Fálkinn - 13.09.1961, Blaðsíða 30

r 0 /M1 'fí s
fí 5 F\ ■R £ F\
p fí N N
rt\ R 5 ti fí F P H fí U S B fí V / fí
/ 5 K fí Ð fí L B U N /< fí N N N '£
/t l/ £ /V 5 K(ÍN M V /£ L D / /C H
/ £ R /V 'O / T 5 fí R ts fí fíT fí fí
L L fí • K P 0 r T fí fí fí F / K £
L L /VI e. N - 'fí fí fí N a fí / ■ U /
fí 0 /? R ■ '/ u •fí TJ) & /V S H R. P
s L ö •' B ■ s fí / N N K fí'O K
T '0 /W F L 5 /< fí R T / N B '0 K 5
'fí Kt K 'fí P fí N R £ B 3 / K U 2>
5 K 'O K Y fí fí fí /? / R fí V / N fí
5 'fí L- / 5 £ F N fíV U R / N N fí
5 L 'fí fí r fí u M /V N fí /V N fí Ð
K ! N F /f r u V B fí N N fí Rk Ft
V L J 'O 5 ■'■■fi L fí u T> / K 'fí L 1/
FE / T T 5 K fí R T Cr fí / P / /V
V 5 -5-5 'fí P £6 5 /_ /P flf
Hér birtist lausn á 33. verðlaunakross-
gátu Fálkans. Dregið var úr réttum
lausnum og verðlaunin hlýtur að þessu
sinni Guörún Tómasdóttir, Hrísateig 45,
Reykjavík.
SVÖR VIÐ SPURNINGUM á bls. 5.
1. Finnar og Ungverjar.
2. Bernhard Shaw. My Fair Lady.
3. Samtals átta. Frægastur er sá, sem
Gunnar Hámundarson er kenndur
við, Hlíðarendi í Fljótshlíð.
4. Dr. J. S. Pemberton í Atlanta í Ge-
orgiuríki í Bandaríkjunum bjó drykk-
inn fyrstur til, og kom hann á mark-
aðinn árið 1886. Samstarfsmaður
hans, F. M. Robinson, skýrði þennan
fræga drykk Coca-Cola.
5. Þetta heiti hefr- v^rið gefið reiki-
stjörnunum Júpit,ai, Marz, Satúrnusi
og Venusi, þegar einhver þeirra kem-
ur upp skömmu fyrir sólarupprás og
sést á himninum fyrir dögun.
Endurminning
Frh. af bls. 15
hefur vitað, að fingraförin gætu kom-
ið upp um hann. Það er næsta ótrúlegt,
hvernig hann getur hafa leynzt í hús-
inu svo lengi. Ást hans til frú Walburga
hlýtur að hafa verið svo heit, að hann
hefur viljað allt til vinna, að fá að
njóta hennar. Raunar neitaði Sanhuber
ákveðið, að hann væri sekur um mann-
dráp. Hann fullyrti, að um voðaskot
hefði verið að ræða, þegar hann reyndi
að ná skammbyssunni af gamla mann-
inum.
Allt hitt í sambandi við málið sá
Jerry Giesler um. Hann vakti athygli
lögreglunnar á því, að ekki væri hægt
að refsa Sanhuber fyrir innbrot eða
þjófnað, þar sem frú O. hefði leyft hon-
um að búa í villunni og skilið eftir
mat handa honum í ísskápnum. Þar sem
ekki var um játningu af neinu tagi
að ræða hjá ákærða, varð málið að
fara fyrir kviðdóm. Og nú tók Giesler
til sinna ráða. Hann ráðlagði Sanhuber
að játa sig sekan um gáleysismorð. Það
gerði huldumaðurinn, og eftir þetta
heyrði málið undir hið kaliforníska Sta-
tute of Limitations, þ.e.a.s. að það fyrnt-
ist eftir fimm ár.
Ekki er vitað, hvort stjórnarvöld hafa
gleymt þessu ákvæði eða ekki. En hitt
er víst: bæði voru hin ákærðu látin
laus. Sanhuber hvarf á ný í myrkrið,
en að þessu sinni ekki í turn frú Wal-
burga. Og hin fagra frú Walburga yfir-
gaf réttinn hnarreist og virðuleg, eins
og ekkert hefði í skorizt.
Andlitsmaskar
Framh. af bls. 23
sem ætlað er þurru hörundi einskis nýtt
fyrir feitt hörund og öfugt, og því gott
að kunna skil á þessu. En það er hægt
á þennan hátt:
Hreinsið hörundið vel. — Bíðið nál.
klukkutíma. Þrýstið því næst silkipapp-
ír að andlitinu, bíðið í 1 mínútu. Sjáist
greinileg fita í pappírnum, er hörundið
feitt.
