Iðnneminn - 01.04.1954, Side 3

I_Ð'_N_N_E_M_LN_N__3
?
i^i iiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiaiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiaiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiaiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiniiiiiiii
SJÓKLÆÐAGERÐ ÍSLANDS H.F.
SKÚLAGÖTU 51 — REYKJAVÍK — SÍMAR 4 0 8 5 & 2 0 6 3
Framleiðir neöantaldan varning:
Allan algengan, gulan olíufatnað,
einnig svartar olíukápur fyrir börn og
fullorðna.
Sjóklæði úr gúmmíefnum,
síðstakka, kápur og fleira.
Vinnuvettlinga úr sterkum loðstriga
og ýmsan kápuvarning úr
innlendum og erlendum efnum
(Poplin Gaberdin & Ryonefnum).
.........................iumiiii n iim m niiiiniii iiiiiiiimiiiiiii.................................... ■ 1111111111111111111111111111111 ■ ................................................iiiiiii....... ............................................iiiiiiiiiiiiiiiiimi
lllllllllllllllllAllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllKllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllliliillllllllllllllllllllillllllilllllllllllilliiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiii
Ávallt fyrirliggjandi á lager:
Timbur: Krossviöur Innihurðir, sléttar
Þilplötur Innihurðir, með spjaldi
Þakpappi Furuútihurðir
Saumur Teakútihurðir
(jóí tiara + cdijt4 Cara Listar alls konar
Timburverzlunin Völundur h.f.
Klapparstíg 1 — Sími 81430
iTmimmimmmmmmmmmmmmmmmiimiiimmimiiiiiimiiiimiiiiiiimmmimmmimmmmiiiiiiiimmiimiimiimimimiimiimmiiiimiiimiimmiiiiimiiiiiiiiiiiimiimiiiimiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiT
Að öllu samanlögðu var þetta andlit, sent maður myndi verða
liræddur við í dimmum krók eða á eintnanalegum stað. En þrátt
fyrir útlit sitt var Tom King enginn albrotamaður og hafði aldrei
verið sekur fundinn fyrir neinn glæp. Að undanteknum slagsmál-
unum, sem voru svo algeng milli manna í hans stöðu, hafði hann
aldrei gert flugu mein. Ekki gat heldur neinn sagt að hann hefði
nokkru sinni komið af stað illindum. Hann var atvinnuhnefaleikari,
og alla þessa bardagagrimmd sem í honum bjó, geymdi liann til
þeirra tækifæra, þegar hann kom fram opinberlega.
Utan hringsins var hann hæglátur, góðgjarn og á yngri árum, þegar
hann bafði næga peninga, var hann alltof laus á fé til þess að leggja
nokkuð til hliðar. Hann var góðmenni og átti fáa óvini. Atvinna hans
var það að slást. I hringnum sló hann til þess að valda óþa'gindum,
til að lama. Barði í þeim tilgangi að eyðileggja, en á bak við þetta
lá enginn illvilji. Þetta voru einfaldlega viðskipti. Fólk safnaðist sam-
an og borgaði fyrir það að sjá menn slá hvcrn annan I gólfið. Sá, sem
vann, fékk bróðurpartinn af peningunum. Þegar Tom King átti
tttttugu árum áður að berjast við Woolloomoolloo Gouger, bafði
hann vitað það, að aðeins fjórum mánuðum áður hafði Gouger
hökubrotnað í keppni I Newcastle og \ar tæpast búinn að ná sér. Hann
hafði beint allri athygli sinni að þessari höku og brotið hana I annað
sinn í níundu lotu, ekki vegna þess að honum væri illa við mót-
stöðumann sinn, heldur vegna þess að þetta var auðveldasta leiðin
til þess að gera hann óskaðlegan og fá bróðurpartinn áf peningunum.
VVoolloomoolloo Gouger hafði heldur ekki borið neinn illvilja í hans
garð. Það var þetta, sem íþróttin krafðist, og þeir jrekktu báðir regl-
urnar og fylgdu þeim.
Tom King hafði aldrei verið sérlega skrafhreyfinn, og hann sat við
gluggann i þvermóðskulegri þ<)gn og horfði á hendur sinar. Örin á
handarbökunum voru greinileg, en hnúarnir, sem voru kramdir, snún-
ir og illa leiknir, gáfu glöggt til kynna, til hvers hendurnar liöfðu ver-
ið notaðar. Hann bafði aldrei heyrt neitt um það, að líf mannsins
væri tengt lífinu í siagæðum úlfliðsins, en hann vissi mjög vel, hvað
þessar blóðsprengdu æðar þýddu. Hjarta hans hafði dælt allt of miklu
blóði út í þær og af allt of miklum þrýstingi. Þær gerðu ekki lengur
skyldu sína. Hann hafði ofrevnt þær, þangað til ekki var til meira þan-
þol I þeim, og með þanþoli æðanna hafði úthald hans þorrið. Hann
þreyttist svo snemma. Hann gat ekki lengur barizt tuttugu hraðar lot-
ur, og slegizt, slegizt, slegizt með kjafti og klóm frá hringingu til hring-
ingar með æðisgengnum árásum hverja eftir aðra, verið sleginn á kaðl-
ana og strax á eftir slegið andstæðing sinn á jrá, og í lokin sýnt hinar
ofsafengnustu og eldsnörustu árásir í síðustu — tuttugustu —lotunni,
jægar allir áhorfendurnir spruttu æpandi á fætur, og hann sjálfur æddi
fram, sló, beygði sig, lét dynja regni af höggum meðan liann í staðinn
varð að taka á móti öðru höggaregni, og hjarta hans dældi trúlega all-
an tímann sjóðandi blóði gegnum hinar sterku æðar hans. Bláæðarnar,
sem þrútnuðu út meðan á þessu stóð, höfðu alltaf dregizt saman aftur,
en ekki alveg, því að í hvert skipti höfðu þær — í upphafi fullkom-
lega — stækkað lítið eitt. Hann starði á þær og moluðu hnúana og
eitt augnablik datt honum I hug, hversu ágætar þessar hendur höfðu
verið, þangað til hann braut fyrsta hnúann á hausnum á Benny Jones,
sem einnig gekk undir nafninu „Ógn Vales“.
