Fálkinn - 16.08.1957, Blaðsíða 7

FÁLKINN
7
,/Nú skal CJuttí set/A ofsn"
Og blöðin birtu ítarlegar frásagnir af
sambúð iþessara bjóna, sem vorn svo
gerólík að upplagi. Von bráðar fóru
blöðin að segja frá hatramlegum á-
rekstrum, sem orðið hefðu milli
Franks og konunnar. Tvivegis sögðu
blöðin frá því, að Frank væri svo ör-
væntandi út af hjónabandinu, að nú
hefði liann reynt að farga sér með því
að taka svefnskammta. Eitt kvöldið
kom hann óvænt heim til konunnar
og hustaði á samtal ’hennar við vin-
konu hennar, Lana Turner. Af ’þessu
samtali þóttist hann skilja, að Ava
væri staðráðin í að láta hann sigla
sinn sjó. Og í bræði sinni rak hann
hana út og iæsti húsinu. Þetta varð
reginhneyksli.
Frank kom alltaf of seint í kvik-
myndatökurnar, og hann lét bíða eftir
sér í sjónvarpinu. Og hann varð fok-
reiður hvenær sem blaðamennirnir
spurðu hann, hvort hann og Ava ætl-
uðu að skilja. Enginn gat skilið hvers
vegna hann var orðinn svona hörund-
sár og geðvondur.
Grammófónfélögin tóku eftir að nú
fór óðum að draga úr sölunni á plöt-
unum hans. Hvað var að? Var draum-
urinn búinn? Það fór að draga úr
bréfafjöldanum á auglýsingastofunni
h.ans. Það var orðið ískyggilega hijótt
um Frank Sinatra.
Ava fór til Nevada, til að ganga frá
skilríkjunum undir hjónaskilnaðinn.
En löngu áður en skilnaðarfresturinn
an og fór til Madrid. Frank simaði
var útrunninn hljóp hún frá öllu sam-
frá Holywood til Spánar og talaði
við liana. Hann vildi að þau reyndu
að sættast. Ava var kuldaleg, en þver-
tók þó ekki fyrir iþetta.
N’okkru síðar frétti Frank að Ava
sæist öllum stundum með nautaban-
ar.um fræga, Louis Dominguin. Nú
ieigði Frank sér einkaflugvél og flaug
til Spánar. Ava varð ekkert hissa, þeg-
ar hún sá hann. Þau urðu bestu vinir
á ný, og fóru að gera áætlanir um
framtíðina. Og blöðin fluttu langar
greinar um sættina.
RAUÐA HILDA. — Dómsmálaráð-
herrann í Austur-Þýskalandi er kven-
maður og heitir Hilde Benjamin. Ný-
lega hélt hún ræðu á fundi fyrir ung-
ar stúlkur og ræddi þar austurþýsku
lagaákvæðin um, að stúlkur yngri en
18 ára megi ekki gifta sig, jafnvel þó
að þær séu kasóléftar. Taldi hún þetta
ákvæði sett til að ungar stúlkur
ginntust ekki í hjónaband, sem þær
iðruðust eftir síðan. Það er engin
skömm að eignast krakka í lausaleik,
sagði dómsmálaráðherrann, sem jafn-
an gengur undir nafninu Rauða Hilda.
FIMUR í FÓTUNUM. — Anton Fisc-
her er maður nefndur í Stranbcrg í
Þýskalandi. Hann hefir misst báðar
hendurnar. En nú notar hann fæturna
í staðinn og málar með þe*im. Og hann
er jafn fimur með penslinum í tánum
og aðrir eru með hann í höndunum.
JAPÖNSK HAFMEY ? — Strönd Jap-
ans er klettótt og miklir hafstraumar
eru meðfram landinu. En víða við
sjóinn er kvenfólkið vant að veiða
fisk og skeldýr með því að kafa eftir
þessu búsílagi. Þetta eru þrekleg
kvendi og venjast verkinu frá barns-
aldri og halda því áfram til elli. Karl-
mennirnir róa hins vegar á bátum og
koma aflanum í peninga. — Ama, eru
þessar konur kallaðar. Hér sést ein
þe'irra koma upp úr sjónum með netið
sitt og körfuna. Hún er með mittis-
skýlur, hettuklút og kafaragleraugu
— og annað ekki.
VÍKINGALÍF Á KVIKMYND.
í Noregi hefir síðan í vetur verið
mikill viðbúnaður undir kvikmynd
eina, sem verið er að taka þar núna,
og víðar á Norðurlöndum. Leikstjór-
inn heitir Richard Fleischer, en að-
alhlutverkið leikur Kirk Douglas og
er ’hann aðaleigandi félagsins, sem
tekur myndina.
Það fyrsta var að láta smiða þrjú
vikingaskip, og var skipasmiður einn
skammt frá Bergen fenginn til þess.
