Fálkinn - 10.10.1958, Side 7

FÁLKINN
7
Itajjur bishup 09 Skálholtskirkja honns
Klœng tólf nóttum cftir Máriumessu
á vár, ok hit sama sumar eftir fór
hann til íslands. Ok var þá kominn
frá Róm sunnan ok allt utan ór Bár
Gizur Halisson og fór út með honum,
ok áttu þá menn at fagna tveim senn
inum mestu manngersemum á íslandi.
Á tveim skipum kómu út stórviðir
þeir, er Klœngr byskup lét höggva i
Nóregi til kirkju þeirar, er hann lét
gera í Skálaliolti, er at öllu var vönd-
uð fram yfir hvert hús annat, jxeira
á íslandi vóru ger, bæði að viðmn
ok smíði. En er byskup kom til stóls-
ins á Skálaholti, þá var liann þegar
svá vinsæll við alþýðu, at jafnvel
unnu tionunx þeir menn hugástum, er
hann hafði skamma stund at stóli
setit, er heldr liöfðu við honum horft
í sinum liuga. Er þat eigi kynligt, þótt
svá yi'ði, því at liann var stórlyndr
ok stórgjöfull við vini sina, en örr ok
ölmusugóðr við fátæka menn. I.inr
ok lítillátr var hann við alla, kátr
var hann og keskifimr ok jafnlyndr
maðr við vini sina, svá at þangat var
til allra ólausna at sjá, er liann var,
meðan hann var at stólnum, livers
kyns er við þurfti. Hann lét þegar
etka til kirkjusmíðar, er hann hafði
einn vetr at stólnum setit. Svá sýnd-
ust öðrum mönnum tillög vera mikil
til kirkjugerðar at liverjum misserum,
bæði i viðarföngum ok smíðakaupum
ok mannhöfnum þeim, er þar fylgdu,
at svá þótti skynsönxum mönnum
senx öll iausafé þyrfti til að leggja,
þau er til staðarins lágu i tiundum
ok öðrurn tillögum. Þuit þurfti í ann-
an stað svá mikilla tillaga at hverj-
um misserum fyrir sakir fólksfjölda
ok gestrisni ok annarar afvinnu, at
svá þótti sem þar mundi þurfa til alla
lausa aura, þá er staðurinn átti. í
þriðju grein lxafði iiann veizlur svá
fiölmennar ok stórar fégjafir við vini
sina, er bæði váru margir ok göfgir,
nt þar þurfti náliga ógrynni fjár til
at leggja. En almáttigr guð, er allt
gott gefr af sér, lét engan þann hlut
skorta, er þurfti at hafa, bæði tit
kirkjugerðar ok annarar afvinnu
lteirar, er byskup vildi láta hafa, með-
an liann lifði. Þessir váru höfuðsmiðir
að kirkjunni í Skálaholti: Árni, er
kallaðr var höfuðsmiðr, ok Björn inn
hági Þorvaldsson. Tllugi Leifsson
telgdi ok viðu. En þá er kii-kjan var
alger, orti Runólfr byskupsson visu
þessa:
Hraust es liöll, sús Kristi
hugblíðum lét smiða,
góð es rót und ráðum,
ríkr stjórnari, slíkum.
Gifta vas þat, es gerði
guðs rann Iugtanni
Pétr liefr eignazt itra
Árna snxíð og Bjarnar.
jr-
Ur aifitálum
Ýmsir óttast að átökin, sem nú eiga sér stað við Kínastrendur um Quemoy-eyjaklasann milti kommúnista
og þjóðernissinna á Formosu geti leitt til nýrrar heimsstyrjaldar, ekki síst þar sem Bandaríkjamcnn hafa á-
byrgst sjálfstæði Formósu. Hér á myndinni sést bandarískur liðsforingi ræða við kínverska orustuflugmenn,
sem fylgja eiga flutningaflugmönnum frá Formosu til Quemoy.
Serkir í Alsír hafa sett á Iaggirnar utlagastjorn, sem hefir aðsetur sitt 1
Kairo. Hér á myndinni sjást þrír ráðherrar þeirrar stjórnar við fánann,
sem þeir hafa dregið að hún á aðalbækistöðvum sínum. Talið er að út-
lagastjórnin eigi sér nú erfitt uppdráttar eftir hinn mikla kosningasigur
de Gaulle í Alsir.
ir einu bragði seni ])ér beittuð. Þér
sneruð yður l'rá fólkinu og létuð ekk-
ert lieyra i yður, og svo — á alveg
réttu augnabliki — fóruð þér að tala
og lögðuð einkennilega álxerslu á
orðin. Það var fyrirtak. Ég hefi sjálf
ur reynt hve áhrifamikið það getur
verið ...
Nokkru síðar lieilsaði Danny öðr-
um frægum manni, nefnilega erki-
biskupnum af Kantaraborg, dr. Fis-
her. Hann tók í liöndina á honum og
sagði virðulega: — Þér eruð sannar-
lega verulega ánægjulegur maður!
Mörgum dögum síðar hitti Danny
erkibiskupinn aftur. Danny var þá
nxeð þingmanni og var í þann veginn
að fara inn i bil fyrir utan þinghúsið
þegar dr. Fisher gekk framhjá. Og
Danny var aftur kynntur honunx.
— Eins og ég muni ekki eftir yður,
sagði biskupinn. — Það eruð þér senx
eruð svo skemmtilegur. Annars skal
ég geta þess, að liér einu sinni þótti
ég skrambi skemmtilegur lika.
Og svo labbaði hann áfram og út
f Hungurvöku scgir svo frá
Klægni Þorsteinssyni .eftirmanni
Magnúsar Einarssonar, þess er
inni brann í Hítardal 1148.
Klængur er frægastur fyrir
kirkju þá hina miklu, er hann
lét reisa í Skálholti:
Klængur Þorsteinsson var vænn
maðr at áliti ok nxeðalmaðr at vexti,
kvikligr ok sköruligr ok algerr at sér
ck ritari góðr ok hinn mesti lær-
dómsmaðr. Hann var málsnjallr ok
öruggur at vinfesti ok it mesta skáld.
Hann lxafði verit með Katli byskupi,
ok hafði hann í mörgu lagi háttu góða.
Ivlængr fór utan þat sama sumar sem
liaxin var til byskups körinn með
bréfunx Bjarnar byskups á fund Ás-
kels erkibyskups, og vigði lxann
á akbrautina fyrir framan bílinn. En
lxann var kominn á ferð og munaði
minnstu að erkibiskupinn yrði fyrir
slysi, en bílstjórinn gat hemlað. Bisk-
upinn liörfaði undan en stakk svo
hausnum inn í b,linn og sagði við
Danny: — Þarna voruð þér rétt að
því konxinn að verða virkilega frægur
maður!
Framhald í næsta blaði.