Fálkinn - 22.10.1954, Page 6

6
FÁLKINN
KVENHETJAN
FRÁ AIASKA
UPPGJAFADKOTTNING GIFTIST.
Ungfrú Heater Cooper, sem var kjörin
,.Karnevalsdrottning“ í Orpington í
Englandi 1948, giftist nýlega starfs-
manni hjá Brit-Broadcasting Corpora-
tion, en þar starfar hún líka. — Vcgna
þess að rigning var brúðkaupsdaginn
aðstoðaði ellefu ára gamall bróðir
brúðarinnar og hélt yfir henni regn-
hlíf, en brúðarmeyjarnar voru líka
með hlífar yfir sér.
Hún getur ekki án útreiðatúrsins ver-
ið, hann er hressandi og skemmtileg-
ur, og svo er gagn að honum því að
hún sækir morgunblaðið um leið. Og
undir eins og blaðið er fengið byrjar
lesturinn, og þá sinnir hún ekki
neinu öðru.
ANNAÐ HLJÓÐ í STROKKINN. —
Ellefu ára belgflautublásari er að
kenna lítilli telpu að blása á belg-
flautu, en það er crfið list. Eftir and-
litinu að dæma er hún ekki ánægð
með árangurinn.
B A R N IÐ
ÉG HUGSA alltaf um barnið sem
stúlku. En ef það yrði nú drengur?
Nei, það væri óhugsandi. Við eigum
einn dreng fyrir. Lloyd langaði i litla
systur. Ég vil að það verði dóttir, og
Don vildi það lika.
Svei mér þá, ef hrafnarnir eru ekki
að leika sér. Þeir fljúga með prik í
klónum. Þeir priklausu elta þann, sem
hefir prikið hverju sinni, þangað til
hann sleppir því allt í einu, en hinir
grípa það á lofti, og svo byrjar elt-
ingarleikurinn á ný. Mér hafði aldrei
komið til hugar, að hrafnar hefðu vit
á að leika sér.
Það er farið að kólna á ný. Eg gekk
mér til hressingar niður á ströndina
og naut ferska loftsins. Trén eru líka
svo falleg í hinum léttu snjóklæðum.
Meðan ég var úti, kom óboðinn gest-
ur i heimsókn í skálann. Það var skjór.
Að hann skildi dirfast að ráðast inn
i hýbýli min eftir allt það, scm liann
hafði gert á liluta minn. Þegar ég kom
inn, hoppaði bann upp á borð, og
eftir nokkurn eltingarleik náði ég
honum í glugganum. Þá hafði hann
goggað nokkrum sinnum i mig.
í fyrstu ætlaði ég að lóga honum,
en hætti við það. Mér fannst það vera
betur viðeigandi refsing að klippa af
honum toppfjaðrirnar óg gera hann
lágkúrulegan ásýndum. Að þvi loknu
sleppti ég lionum.
Hann flýtti sér til félaga sinna, sem
drógu óspart dár að honum fyrir út-
litið! Ég veitti skömm hans og niður-
lægingu athygli og vonaði með sjálfri
mér, að þetta væri sami skjórinn og
flæmdi burt þröstinn minn.
Rjúpnahópurinn kom liingað aftur.
Mér fannst rétt að safna mér birgðum
af kjöti, því að það gæti alltaf komið
sér vel. Ég skaut átta.
Loðskinnið er tilbúið og það er alveg
eins og ég óskaði mér. Ég er mjög
hreykin af því. Það er svo hlýlegt og
fallegt. Eg ætla að sveipa því utan
um barnið, þegar við förum út að
viðra okkur.
Ég vona, að það hætti að snjóa. Mér
var það næstum ofraun að moka frá
dyrunum og glugganum. Þegar ég geng
inn í skálann, er eins og ég sé að
fara niður í kjallara, því að snjólagið
er orðið svo þykkt fyrir utan. Snjór-
inn hefir líka fyllt upp í hverja rifu
á skálaveggnum, svo að ég þarf ekki
að brenna miklu, þegar lygnt er.
Ég er búin að baða mig og þvo
stuttklippta hárið vel. Nú líður mér
lika sérstaklega vel.
LOKSINS er hætt að snjóa. Himinn-
inn er heiður og skír. Eg bið þess
af heilum liug, að ekki breyti aftur til
snjókomu næstu daga.
Ég ákvað að fara ekki fleiri ferðir
í vatnsbólið á næstunni, því að það
er orðið svo djúpt niður á vatnsborðið.
F Æ Ð I S T.
Ef ég rynni niður á höfuðið, væri ég
illa sett.
Ég er orðin þung á mér og allar
hreyfingar eru klunnalegar. Eg er far-
in að þrá breytingu. Mér lætur ekki
að sitja auðum höndum og bíða. Eg
vona líka, að barnið komi, áður en
vatnsbirgðirnar og eldiviðurinn verða
á þrotum.
