Iðnneminn - 01.12.1934, Síða 1

2. árgangur
Desember 1934
3. tölublað
Skrifið í
íðnneinann!
Útbreiðið
Iðnnemann!
Málfundafélagið
% var á fundi fundi félagsins
síðastliðinn sunnudag og var hann
venju fremur fásóttur.
Eru fundirnir leiðinlegir?
Eru þeir á óheppilegum tíma?
Eða hversvegna var það, að þessi
fundur var svona illa sóttur?
Þessar og þvílíkar spurningar
komu í huga minn, þegar ég leit
yfir þann litla hluta af nemendum
skólans, sem þarna voru saman
komnir.
Þessi umræddi fundur var að
mínum dómi mjög skemtilegur og
þar að auki mjög nytsamlegur fyrir
þá sem hann sóttu.
Þarna voru fyrst leyst af hendi
ýms verkefni í þágu félagsins og
þar með nemenda skólans sem heild-
ar. Síðan flutti einn fyrverandi for-
maður félagsins erindi um för sína
til Sovét-ríkjanna, með íslenzkri
verkamannasendinefnd síðastliðið
vor.
Var erindið vel flutt og sköru-
lega og gaf allgóða hugmynd um
líf alþýðunnar í því landi, sem
mest er deilt um nú á dögum,
Sovét-Rússlandi. Var mikiil skaði í
því að ekki skyldu fleiri nemendur
hlusta á það en raun bar vitni um.
Síðan var rætt um bannmálið
og urðu um það allsnarpar og fjör-
ugar umræður, enda voru skoðanir
fundarmanna skiftar mjög í þessu
máli.
Þessi fundur sýndi það mjög
greinilega, hvert gagn og ánægju
félagið veitir okkur, aðeins ef við
kunnum að nota það.
Félagið var á sínum tíma stofn-
að fyrir forgöngu ötulla og starfs-
fúsra manna í þágu iðnnemastétt-
arinnar og það eru staðreyndir að
félaginu hefir vaxið fiskur um
hrygg og það allverulega, frá stofn-
un þess.
Það hefur í livívetna gætt hags-
muna okkar skólanemenda og ekki
virðist þörf á því að geta þess í
eintökum atriðum, það er hverjum
iðnnema ljóst. Félagið hefir óskifta
samúð allra iðnnema, enginn okkar
vildi ganga frá því dauðu, enginn
okkar vildi vinna á móti málefnum
þess, sem jafnframt eru hagsmuna-
og menningarmál allra iðnnema.
Raddir, blandnar réttlátri óánægju,
hafa endurómað frá stofu til stofu,
í skóla okkar iðnnema undanfarin
ár. — Þessar óánægjuraddir, hafa
ekki hljómað að ástæðulausu. Því
svo áberandi eru dæmin um vet-
lingatök skólastjórnar á öllum liags-
muna- og velferðarmálum okkar
iðnnema.
Áþreifanlegustu sannanirnar um
vinnubrögð skólastjórnar, sýna þessi
dæmi:
Tilhögun kennslunnar í skólan-
um — sem þessi grein fjallar um.
— Ofullkomin kennslutæki í ýms-
um greinum. Öviðunandi skólahús-
gögn. Og loks hið alvarlega velferð-
armál okkar allra, drykkjaráhalda-
málið. Mörg fleiri dæmi mætti upp
telja, en slíks gjörist ekki þörf.
Það skal viðurkennt, að smávægi-
legar umbætur liafa verið gerðar í
Hvers vegna er slíkt tómlæti
ríkjandi meðal alls þorra iðnnema,
fyrir framgangi og eflingu félagsins?
Slíkt afskiftaleysi, sem þetta, má
ekki vera til hjá einum einasta iðn-
nema.
Sækið fundi félagsins! Takið þátt
í störfum þess! Fórnum 1—2 stund-
um í liálfum mánuði til fundar-
sókna í félaginu, Og við munum
fljótt verða ' þess varir að þeim
stundum er ekki á glæ kastað. Því
með auknu samstarfi bæturn við
lífskjör okkar bæði efnalega og
menningarlega. Ég skal á næsta
fund.
enn getur vaknað.
drykkjaráhaldamálinu, með því að
færa okkur nýjar og nýjar vatns-
könnur, en slíkar umbætur nefnast
skóbætur.
Yík ég mér þá að aðalefninu. —
Eins og skólastjórn lilýtur að vita
og skilja, — ef hún vildi — stend-
ur kennslutími okkar það langt
fram á kvöldið, að ómögulegt er að
ætlast til þess, að við setjumst nið-
ur, er við komum úr skólanum til
undirbúnings næsta kennsludegi,
eftir að hafa unnið okkur þreytta við
skyldustörfin, frá því snemma um
morguninn. Flestir munum við þó
vera fegnir hvíldinni, eftir 12—13
stunda vinnu á dag.
Eins ætti henni að vera skiljan-
legt, að menn, sem hafa stundað ó-
holla innivinnu allan daginn, eins
og margir okkar gera, þurfa ein-
hverntíma að anda að sér hreinu
I. E.
Sofandi skólastjÓFn —
sem