Fálkinn - 28.11.1958, Qupperneq 5

FÁLKINN
5
tugur sonur lafði Docker af fyrsta
hjónabandi). Lafði Docker hefir yndi
af að renna sér á vatnasldðum, og þá
er þessi bátur notaður til að draga
hana. Þá er hún ýmist í rauðum eða
gulum brókum og fólk kallar hana
ýmist „rauða djöfulinn" eða „gulu
hættuna".
Hún hefir líka gaman af að koma
í spilabanka. Hún kallar hann „verk-
smiðjuna“ sem hún vinnur „nætur-
vinnu“ í. Og næturvinnan gefur henni
góðar tekjur, því að hún er afar liepp-
in. „Money goes to money“ segir enskt
máltæki — eða: „Þangað viil fé sem
fé er fyrir“.
DOCKER OG DAIMLER.
Sir Bernard var i mörg ár varafor-
seti Daimler' Motor Co. Þegar iiann
lét af þeirri stöðu fyrir tveim árum
vakti það nærri því eins mikla athygli
og konungur hefði sagt af sér. Þeir
sem báru hann ofurliði við atkvæða-
greiðsluna höfðu verið félagar hans
árum saman og dáðst að honum og
iofað hann. §11 erfiðleikarnir byrjuðu
daginn sem sir Bernard giftist Norah,
stúlkunni úr fátækrahverfinu i Birm-
ingham. Það har meir á henni en góðu
hófi gegndi, og maðurinn liennar varð
að gjalda þess. Sex greiddu atkvæði
á móti honum en þrír með og sir
Bernard varð að fara. Náfrændi hans
greiddi atkvæði móti honum.
Þegar sir Bernard giftist Norah
voru hreinar árstekjur Daimler Co.
kringum hálf önnur milljón punda.
Svo að ekki var hægt að segja að
Norali hefði spillt fyrir félaginu.
Sjálf segir hún um þetta: — Ýmsir
fullyrða að ég hafi spillt fyrir mann-
inum mínum. Þá ætla ég að segja, að
ég hefi átt þrjá menn og ekki eyðilagt
fyrir neinum þeirra. Ég elska Bernard
og hefi alltaf gert allt til að hjálpa
honum. En það er til fólk, sem hatar
og öfundar mig. Og þegar öfundin er
vakandi eru lygasögurnar fljótar að
verða til. Það er sagt að ég veki of
mikla athygli. Auðvitað vek ég athygli.
Það kostar mig 20.000 krónur á ári,
af mínu eigin fé — ekki mannsins
míns eða Daimlers. Hvenær sem ég
lét sjá mig i einkennilegum kjól eða
hélt kampavínsveislur var það til að
greiða fyrir Daimler. Eg hefði verið
fús til að standa á höfði í Piccadilly
ti! «‘ð greiða fyrir Daimler.
EVA RÆK ÚR PARADÍS.
Frægasta tiltæki lafði Norah er þó
við Rainier Monacofursta. Ástæðan
til þess er sú, að furstinn gerði hana
útlæga úr Monaco og ennfremur var
hún gerð útlæg úr frönsku héruðun-
um Alpes Maritimes, Baisses-Alpes, en
þessi héruð eru öll á Rivieriunni.
Eva var gerð útlæg úr Paradís.
Og Rainier gerði sir Bernard út-
lægan líka. Ekki vegna þess að
hann hefði hagað sér óskikkanlega
heldur af því, að hann er ekki þannig
eiginmaður að hann setji ofani við
konuna sína á almannafæri.
Sir Bernard og lafði Docker hafði
verið boðið í skirnarveislu litla prins-
ins af Monaco í dómkirkjunni. Þau
höfðu keypt dýrar gjafir, m. a. gull-
klukku hjá Cartiers skartgripasala. Á
síðustu stundu bað lafði Docker um
að Lance syni liennar yrði boðið líka.
Því var neitað. Gestaskráin var full-
samin og ekki hægt að bæta neinum
við. Sjálfan skírnardaginn reif lafði
Docker í tætlur pappírsflagg — Mon-
acoflagg — í vínstofunni í Hotel de
Paris í Monte Carlo. Rainier taldi
þetta móðgun við þjóðina.
