
Nú er eftir að vita hvernig dómur
kvikmyndagestanna verður.