Dagur við Elliðaár Frh. af bls. 19.
magn virðist hafa gengið í ána núna, en okkur rak í roga-
stanz, þegar við heyrðum að teljarinn hefði talið 4 þúsund
fiska. Við grunum hann um að hafa tvítalið.
;— Hvers konar mælir eða teljari er þetta?
— Eiginlega vitum við það ekki, en við höldum það vera
eins konar geislamæli.
Við kvöddum nú þá félaga og gengum upp með ánni i
þeirri von að hitta þá menn, sem höfðu fengið tólfpundara í
Efri Móhyl fyrr um daginn. Yfir mýrarfen og flóa var að
fara þarna í hólmanum og við vöknuðum dálítið, en enginn
er verri, þótt hann vökni í orðsins fyllstu merkingu, svo að
við héldum ótrauðir áfram. En brátt komum við að brú einni
allskemmtilegri, hengibrú úr tímbri og er það sennilega eina
hengibrúin í lögsagnarumdæmi Reykjavíkur, að minnsta
kosti er okkur ekki kunnugt um fleiri. Fimm stangir eru
leyfðar í ánni fyrir neðan stíflu, svo að einhverjir hlutu að
vera þar upp frá. Hver veiðimaður fær að vera eina klukku-
stund og tíu mínútur á hverjum stað, enda má segja að þeir
séu á eilífum flækingi upp og niður með ánni.
Rétt hjá stíflunni eða nánar tiltekið, þar sem áin hefur
kvislazt forðum, sjáum við hóp manna vera að rabba saman
og horfa á einn mann með stöng,
—-- Við fréttum hérna niður frá, að þið hefðuð fengið einn
12 punda lax í dag. Er það rétt hermt?
—• Það mun rétt vera, svarar einn mannanna, Stefán Sig-
mundsson að nafni. — Við fengum hann í Efri Móhyl.
-— Og hver dró hann?
— Stefán dró hann, þetta er fallegur fiskur, feitur vel, ekki
mikið leginn. Hann fékk þennan fisk á laxaflugu nr. 4.
— Fáum við að sjá hann?
-— Bíðið þig ögn, við erum að hætta hér. Laxinn er upp
í bíl.
Eftir nokkra stund gekk allur hópurinn upp að bílnum.
Jónas Guðmundsson bar stöngina.
— Ég var bara hérna, af því að ég hljóp í skarðið fyrir
annan. Annars erum við Erlendur hérna Jónsson vanir að
veiða saman. Eitt sinn fengum við hér 14 stykki og fyrr í
sumar fengum við 6 laxa á örskömmum tíma. Það er mjög
dauft yfir ánni núna. Ég man ekki eftir svo lélegu sumri
síðan ég byrjaði á þessu. Líklega er vatnsmagnið of lítið í
ánum, t. d. þegar vatnsleiðslurnar biluðu rétt hjá Gvendar-
brunnum, þá fengum við Erlendur þessa sex, segir Stefán.
Við tókum nú mynd af Stefáni með sinn fisk. Þetta var
stærðarskepna, feitur og fallegur lax, enda áttu þeir Jónas
og Stefán fullt í fangi með að halda á honum báðir, er við
tókum mynd af þeim saman með feng dagsins. Að þessum
myndatökum loknum, ókum við af stað niður með ánni, í
leit að nýjum miðum. Á meðan við ókum, spjölluðum við
mikið saman um laxveiðar og bar margt á góma. Stefán
sagði okkur, að hann kynni ákaflega illa við að vera svona á
veiðum inni í miðri borg. Þetta hefði ýmis óþægindi í för
með sér, t. d. hefði maður aldrei frið fyrir forvitnum áhorf-
endum og krökkum, einkum væri þetta afleitt um helgar,
þá safnaðist oft fjöldi manns til þess að horfa á mann veiða.
— Þið vilduð því frekar veiða einhvers staðar í ró og næði
uppi í sveit?
— Já, mikið frekar, þótt maður yrði að lifa eins og villi-
maður. Annars er þetta eina áin, sem maður á hægt með að
komast í.
Við vorum nú komnir niður fyrir brú og þar ætluðu þeir
að reyna.
— Kannski að maður fái sjóbirting hérna í „Eldhúsinu",
sagði Jónas. í þessum svifum kom þarna vörðurinn og sagð'
ist hafa frétt að þeir hefðu fengið einn stóran og spurði hvort
þeir vildu ekki vigta hann. Þeir gerðu svo og vóg hann 14 pund
og var 93 cm á lengd. Þetta mun vera stærsti lax, sem veiðzt
hefur í sumar í Elliðaánum. á flugu. Við blaðasnápar kvöddum
nú laxveiðimennina og héldum heim á leið. Er við gengum
framhjá litlu kvíslinni sjáum við smástráka dorgandi og þá
kom okkur skyndilega í hug hið gamla máltæki: „Snemma
beygist krókurinn til þess, sem verða vill“.
30
FALKINN