Og svo voru hjónin gerð útlæg frá
Monaco og þremur nærliggjandi
frönskum héruðum og eyjunni Kors
ika. Það siðara var samkvæmt vin-
áttusamningi Frakka við Monaco, frá
1951. Hér eru Nice og Cannes, sem
lafði Docker hefir dvalið í árum sam-
an. — Þetta er hræðilegt, sagði frú
Docker. — Rivierian er lífsloftið
mitt. Ég kæri mig ekki um að vera
í Monaco en mér er ómissandi að
koma til Cannes.
Lafði Docker fékk þriggja daga
frest lil að komast burt. Yrði hún
lengur mundi hún verða sett i fang-
elsi. Heimsblöðin gerðu aðsúg að
henni í íbúð hennar i Hotel Majestic
í Cannes. Hún tók á móti blaðamönn-
unum og lét kvikmynda sig i skósíðri
hermelínkápu og talaði i marga
liljóðnema samtímis. -— Þessi samn-
ingur milli Frakka og Monaco er gerð-
ur vegna þjófa og morðingja, sagði
hún. — Rainier hefir lögregluríki með
90 leikfangsdátana sína.
Einn blaðamaðurinn tók upp Monaco-
flagg og spurði livort hana langaði til
að rífa það. — Nei, ég vil hvorki sjá
þetta flagg né snerta á því. Ég segi
Rainier og Monaco strið á liendur.
Auðvitað hafði lafði Docker sýnt
ókurteisi. Það er hennar eðli. En ýms-
um finnst óþarflega liart verið tekið
á ])ví. Og liún er vís til að reyna að
liefna sín. Hún gæti t. d. haft það
til að leggja skemmtisnekkjunni sinni
á landhelgislínuna við Monaco og láta
ástarsöngva Grace úr kvikmyndunum
hennar glymja i gjallarhorninu um
borð.
Annars er hún að hugsa um að skrifa
endurminningar sinar. — Einn kafl-
inn á að verða um Rainier fursta,
segir hún. — Ég þekki hann vel og
ætla að segja það sem ég veit um
hann. Og þá fær lesandinn eitthvað
fyrir peningana!
En það er ekki óhugsandi að sættir
komist á. Rainier hefir að minsta kosti
lofað að létta af henni banninu ef hún
biðji fyrirgefningar. En vill hún leggj-
ast svo lágt — til þess að fá að kom-
ast til Cannes aftur?
9IÁÐIIRIM, SEM fórnaði framtíð sinni fyrir systur sína
1—2) Charles Lamb, sem fæddist í London 1775, réðst til
Austur-Asíufélagsins þegar hann var 21 árs. Hann var krangi að
vexti. Aðeins hausinn var stærri en i meðallagi. Á barnsaldri vakti
það athygli hve orðheppinn hann var, og margt hefir verið fært
í letur af tilsvörum hans. Einhvern tíma þegar yfirboðari lians
fann að því að hann kæmi of seint i skrifstofuna, fékk hann þetta
svar: „Já, kannske hefi ég komið klukkutíma of seint, en þá skal
ég líka fara klukkutíma of snemma.“
3) Lamb bjó með systur sinni hjá móður þeirra, sem var ör-
yrki. Svo bar það við 1796 að í æðiskasti greip Mary systir lians
sveðju og drap móður sína. — Kviðdómurinn kvað upp dóminn:
„Ekki sek!“ en krafðist þess að Mary væri látin á geðveikrahæli,
ef bróðir hennar treysti sér ekki til að taka ábyrgð á lienni í heima-
húsum. Lamb tók á sig þessa ævilöngu byrði.
4) Næstu árin gekk upp og niður með heilsufar Mary. í hvert
skipti sem hún fékk hugarvíls- eða ofsakast, tók Charles hana
undir arminn og fór með hana í geðveikrahælið og þar voru þau
þangað til kastið var liðið hjá. Sjálfur stóð hann á því fastar en
fótunum, að þessar heimsóknir i geðveikrahælið hefðu bætandi
álirif á hugarástand hans sjálfs. Hann sagði að sér væri hressing
að þeim
5) Þegar allt lék í lyndi milli kastanna unnu þau saman að hin-
um frægu „Tales from Shakespeare“. Og Lamb skrifaði fjölda af
ritgerðum — essays — sem frægar urðu. Hann var kunnugur fræg-
ustu rithöfundum þeirra tíma, en leitaði oft huggunar hjá Bakkusi.
Hann dó árið 1834, óánægður njeð heiminn og þreyttur lífdaga.
Mary lifði liann í 13 ár. Eftir hann var þetta mælt: „Vinir lians
elskuðu hann, og vinir enskra bókmennta munu ávallt elska hann.“