Fálkinn - 28.11.1958, Qupperneq 11

FÁLKINN
11
LITLA SAGAN.
RUZICKA:
Fyrstö flohks auglýsing
Jolinny, sagði mr. Priestley viS unga
manninn með blöðkueyrun og útvöðnu
skóna. — Johnny, líttu á, hérna eru
hundrað seðlar og hver þeirra gildir
hundrað dollara.
— Oh yes, boss, very fine.
— Bíddu svo svolítið við áður en
þú segir „fínt“ ... Þessir seðlar eru
ekki ekta ... Við ætlum að heyja nýja
auglýsingarbaráttu með þeim ... Littu
vel á seðlana. Þetta er slcrambi vel
gerðir 100-doliaraseðlar, nema að því
leyti að þarna til vinstri er svolítil
rák, og þar á siðar að prenta: „Heiðr-
aði tilvonandi viðskiptavinur, hér
sjáið þið hundrað dollaral En miklu
nieira getið ])ið grætt, ef þér leyfið
aðstoðar Priestley & Jackson. Gerið
svo vel og talið við okkur. Við
gefum yður góð ráð ókeypis." Hefirðu
skilið þetta, Johnny?
„Oh yes, boss.
— Well, well, hélt Priestley áfram.
Þetta búnt liérna er sýnishornasend-
ing. Áður en ég afræð live ég bið um
stórt upplag ætla ég að prófa hvernig
])essi auglýsing verkar á almenning.
Settu upp hattinn og taktu seðlana
og farðu út á götu. Réttu fóikinu scm
þú mætir seðlana, og settu vel á þig
hvernig það tekur því. Og eftir —
látum okkur segja tvo tíma — kem-
urðu aftur og gefur mér skýrslu.
— Oh yes, boss. Ég skal fara strax.
Á ég að koma með nokkurn af seðl-
unum aftur?
Priestiey tók um ennið. Stundi hátt.
Nei, vintanlega ekki, flónið þitt. Þú
átt að útbýta þeim öllum.
— Oh yes, boss. Nú skil ég þetta
orðið.
Johnny setti beyglaða liattinn sinn
á hausinn og fór .. .
Hann kom ekki aftur fyrr en eftir
þrjá tíma. í nýjum, gráum flúnels-
fötum, hvítum rúskinnskóm, silki-
skyrtu og mcð slifsi og nælu með ekta
perlu.
— Mr. Priestley!
— Ilvað get ég gert fyrir yður?
hrópaði Priestley og spratt upp af
stólnum og lineigði sig. Ilélt að þetta
væri nýr skiptavinur.
— Mr. Priestley ... Boss! Þekkið
])ér mig ekki aftur?
Forstjórinn varð fyrst i stað eins
og steingervingur. Loks fékk hann
málið aftur ...
— Ert það þú ... getur það verið
að þetta sért þú, Jolinny? Þú ert ger-
breyttur ... Sjentilmaður frá hvirfli
til ilja ...
— Yes ... það er ég, svaraði
Johnny ... Svo er seðlunum yðar fyr-
ir að þakka . .. Þarf ég að gefa nokkra
skýrslu. Þér skiljið hvernig fór þegar
þér sjáið mig ...
— f guðs bænum! Nú rann loks upp
Ijós fyrir Priestley. — Scðlarnir!
— Yes, Boss, sagði Johnny og brosti
út undir eyru. — Yður er óhætt að
óska mér til liamingju. Ég hefi komið
af mér öllum seðlunum!
— Hræðilegt! nnildraði Priestley i
öngum sínum. — Hvernig gat þetta
skeð? Tók cnginn eftir hvita reitnum
á seðlunum?
— N’ei, enginn, sagði Johnny hreyk-
inn. Það er alveg áreiðanlegt. Ég skar
nefnilega bita úr seðlunum þar sem
rákin var.
SAUMAÐUR ÚR FIMM KLÚTUM. — Stóru tískuhúsin i París hafa skraut-
klefa, þar se-m þau selja blússur, hanska, ská og töskur o. þ. 1. Nú hefir
Lanvin Castillo meðal annars nokkra fallega hvíta klúta með áprentuðum
blómamyndum og hefir honum hugkvæmst að sauma kjól úr fimm klút-
um, bolinn úr einum en pilsið úr hinum fjórum.
