Fálkinn - 27.08.1954, Síða 13

FÁLKINN
13
um að Donovan villti á sér heimildir. Sjálf-
sagt hafði ekki annað vakað fyrir honum en
að hræða Crane, svo að hann þyrði ekki að
koma nærri Deliu framar. Og ef honum væri
alvara að ætla að stela Ann, þá mundi hann
ekki senda út aðvaranir fyrirfram.
Svo fór hann að tala um Peter March og
lét sem hann tæki ekkert eftir hve illa Ann
féll það sem hann sagði.
„Það horfir illa fyrir Peter vini vorum
núna,“ sagði hann með ánægjusvip.
„Ég vil helst að ekki sé talað um hann,“
sagði Ann.
„Skrambi sniðugt af Williams að uppgötva
að hann var líkur John,“ hélt Crane áfram.
Ann svaraði ekki.
Crane sagði: „Það er full ástæða til að
gruna Talmadge líka.“ Hún svaraði ekki enn,
og hann hélt áfram. „I fyrsta lagi reynir hann
að láta gruninn falla á Carmel, og í öðru lagi
var það hann sem sagði Donovan að ég væri
kominn aftur í Rauða köttinn. En annars
held ég enn, að morðin séu framin af einni
persónu, og að aðrir séu ekki samsekir.“
„Heldurðu að Talmadge gruni að þú sért
njósnari?"
„Nei, það gerir hann vafalaust ekki.“
„Hvers vegna gerði hann þá Donovan að-
vart?“
„Vegna Deliu. Hann vissi ekki að hún var
farin, og þess vegna fannst honum að hann
yrði að segja Donovan að nú værir þú kominn
á stúfana eftir henni á ný.“
„Ég er hrædd um að þér sjáist yfir aðal-
atriðið í þessu máli, með því að láta Slats
Donovan sigla sinn sjó.“
„Hugsaðu heldur um Peter March, og
hættu að hafa áhyggjur af mér og Slats.“
„Ég skal kinsa dónann!“ sagði hún ein-
beitt. „Þú ert kannske hræddur við Donovan,
en það er ég ekki.“
„En Peter þá? Stendur þér alveg á sama
um hann, nú orðið?“
Ann svaraði ekki.
„Eða ertu hrædd um að hann sé sekur?“
hélt hann áfram, ertandi. „Þar er Carmel
þungamiðjan. Peter drap Richard af því að
Carmel elskaði hann, og John af því að hann
var kvæntur Carmel,"
Eftir dálitla þögn sagði hún: „Þarftu að
vera svona þjösnalegur? Þú talar eins og ég
væri að draga mig eftir Peter — eða pening-
unum hans.“
„Já, hann er forríkur — ætli það ekki?“
„Þú ert óþolandi!“ Hún rauk út og skellti
hurðinni eftir sér.
> I Crane kom auga á Ann úti í horni í
7 /I danssalnum í klúbbnum, hún var að
* * * tala við Alice og Talmadge March.
„Má ég leyfa mér að biðja um dans?“ sagði
3eL
umy-n

Hvar er fjallgöngumaðurinn?
hann hæverskur. Þau höfðu ekki sést síðan
eftir nón.
Hann leiddi hana fram á gólfið, og þegar
þau voru nýfarin að dansa, kom hann auga
á Carmel og Peter skammt frá. Þau liðu fram
létt og svífandi eins og atvinnudansarar, en
ekki var að sjá að þau skemmtu sér. Augna-
brúnirnar á Peter voru eins og strik, og nú
starði hann á Crane eins og hann þekkti hann
ekki.
„Hvað skyldi ganga að honum?“ spurði
Crane.
„Hann var að rifast við Talmadge,“ sagði
Ann.
„Um hvað?“
Ann vissi það ekki. „Ég sá bara að þeir
voru náfölir af vonsku, báðir tveir. Hefðu
þeir verið einir hugsa ég að þeir hefðu lent
í handalögmáli."