Og næst var að reisa víkingabústað
i Sogni. Eru það bjálkahús með torf-
þaki gerð samkvæmt bestu heimild-
um sem menn hafa um húsagerð á
víkingaöld. Þá voru ráðnir margir
leikendur fyrir alllöngu, svo að karl-
mennirnir fengi tíma til að láta sér
Þessi setning Jóns lögmanns Jóns-
sonar hefir verið tilfærð í Islands-
sögu-ágripum, sem unglingar hafa
lært, og er jafnvel notuð sem orðtak,
i merkingunni: „Nú skal N.N. láta i
litla pokann.“ En „Gutti“ var enginn
annar en sá frægi Hólabiskup Guð-
brandur Þorláksson, sem frægt er orð-
ið. En er nýr hirðstjóri kom í landið
og kvaddi Jón til viðtals, mun tal
þeirra hafa farið þannig. að Jón mun
liafa átt sér víst liðsinni höfuðsmanns-
ins til að rétta hlut sinn. En af þvi
varð þó ekki, þvi að lögmaðurinn sál-
aðist nóttina eftir, að hann mælti hin
frægu orð. Frá síðustu ævistundum
segir svo í neðanmálsgrein við Skarðs-
árannál 1600 úr Lögmannaævum Boga
Benediktssonar:
„1606 kom út nýr hirðstjóri, Herluf
Daa, því að Enevold Kruse hafði dáið
um veturinn. Hirðstjóri sendi mann
að Arnarstapa til Jóns lögmanns, að
láta hann vita komu sína, og bað
hann koma til fundar við sig á Bessa-
stöðum. Jón lögmaður brá við, tók
með sér gjöld af lénum sínum, og það
sem hann i hirðstjóra-stað hafði að
embætti gert, kom að áliðnum degi
23. júní til Bessastaða, og ætlaði þaðan
á alþing. Var hann orðinn stirður,
bæði af elii og ferðalagi, lét þénara
sina tjalda hjá kirkjugarðinum, en
færa tvær töskur í forstofu hirðstjór-
ans. Herluf Daa tók ágætavel við lög-
vaxa skegg og kvenfólkið að láta
lengjast á sér hárið.
Skipin voru gerð eftir víkingaskip-
unum, sem enn eru til i Noregi, og
þar eru op fyrir árarnar, sem skip-
unum var róið með. En það kom á
daginn að þessi áragöt eru neðar, en
liæfilegt er handa þeim 200 skeggjuðu
Dönunum, sem ráðnir hafa verið til
að róa skipunum. Vikingarnir hafa
sem sé verið minni vexti en menn eru
í dag. Þess vegna varð að gera bilið
milli árgatanna og þóftanna stærra
en það var á gömlu vikingaskipunum.
Aðal sjóorrustan i kvikmyndinni á
að fara fram við Bretagneströnd,
fram undan gamalli miðaldahöll, sem
heitir La Latte og er 60 km. frá St.
Malo. Og heista sögulega persónan í
myndinni er Ragnar loðbrók, en Kirk
Douglas er höfðingjasonur, sem vík-
ingar hafa rænt. — Útimyndirnar
vcrða teknar i Danmörku, Noregi,
Sviþjóð og Bretagne, en innimynd
irnar i Frakklandi og Þýskalandi.
Handritið að kvikmyndasögunni er
eftir Edison Marshall.
manni, og sló upp fyrir honum veislu,
mest af vínum, er þá mælt, að lögmað-
ur hafi lagt fram skrifaðar embættis-
aðgerðir sínar, einnig sagt eða sýnt
honum rit Guðbrands biskups, er hann
hafði yfirkomist og klagað, hversu
hann væri sér hatursfullur eftir gerð-
ar sættir, og hefði Herluf Daa lofað
lögmanni að rétta hluta hans. (Er
sögn, að þénari lögmanns, sem tók upp
að hans boði, af töskunum skjöl og
gjald, hafi þar að komist). Herluf
Daa sendi fylgdarmönnum lögmanns
hressingu, en hirðstjóri og lögmaður
töluðu lengi saman fram á nótt, tveir
einir. Vissu engir hvað þeim á milli
fór. Þá á nótt leið sendi Herluf Daa
til þénara lögmannsins, sem kom
heim. Hirðstjóri fylgdi þá lögmanni
út af dyrunum til þénarans, sem þá
tók við honum mjög drukknum, og
leiddi hann til tjaldsins. Lögmaður
skyldi þá meðal annars hafa sagt:
„Nú skal Gutti setja ofan!“ og jafn-
framt óskað sér, að hann væri orð-
inn ungur og frískur, og flestu gæti
hann af sér hrundið, nema ellinni og
lasleik. Eftir það lögðust þeir allir
til svefns og sofnuðu fast, voru bæði
þreyttir og drukknir. S’eint á Jóns-
messumorgun sendi hirðstjóri stúlku
til tjalds lögmanns að bjóða honum
heim til sin, þá sváfu þeir allir. Hún
vakti einhvern, og þá vaknaði hver
af öðrum, tóku þeir að klæðast og síð-
an vekja lögmann. Urðu þeir þá þess
varir, að hann var örendur. Ætluðu
menn að hann, mjög drukkinn, hefði
kafnað í dúnsvæfli, er hann hafði
undir höfðinu. Var hann þá sjötugur
að aldri. Herluf Daa gerði útför hans
heiðarlega, og var lík hans jarðað
hjá Páli höfuðsmanni Stígssyni, er dó
fyrir 40 árum áður. Sviplegt þótti frá-
fall Jóns lögmanns, þá fréttist. Mælt
er að Norðlendingur kæmi að Hólum
í Hjaltadal að sunnan snemma morg-
uns, hitti Guðbrand þiskup, og sagði
ihonum lát Jóns lögmanns. Hafi biskup
þá gefið honum 4 spesiur fyrir frétt-
ina.“
Deilur þeirra Jóns lögmanns og
biskups höfðu staðið í 15 ár að minsta
kosti og þeir stefnt málum sínum til
kóngs, og hann stefnt þeim utan. —
Þannig sendi Guðbrandur biskup Arn-
grím lærða í sinn stað á konungsfund
1592, en þá fór Jón lögmaður einnig
utan. Og ýms konungsbréf komu fyrir
alþing út af þessu máli síðar. En var-
anlegasti minnisvarði þessarar óvin-
áttu hinna tveggja valdamanna eru
Morðbréfabæklingur Guðbrands bisk-
ups.