Iðnneminn - 01.12.1934, Blaðsíða 3

■ IÐN.NÉMINN
3
styrkja liann á allan hátt. En við
megum ekki gera okkur tálvonir
um, að þessi sjóður geti skapað okk-
ur fullkomnar tryggingar. Fastar
tekjur sjóðsins eru 4[5 lilutar af öll-
um ágóða félagsins, og það sér hver
maður, að eru takmarkaðar tekjur.
Hins vegar er nauðsynlegt, að fara
fram á styrkveitingar til sjóðsins frá
liinu opinbera. En, iðnnemar! Þessi
sjóðstofnun má ekki draga úr har-
áttu okkar fyrir fullkomnum slysa-
og sjúkratryggingum iðnnemum til
handa af liálfu hins opinbera og at-
vinnurekenba. í því sambandi er
rétt að minnast þess, sem Bjarni
Bentsson sagði á síðasta fundi »Mál-
fundafélagsins” um tryggingar verka-
lýðsins í Sovétríkjunum, en þær eru
komnar í svo gott horf, að enginn,
livorki liinn fullorðni verkalýður né
æskulýðurinn, þarf að hera kvíðboga
fyrir því, þó hann verði óvinnufær
vegna slysa, sjúkleika eða annars,
sem að liöndum ber. Þess vegna
iðnnemar! Út í baráttu fyrir aukn-
um tryggingum! fí. O.
Leikfimin.
I síðasta töluhlaði »Iðnnemans << var
því hreyft, liver nauðsyn bæri til
fyrir nemendur Iðnskólans að liafa
leikfimisiðkanir.
A fundi, er lialdinn var í »Mál-
fundafélaginu« 25. nóvember, var
mál þetta tekið til umræðu, og kom
þar fram svohlj. tillaga:
»Legg til, að kosin verði 5
manna nefnd til að fara með und-
irskriftarskjöl um skólann, þess
efnis, að skorað sé á skólastjórn,
að hefja undirbúning að því, að
nemendum skólans verði séð fyrir
leikfimiskennslu«.
Yar tillögu þessari tekið með mikl-
um fögnuði af liálfu fundarmanna
og er óliætt að telja, að sjaldan liafi
verið meiri sameining á fundi »Mál-
fundafélagsins« í neinu máli sem
þessu.
Var nefnd þessi því næst kosin
og hefir hún starfað síðan. Hafa
nefndarmennirnir farið með undir-
skriftarlistana um flcsta bekki skól-
ans og orðið mikið ágengt. Er það
og næsta eðlilegt, þar sem mál þetta
er ineð meiri menningarmálum, sem
nú eru á döfinni meðal iðnnema.
Nú þegar eru á annað íiundrað
manns húnir að skrifa undir áskor-
unina.
Þegar þetta er ritað, eiga listarnir
þó eftir að fara um þrjár deildir, og
er óhætt að gera ráð fyrir, að því
nær allir nemendur skólans standi
á bak við þessa sjálfsögðu kröfu.
Þegar nefndin liefir safnað til sín
öllum undirskriftunum, mun hún
fara með plöggin til skólastjóra og
verður síðar skýrt frá árangrinum
af því. A. S.
Félag tFésmídanema
nauðsywlegt.
Mikil vöntun er á félagsskap með-
al iðnnema í hinum ýmsu iðngrein-
um, en þó virðist þörfin einna hrýn-
ust á samtökum hjá okkur, trésmíða-
nemum. Kjör okkar eru afarslæm.
Kaupið allt niður í 25 aura um
klukkustund á fyrsta námsári, og ef
meistarinn hefir lítið til þess að láta
vinna, fá margir okkar enga vinnu
og ekkert kaup. Allir sjá, að slíkt
getur ekki gengið og nauðsynlegt
er, að ráða hót á því sem fyrst.
Nokkrir liafa þó mánaðarkaup, en
það er ekki hærra en svo, að aðeins
dugar fyrir uppihaldi. Aðrir liafa
frítt uppiliald: fæði, liúsnæði, þjón-
ustu og ef til vill vinnuföt, en allan
annan fatnað verður nemandinn að
kaupa.
Hvar eigum við nemendur að taka
peninga til þess að greiða með föt
og aðrar nauðsynjar okkar? Flestir
erum við synir fátækra verkamanna,
sem ekki getum lilaupið til foreldra
okkar eftir peningum, eins og þeir
geta gert, sem eiga efnaða aðstand-
endur. Við verðum að treysta á
sjálfa okkur. Sjálfstraust og áhugi
skapa möguleika.
Járnsmíðanemar liafa skilið þörf-
ina fyrir félagsskap og samtök. Þeir
hal’a fyrir löngu síðan haft stéttar-
félag eins og öllum er kunnugt. A-
rangur þess er öllum ljós. Kaup járn-
Iðnneminn,
l»lað Málfundafélags Iðuskólans.
Kemur út 20. hvers mánaðar. — Verð
blaðsins er 15. aurar. — Greinum sé
skilað eigi síðar en 13. hvers mánaðar
til ritstjórans.
Ritstjóri og ábyrgðarmaður:
Olafur Guðmundsson.
Auglýsingastj. Halldór Halldórssoii.
Gjaldkeri: Hjalti Þorvarðarson.
smíðanema hcfir félaginu tekist að
hækka úr 30 upp í 50 aura um tím-
ann hjá nemum á fyrsta námsári og
liliðstæð hækkun hefir fengist fyrir
þá, sem lengra eru komnir við nám-
ið. Ennfremur hefir félagið myndað
sjúkrasjóð.
Yið, sem erum liúsa-, liúsgagna-
og skipasmíðanemar, þurfum nú þeg-
ar að mynda félag sameiginlega, til
þess að gæta hagsmuna okkar og
réttar, því þótt vinnan skiftist í sér-
greinar, þá er það allt trésmíði og
aðstaða og kjör svipuð. Sumir vilja
ef til vill halda því fram, að þetta
sé tilgangslaust, því samningar milli
nemanda og meistara séu staðfestir
af lögreglustjóra og þeim sé ekki
liægt að breyta En við getum gert
mikið til hóta fyrir því, hæði fyrir
okkur, sem erum að læra, og þó
fremur fyrir þá, sem læra á eftir
olckur. Lágmarkskauptaxti þarf að
koma. Það er bersýnilegt, að aðstaða
meistara batnar til þess að þrýsta
kaupi nemenda sinna niður, þar
sem farið er að takmarka nemenda-
fjölda i ýmsum iðngreinum.
Margir unglingar liafa brennandi
áhuga fyrir því, að læra einhverja
iðn, en athuga þá oft ekki nógu vel,
að hvcrju þeir ganga, enda oft erfitt
að ná viðunandi námssamningi við
meistarann.
Trésmíðanemar! Myndum samtök.
Það er eina leiðin til þess að tryggja
rétt okkar. G.
Þið,
sem eruð í kórnum,
niætið á æfingum.
(KASAf/V