„Skemmtilegt fólk þetta March-fólk,“ sagði
Crane hugsandi. „Simeon hatar Carmel, Alice
og Talmadge hatar Carmel, Simeon hatar Ric-
hard. Peter flýgst á við Talmadge. Carmel
heldur framhjá John með Richard. Peter er
að draga sig eftir
„Haltu bara áfram,“ sagði Ann.
En Crane var farinn að hugsa um annað.
Hann sá' hve falleg Ann var og var unun
að hafa hana í faðminum, jafnvel þó að hún
óskaði sér kannske að vera komin langt í
burt.
Eftir nokkra þögn sagði hann: „Afsakaðu
að ég hefi sagt svona margt ljótt um Peter.
Kannske ég hætti við að láta hengja hann.“
„Þú ert víst skrambi hrifin af honum, er
það ekki?“
„Jú, það er ég.“
Hann reyndi að ímynda sér að það væri
allt í lagi. Ung stúlka eins og Ann átti að
giftast ríkum, ungum manni, en ekki fátæk-
um þefara, sem þjáðist af sívarandi timbur-
mönnum. Hann andvarpaði og fannst hann
vera miklu meira en þrjátíu og fimm.
„Ann ....“ byrjaði hann.
„Já, hvað var það?“
„Þætti þér vænt um að ég segði Peter frá,
að við værum ekki gift?“
„Nei.“
„Ég gæti sagt honum, að við störfum bara
saman, skilurðu."
Hún sagði: „Mér leiðist allt þetta mas um
Peter.“
„Afsakaðu.“ Hljómsveitin tók sér hvíld og
þau stóðu kyrr og horfuðst í augu. „Heyrðu
nú, Ann. Ég er stórhrifinn af þér, og ég vona
að þú erfir það ekki við mig þó að ég hafi
verið að eltast við hana Deliu og fengið mér
fullmikið neðan í því.“
Nú fór hljómsveitin að spila vals, hann tók
hana í faðminn og þau fóru að dansa aftur.
„Það er mér að kenna að við höfum rifist
svona oft,“ hélt hann áfram. „Ég skal reyna
að haga mér sómasamlega framvegis.“
„Það skal ég líka.“
„Þá finnst mér .... úr því að við eigum að
vinna saman .... að við skulum láta eins og
okkur komi vel saman .... tala vinsamlega
þegar við erum saman, meina ég.“
„Gott og vel.“
Hann brosti til hennar. „Þú skilur — njósn-
arar hafa lítinn tíma aflögu til að njóta heim-
ilisgleðinnar, en það gæti verið gaman að vita
hvernig það er.“
Hún svaraði ekki. Skömmu síðar varð hlé
hjá hljómsveitinni aftur, og gljákenndur ung-
ur maður kom og bað Ann um dans. Crane
flýtti sér til Alice March og bað hana um
næsta dans.
„Þér drekkið ekki — gerið þér það?“ sagði
hún.
„Aðeins smáleka við og við — eftir læknis-
ráði.“
„Ég þarf að fá strammara."
„Við verðum þá að líta inn í vínstofuna."
„Nei, það er svo margt fólk þar.“
„Já, þér þekkið víst þennan stað betur en
ég..........“
Hún þrýsti að handleggnum á honum, og
sagði: „Hittið mig fyrir utan kvenfatageymsl-
una,“ Svo sleit hún sig af honum og stefndi
beint fram að dyrunum.
Framhald í næsta blaði.
FÁLKINN - VIKUBLAÐ MEÐ MYNDUM - Af-
greiðsla: Bankastræti 3, Reykjavík. Opin kl. 10-12
og 1-6. Blaðið kemur út á föstudögum. Áskriftir
greiðist fyrirfram. - Ritstjóri: Skúli Skúlason. Fram-
kv.stjóri: Svavar Hjaltested. - HERBERTSpvent.
ADAMSON
Skaðinn í nætur-
heimsókn.