lönskólinn í Reykjavík
Framh. af 1. síðu. Þessi flækja í loftinu, sem efa-
aldrei j)ótt sérlega hollt að sitja á laust stendur eitthvað í sam-
skólabekk, hvað j)á að vera við bandi við rafmagnið, mun not-
vandasamt tækninám, með hálfan uð til hvíldar heila nemenda á
hugann við námið, og hinn við að prófum. Eiga jreir að dreifa hug-
halda jafnvæginu. með ])ví að við sameiginlega sýn-
Þessi vaslttir er á salerni skólans. Þar sést aldrei sápa eða handklœði.
Frá happdrættinu
Framh. á 2. síðu.
um fram á, að iðnfræðslan og kjör
nema í dag eru óviðunandi. Með
því að þið gerið það sem þið getið
til þess að sala happdrættismið-
anna gangi sein bezt. Því sú leið
hefur verið talin lieppilegust fyrir
lðnnemasambandið að fara til þess
að koma því á fastan fjárhagslegan
grundvöll. Því að eins og allir geta
séð, eru óþrjótandi verkefni fyrir
l.N.S.Í. til þess að beita sér fyrir í
sambandi við bælt kjör fyrir iðn-
nema, en séð verður fram á, að
ekki verði hægt að vinna eins vel
og skyldi, ef við jafnframt þeim
mörgu tuálum, sem fyrir liggja,
verður að standa í stöðugum erf-
iðleikum með útvegun á pening-
uiti til rekstursins, m. a. húsaleigu,
útkomu Iðnnemans, auk fjölda af
mismunandi stórum póstum x
ýmis konar gögn, sem nauðsynleg
eru vegna starfseminnar.
Eins og getið var um áðan, var
þessi leið talin heppilegust til að
treysta fjárhag sambandsins, og er
alveg öruggt, að svona tækifæri fá-
um við ekki á næstunni. Þessvegna
geta nemendur gert það upp við
sjálfa sig, livort þeir telji sjálfa
sig megnuga þess að vera að barma
sér um lélega iðnfræðslu og kjör,
en þegar þeir svo hafa aðstöðu til
þess að hjálpa til við að ryðja
brautina fyrir bættri kennslu og
betri kjörum, þá sýni þeir það lít-
inn áhuga, að þeir standi ekki i
skilutn fyrir aðeins 10 happdrætt-
ismiðum (50 kr.) og kasta þar með
frá sér því tækifæri, sem þeirn
gefst til þess að leggja sinn skerf
i'ram, svo að einhverntíma muni
koma hér iðnfræðsla, sem fullkom-
in geti talist bæði um kennslu og
kjör.
Skrifstofa Iðnnemasambandsins,
þar sem þið eigið að skila pening-
um, er á Óðinsgöiu 17 og er opin
á priðjudögum frá 5—7 og föstu-
dögum frá 6—7.
Kjörorð happdreettisnefndar er:
Allir nemendur hafi aðstöðu til að
leggja sinn skerf fram, þannig, að
reynt verði það sem hægt er, til
þess að bæta iðnfræðsluna í land-
inu.
Láttu ekki pitt eftir liggja.
anum með því að finna upphaf
og endir hennar.
Nú hafið þið lesendur, verið
leiddir upp á hanabjálka þessa
merka húss. Ef til vill sjáum við
eitthvað fleira á bakaleiðinni, sem
markvert er.
Hankar eru flestir brotnir, og
í sambandi við það má geta þess,
að allmikil brögð hafa verið af
yfirhafnaþjófnuðum.
Flourcent-ljós sjást hér ekki, þótt
J)au þyki ómissandi í öllum skól-
um og þótt víðar væri leitað.
Og einnig fræðumst við um það,
að J)að sé ekki ósjaldan að iðn-
nemum er lítt þolanleg setan í
skólanum sökum kulda. En jxrátt
fyrir allar kvartanir þeirra um lag-
færingar, er ekkert við því gert,
þeir eru hundsaðir í þeim kröfu
sinni, eins óg öðrum.
Og nú erum við komin niður.
Ef til vill mun einhver líta á
skóna sína og sjá, að þeir eru
orðnir hreinir. Og þá rifjum við
upp fyrir okkur það, sem við sá-
um, engar mottur, óhreinindin á
salerninu, vaskana, kuldann, H-
stofuna og allt hitt, sem til bóta
ber að stefna. Og þá dettur okkur
ef lil vill einnig I hug, að við
höfum aldrei rekizt á Jrann iðn-
aðarmann, sem borið hefur skólan-
um góð orð, — ef til vill ekki
slæm, — að hann hafi menntað
sig, verið sér til ánægju eða að
liann beri til hans hlýjan hug,
eða minnist skólaáranna sem á-
nægjulegra stunda.
Og eftir |)essa kynningu af skóla-
húsinu, að slepptri kennslunni og
því, að skólinn er kvöldskóli, get-
um við alls ekki áfellzt nemendur
þá, er gera sér það að reglu, að
mæta sæmilega í tfmum, og hafa
það alltaf I huga að sleppa skamm-
arlaust I gegnum prófin. En þeir
munu vera I yfirgnæfandi meiri-
hluta, að viðbættum þeim, sem
engan áhuga hafa, en einstakir eru
til, sem sýna náminu ástundun.