Ljósberinn - 15.08.1931, Blaðsíða 3

LJÖSBERINN
247
»Kalla á hann inn hingað!« sagði ein-
hver, »nei, engan veginn. Pá mundi
hann krjúpa á kné og þakka Guói sin-
um, að hann hefði verið sýknaður, —
látió hann aðeins vita, að hann sé sýkn-
aður, og leiðið hann svo til dyra, en se,.?ið
honum, að honum sé frjálst að halda
áfrarn starfi sínu«.
Allir féllust á þessa tillögu.
------------
Barnslegar samræður.
Fjórir smádrengir voru að tala sam-
an um flóðið mikla eða syndaflóðið öðru
nafni. Einn var þá spurður, hvaó hann
mundi hafa gert, ef hann hefði þá verið
uppi. Hann sagði:
»Eg hefði hlaupið inn í svefnherbergi
mömmu og lokað að mér«.
»Eg _hefði klifrað upp í trjátopp«,
svaraói annar.
»Eg hefði gengið upp á tindinn á
hæsta fjallinu hérna í grendinni«, sagði
sá þriðji.
En sá fjórði sagói:
»Eg hefði beðist fyrir og sagt: »Guð
minn góður. hjálpaðu mér og láttu Nóa
koma með örkina«.
Enginn þessara þriggjá.drengja hefði
komist lífs af. Vatnið tók 15 álnir yfir
hæstu íjöll. Við getum alls ekki frelsað
okkur sjálf; ,en við getum beóió Guð og
hann getur sent okkur hjálp og bjarg-
ráð í hinum mestu lífshættum.
Fjórði drengurinn var mestur þeirra
allra, því að hann vildi ákalla Guðs heil-
aga nafn. Og það er líka hið bezta, sem
vér getum gert í allri vorri neyð og and-
streymi.
------^XS><«—--
Ríkulegur ávöxtur.
Trúuð kona í Lundúnum gekk eitt
sunnudagskvöld til guðsþjónustu. Á leið-
inni sá hún hvar nýfermdur unglings-
piltur, sem hún þekkti, hafði slegist í
för með glaummiklum lagsbræðrum,
sem voru á leið inn í drykkjukrá.
Hún kenndi í brjósti um þennan unga
mann og lagöi að honum aó fara held-
ur í kirkju með sér — í hús Drottins.
Hann hugsaði sig dálítið um, en fór síð-
an meó henni. Presturinn hafði þetta að
ræðutexta:
»Því að hvað mun það stoða manninn,
þótt hann eignist allan heiminn, en fyr-
irgeri sálu sinni? Eða hvaóa endurgjald
mundi maður gefa fyrir sálu sína?«
Þessi orð frelsarans hrifu sál hins
unga manns, svo að hann sneri sé?- ti1
Drottins, varð ötull og áhugasamur með-
limur í söfnuði sínum. Hvað haldió þið
að svo hafi oróið úr honum? Hann varð
síðar hinn frægi kristniboði og píslar-
vottur, John Williams, »postuli Suður-
hafseyja«.
Bæn bóndans.
Bóndi nokkur átti fullar hlöður af
korni; hann bað Guð daglega að bæta
úr skorti fátæklinganna; en ef einhver
beiddi hann sjálfan hjálpar, þá svaraði
hann, að hann mætti ekkert missa.
Einu sinni, er hann var búinn aó biðja
þessa bæn sína, þá sagði litli drengur-
inn hans við hann:
»Eg vildi, að eg ætti allt kornið, sem
er í hlöðunum þínum«.
»Hví þá það?« spurði bóndi.
»Þá mundi eg gera þaö, sem þú bið-
ur um«.