Iðnneminn


Iðnneminn - 01.03.1935, Blaðsíða 3

Iðnneminn - 01.03.1935, Blaðsíða 3
ÍÐN 1 l/ I N V 3 Iðnneminn, blaö Málfundafélags Iðnskólans. Kemur út 20. hvers mánaðar. — Verð blaðsins er 15. aurar. — Greinum sé skilað eigi síðar en 13. hvers mánaðar til ritstjórans. Ritstjóri og ábyrgðarmaður: Olafur Guðmundsson. Auglýsingastj. Halldór Halldórsson. Gjaldkeri: Hjalti Þorvarðarson. ekki upp þó að á móti blási, en liarðna við hverja öldu, sem á móti kann að rísa, því að hinn góði mál- staður sigrar alltaf að lokum þó að stundum verði eigi á milli séð hvort ætli að mega sín meira réttlætið eða ranglætið. Þ. S. Skifting iðitfélagamia. Eftir því, sem iðnstéttirnar liafa stækkað og samkepnin harðnað, hefur það orðið æ augljósara að sveinar og meistarar geta eklci starf- að í sameiginlegu félagi. Til þess eiga þessir tveir flokkar innan iðn- arinnar of andstæðra hagsmuna að gæta. Meistararnir hafa eðlilega not- að sér sína aðstöðu til að taka nem- endur og nota þeirra ódýra vinnu- kraft, í stað þess að kaupa vinnu sveinanna, sem auðvitað lilýtur að vera miklu dýrari. Þannig liefur nemandafjölgunin orðið iangtum meiri heldur en iðnin hefur aukizt. Jafnskjótt og meistarinn útskrifar nemanda sinn kastar hann honum út í hringiðu atvinnuleysisins, og tekur sér svo aftur nýjan nemanda til að notfæra sér hans ódýra vinnu- kraft. Hinsvegar halda sveinarn- ir því fram, og það réttilega, að þeim heri að sitja fyrir þeirri vinnu, sem gefst innan iðn- arinnar. Þeir hafa fórnað beztu ár- um æfi sinnar til að læra iðnina, og þeir hafa unnið 12—13 tíma á dag fyrir lítið, sem ekkert kaup á meðan á náminu stóð. En síðan, 4. kekkmgai*. Brátt líður að burtfarardegi okk- ar úr Iðnskólanum, og væri því gaman að líta yfir það, sem liðið er af skólavistinni, og athuga hvaða gagn við höfum haft af henni og hvaða gagn við hefðum geta haft af henni. Við hljótum allir að finna, hvað við erum í rauninni fákunnandi, í þeirn efnmn, sem eru tengdust hinum ýmsu iðngreinum. Að vísu höfum við fengið alltrausta undir- stöðu í sumum fögunum, sem hægt er að byggja á, en aðeins/nasaþef- inn af öðrum. Með þetta , veganesti eigum við svo að leggja út í lífið sem fullnuma iðnaðarmenn. Það þegar náminu er lokið er atvinnan orðin svo lítil sökum liinna mý- mörgu nemenda, að iðnin getur ekki orðið sveinunum að lifibrauði. Sveinarnir hljóta þessvegna að gera þá kröfu að tala nemanna verði tak- mörkuð að miklum mun. En þar rekast kröfur sveinanna svo hastar- lega á hagsmuni meistaranna, að þeir geta ekki starfað í sameigin- legu félagi. Nemendurnir hljóta að taka ákveðna afstöðu í þessum hags- munamálum iðnstéttarinnar. Þeim ber að standa við hlið sveirianna, enda eiga sveinarnir og nemendurn- ir sameiginlegra hagsmuna að gæta. Það er nauðsynlegt fyrir nemend- urna að fá sveinana í lið með sér í baráttu þeirra fyrir hættri iðnnáms- löggjöf, og ef kjör nemendanna hættust að verulegu leyti yrði það hinsvegar til þess að nemendafjöld- inn takmarkaðist að miklum mun. Fyrir tveimur árum klofnaði múr- arafélagið í sveinafélag og meistara- félag, af fullkomnum skilningi beggja aðila á því að þeir gátu ekki starf- að í saina félagi. Nú liafa múrnem- ar sótt um npptöku í sveinafélagið og verður þeim veitt sú upptaka. Sveinafélag múrara og múrnema hafa geíið hér gott fordæmi um það, að sveinar og nemendur eiga að sameinast í baráttunni um hags- munamál sín, og ættu aðrir að taka það dyggilega til eftirbreytni. verða máske einhverjir, sem halda að ég vilji gera lítið úr kennaraliði Iðnskólans, með því, sem ég hef skrifað hér að framan. Það er fjarri því að ég lasti það nokkuð. Þeir, sem hafa kennt mér í skólan- nm eru yfirleitt góðir kennarar, þótt finna megi einhverja galla hjá sumum þeirra. Það er ekki von að árangur lcennslunnar sé meiri en raun ber vitni um. Fyrst og fremst er tím- inn til bóklega námsins alltof stutt- ur. Hitt er, að nemendur þurfa að setjast við námið að kvöldi, úrvinda af þreytu eftir vinnuna að deginum, og máske eru kennararnir einnig þannig á sig komnir. Til þess að hægt sé að ala upp fjölhæfa iðnaðarmenn í landinu, þarf að breyta skipulagi iðnkennsl- unnar að miklum mun. Iðnskólann þarf að gera að dagskóla, eins og aðrir skólar eru. Þá geta nemend- urnir gengið að náminu að degin- um með fullu fjöri, í stað þess að liengslast við það dauðþreyttir. Einnig þarf að herða inntökuskil- yrðin í Iðnskólann mikið. Það er ekki heppilegt að hver einasti mað- ur, livað mikill slóði sem hann er, skuli fá inntöku í skólann. Slíkir menn liljóta að draga úr eðlilegum framförum þeirra, sem lengra eru komnir. Yið inntöku í Iðnskótann þyrftu menn t. d. að knnna helztu undirstöðuatriði í reikningi, svo liægt væri að kenna flatar. og rúm- málsreikning með liliðstæðum teikn- ingum, og þannig mætti lengur telja. Ef hægt yrði að koma þessu við, mundi góður árangur nást. Við, sem nú erum að kveðja skólann, og sjáum hvað okkur er að vanbúnaði, hvað bóklega fræðslu snertir, þurfum að hvetja þá, sem á eftir okkur koma til að fá þetta lagfært, svo að þeir þurfi ekki að búa við sömu neyðarkjörin og við höfum orðið að húa við. G. S. Lesið, útbreiðið, styrkið i. »Iðmiemann«.

x

Iðnneminn

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Iðnneminn
https://timarit.is/publication/361

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.