Iðnneminn - 01.03.1935, Blaðsíða 1

Skrifið í
Iðnnemann!
2. árgangur
Marz 1935
6. tölublað
Útbreiðið
Iðnnemann!
Alþingi TÍð iðnnámslögin?
Hvað gerir
! Fylgju nis 1
Fyrir nokkru liefir verið ílutt á
Alþingi frumvarp til laga um iðn-
nám. Það er flutt af Emil Jónssyni.
Hann hefir einnig samið það, en
haft til hliðsjónar frumvarp okkar
og einnig Félags járniðnaðarmanna.
Þetta frumvarp er að vísu all-
mikið öðru vísi en okkar iðnnema.
Engu að síður höfum við fallist á
það í flestum atriðum. Þær hreyt-
ingar er við teljum að á því þurfi
að gera, munum við senda Alþingi
bráðlega.
Þessum breytingum verður gerð
hér grein fyrir í stuttu máli.
I frumvarpinu er gert ráð fyrir
að iðnráðsfulltrúi samiðnaðarmanna
á staðnum, þar sem samningur er
gerður, skuli rita vottorð sitt á
samninginn. I þess stað viljum við
iðnnemar, að komi fulltrúi frá
sveinafélagi samiðnarmanna á staðn-
um, er sé samningsaðilji fyrir hönd
nemans.
Þá þykir okkur það athyglivert,
að ekki er gert ráð fyrir hver lág-
markslaun skuli vera. En við álít-
um nauðsynlegt að tekið sé frain,
að þau megi ekki vera lægri en
svo, að sæmilega verði lifað af þeim.
Þrjá fyrstu mánuðina af náms-
tímanum her að skoða sem reynzlu-
tírna, en að þeim tíma liðnum get-
ur hvor sem er sagt upp samningn-
um, án þess að greina Uokkrar á-
stæður, og á þá hvorugur heiint-
injru á skaðabótum frá hinum.
Hvað þessu viðvíkur þykir okk-
ur rétt, að sé það meistaiinn, sem
segir upp samniugi þá eigi nemand-
allir með.
■
inn að fá skaðabætur, og séu þær
ákveðnar í lögunum.
Skal það vera trygging gegn því,
að meistarar liafi menn í vinnu,
í þeim einum tilgangi, að nota hið
ódýra vinnuafl.
Sá, sem fellur á sveinsprófi, hefir
ekki leyfi til að ganga undir próf
aftur, fyrr en að liálfu ári liðnu.
Til tryggingar gegn því að nem-
endur verði að vinna fyrir nem-
endalaunum, þetta liálfa ár til við-
hótar við námstímann, þarf að vera
tekið fram í lögunum, að þeir
skuli Jiafa fullt sveinakaup allan
þann tíma. Það ætti að vera nokk-
ur trygging þess, að meistarar sæju
svo um að nemendur væru iærir
um að leysa af liendi prófsmíð, að
afloknu námi.
Kjör trésmídanema.
Kjör þau, sem við trésmíðanemar
eigum við að búa, eru þannig að
mér finnst rétt að íhuga hvort að
við getum ekki bundist samtökum
til þess að herjast fyrir bættum kjör-
um, ekki aðeins okkur til handa,
heldur einnig þeim er á eftir okkur
kunna að koma, og þannig forðað
þeim frá því að lenda í sömu örð-
ugleikunum, er við eigum við að
stríða.
Flestir trésmíðanemar munu kann-
ast við þannig löguð launakjör að
ineistarinn lætur þeim í té fæði,
liúsnæði og þjónustu (sem allir þeir
er reynt hala vita hvernig er útilát-
Þetta eru þær helztu breytingar,
sem við viljum gera á frumvarpinu.
Verði þeim kornið fyrir 1 því, mun
óhætt að fullyrða að það liafi eng-
an iðnnema í andstöðu,
Þá getum við sagt, að þessi mál
séu vel á veg komin.
Þess verðum við iðnnemar þó að
minnast, að það er ekki nægilegt
að frumvarpið hafi verið flutt á Al-
þingi. Nú verðnm við að krefjast
þess að það verði lagfært og sam-
þykkt svo fljótt, sem framast má
verða. Þar með falla þá úr gildi
þau hörmungalög, sem í gildi eru,
og verið hafa hin síðari árin, —
en það munu iðnnemar á komandi
tímum varla lasta. Krafa okkar er,
ný iðnnámslög áður en árið er liðið.
Stöndum allir sameinaðir um
kröfuna.
in) og þeir sem rausnarlegastir eru
láta af liendi einhverja smávegis
þóknun síðasta námsárið. Fyrir þessu
verður svo neminn að vinna allt að
því 10 klukkustundir daglega allan
námstímann, og er þar með að mestu
leyti útilokað að hann geti aflað sér
þess íjár. með eftirvinnu eða öðrum
aukatekjum, sem liann þarf að hafa
fyrir fötum o. fl.
Það má þessvegna fljótlega sjá að
með þessum kjörum kemst sá, er
tekur sér fyrir hendur að læra iðn-
ina ekki lijálparlaust yfir námsárin.
Virðist mér þessvegna full ástæða
fyrir trésmíðanema að vakna nú til
meðvitundar um að það eina, sem
bjargað getur þeim sem nú og á næstu