I------------------
★ Tískumifndir ★
Unga stúlkan hafði séð auglýsingu
um atvinnu og gaf sig fram við stór-
kaupmanninn, sem auglýsti.
— Hvað hafið þér yður til ágætis?
spurði hann.
— Ég held að ég sé skrambi greind,
og síðasta árið hefi ég unnið yfir þús-
und krónur í krossgátuverðlaun.
— Það er nú gott og blessað, en ég
þarf stúlku sem getur notað greind-
ina i skrifstofutímanum.
— Já, einmitt. Ég réði allar kross-
gáturnar i skrifstofutimanum.
—O—
Enskur bolabitur og rússnesk
hlaupatík hittust á götu í París. Og
bolabiturinn sagði: — Það er ekki
verandi heima i Englandi lengur.
Fólk nagar svo vel af beinunum þar,
og hvergi er hundaþúfa eða luktar-
stólpi.
En hlaupatíkin reigði sig og sagði:
— Það er eitthvað annað lieima í
Rússiá. Ég á heima i stóru hunda-
húsi og ét ekki annað en kjötbein og
kaviar og sef á astrakanfeldi.
— En hvað ertu þá að flækjast
liingað vestur í seyruna í París?
spurði bolabiturinn forviða.
— Það lcemur til af þvi, að mann
langar stundum til að gelta.
—0—
Monte Testaicio í Róm er 50 metra
liár haugur og eingöngu úr gler- og
leirbrotum, sem safnast hafa þarna
fyrir í siðustu sex aldir. Fyrrum voru
flest matvæli í Róm geymd í leir-
krukkum, og þeim var fleygt þarna
jafnóðum og þær brotnuðu.
—0—
Sumar stúlkur roðna þegar þær eru
kysstar, aðrar hrópa á lögregluna, og
sumar bíta. En verstar eru þær sem
hlæja.
—0—
Lafði Astor er fræg fyrir að vera
orðheppin, og láta orð sín hitta á rétt-
an stað. í umræðum um barnauppeldi
komst hún þannig að orði: „Því mið-
ur vaða margar konur i þeirri villu,
að þær séu orðnar mæður undir eins
og þær hafa eignast barn. Með sama
rétti gæti sú, sem eignast píanó, hald-
ið því fram að lnin væri orðin tón-
snillingur.
—O—
Rigningin sem fellur vinstra megin
á þakið á kapellunni í Griiningen í
Schwartsvald, rennur út í Dóná og
kemst þaðan út i Svartaliaf, en úr-
koman sem kemur hægra megin á
þakið rennur í Ncckar og berst út i
Norðursjóinn.
—O—
Imyndunarveikasti maðurinn, sem
sögur fara af var Oskar barón von
Redwitz (1823—1891). Síðustu 28 ár
ævinnar kvartaði hann undan nýrri
veiki á hverjum degi og lýsti yfir
10.000 sjúkdómum, en ekki gátu lækn-
arnir kannast við neinn þeirra.
—O—
Vitið þér...?
að í ár eru 100 ár liðin síðan
fyrsta fréttaskeytið var sent yfir
Atlantshaf ?
En í dag dreifa 9.000 útvarpsstöðv
ar fréttum um allan heim og 75 frétta-
stofur í 04 löndum dreifa daglega tug-
um þúsunda af orðum í fréttaskeytum
sínum.
að maður hrapar tiltölulega hægt
í lofti?
Nýlega setti franski kapteinninn
Andernos Mosconi heimsmet í fall-
hlífarstökki, með hlifaropnun á síð-
ustu stundu, og lét sig hrapa úr 8.000
metra hæð en opnaði hlifina er hann
var aðeins 325 metra frá jörðu. 7.075
metra fallið tók 105 sekúndur, sem
svarar til 40.5 metra á sekúndu eða
107.4 kilómetra á klukkutíma.
að íbúafjöldi Asíu vex óðfluga?
Yfir þriðjungur stórborgabúa heims-
ins er nú í Asíu. Þar þyrpist fólkið
sem sé til borganna, eins og í vestur-
löndum. En eystra sækir fólkið aðal-
lega til fárra stærstu borganna. — í
Asiu er nú reynt að varast það óliag-
ræði, sem leitt liefir af örum stór-
borgavexti á vesturlöndum.