í gær hvíldi ég mig eftir síðasta
vatnsburðinn, en nú er ég komin að
störfum á ný. Eg bjó til ávaxtaköku
og notaði leifarnar af þurrkuðu epl-
unum til þess. Annars á ég eftir sveskj-
ur, þurrkaðar ferskjur og næstum því
hálfan kassa af rúsínum.
Ég held, að hendurnar séu farnar
að bólgna. Eg marka það af því, að
giftingarhringurinn minn er mjög
þröngur á fingrinum. Eg setti hann
upp, af því að mér fannst það við-
eigandi, að ég beri liann, þegar barnið
fæðist. Mér kemur í bug fallegi dem-
antshringurinn, sem ég skildi eftir á
greinitrénu i efri skálanum, en þykist
þó sannfærð um, að ég eigi eftir að
fá hann aftur.
Ég hefi sett hríslur út í gluggann,
svo að hann litur heimilislega út. Utan
frá séð gæti þetta verið- sómasamlegur
mannabústaður.
ÉG VILDI að ég myndi betur einstök
atriði frá því, er sonur minn fæddist,
en það er eins og ég muni ekkert ann-
að en fólkið, sem var allt í kringum
mig, og öll lætin. •
Mamma, amma og ein systir mín
voru yfir mér auk læknisins. Don var
áhyggjufullur og eirðarlaus, en pabbi
var svo skynsamur að fara á skak á
kænunni sinni. Mér var sagt, að það
liefði gengið fremur illa hjá mér, en
læknirinn sá fyrir því, að kvalirnar
væru ekki alltof miklar.
Ég liefi aldrei séð barn fæðast. Eg
hefi alltaf talið mig gagnslausa lil
hjálpar, þegar svo hefir borið undir,
og verið of hógvær til þess að hafa
nokkurn tíma verið áhorfandi. Eg liefi
reynt að sannfæra sjálfa mig um, að
fæðing geti ekki verið óttalegur at-
burður, því að hún sé einn merkasti
þáttur lífsins sjálfs og náttúrulegur
hlutur. Eg hefi beðið til guðs um að
fjarlægja óttann, og nú er ég næstum
því orðin alveg róleg, enda þótt ég
óskaði einskis frekar en að hafa ein-
hvern hjá mér, meðan á þessu stendur.
ÞAÐ ER yndislegt veður. Tunglið hef-
ir horfið að baki fjallanna. Kyrrð og
ró ríkir yfir öllu. Mér finnst það boða
gott — loforð um að allt muni ganga
að óskum.
Allt er tilbúið fyrir fæðingu barns-
ins míns. Eg hefi týnt saman bestu
sprekin og lagt þau í hrúgu rétt hjá
eldstæðinu. Lampageymarnir eru full-
ir og kveikirnir í lagi.
Ég hefi undirbúið ýmislegt matar-
kyns og ætla að sjóða enn meiri mat.
Eg er að sjóða rjúpur, og kjötseyðið
af þeim mun áreiðanlega styrkja mig,
ef fæðingarhríðarnar verða langar og
þreytandi. Ég hefi lagað sterkt te með
miklum sykri og geymi það rétt hjá
rúminu, svo að ég geti brugðið því
yfir lampana, sem ég ætla að nota sem
hitunartæki, meðan ég verð rúmföst.
Mér finnst ég hafa hugsað fyrir öllu
þvi nauðsynlegasta og er því sæmi-
lega róleg. Eg hefi búið um rúmið,
svo að það er nú miklu mýkra en
áður. Eg liekl, að- það verði ákjósan-
legur hvílustaður fyrir barnið.
Fötin eru öll við hendina — allt
það besta, sem ég á. Eg sit og bíð —
bíð eftir þvi, að verkirnir byrji. Dag-
urinn líður, og sá næsti líka. Ennþá
bíð ég þess, að breyting verði, en
engin merki þess hafa komið i Ijós.
ÉG HAFÐI heita bakstra við síðuna,
þegar ég var háttuð i gær. Eftir stund-
arkorn sofnaði ég, því að verkirnir
höfðu horfið aftur að mestu. Þegar
ég vaknaði, sá ég leiftur norðurljós-
anna gegnum gluggann.
KÓRDRENGUR HNEFALEIKARI. —
Það er sjaldgæft að kórdrengir séu
hnefaleikarar, en afríski flugþyngdar-
kappinn Jake Tuli er hvort tveggja.
Hann syngur í anglikönsku kirkjunni
í London en þess á milli keppir hann
í hnefaleik. Fyrir nokkrum árum bar
það við að andstæðingur hans datt
niður dauður meðan þeir voru að
eigast við, og síðan gefur Jake mest
af því, sem hann græðir á hnefaleik
til kirkjunnar. Það er mikill helgi-
svipur á Jake, cn eigi að síður getur
hann barið jafnfast og asni sparkar.
Hann langar til að gerast trúboði, en
fyrst vill hann verða heimsmeistari í
fluguþyngdarflokki. Hér er hnefa-
leikarinn sem kórdrengur með prest-
inum sínum.