Ljósberinn - 01.03.1936, Page 12

58
LJOSBERINN
SÖGURNAR
HENNAR MÖMMU
Gullkistillinn.
Einu sinni var kóngsdóttir, sem bjó í
stórri höli Hún var bæði ung og fögur,
en því miður var hún drambsöm og
vond.
Ef húin sá eitthvað fallegt vildi hún
eiga það, og hún var kuldaleg við alla
sem nálægt henni voru, nema bara við
bróður sinn; við hann var hún alt af góð.
En bróðir hennar gat ekki skilið,
hvers vegna Stella var svo önug og leið-
in,leg við alla, því að hann var alt af
vingjarnlegur og öllum þótti vænt um
hann.
Svo var það dag einn, að gömui kona
kom gangandi heim að höllinni. Hún var
fátæklega klædd, en í .hendinni hélt hún
á kistli, sem var glóandi eins og hann
væri úr gulli.
»En hvað þetta er fajljegur kistill,<;
sagði kóngsdóttir, »hann væri hæfilegur
handa mér, til þess að geyma gullstássiö
mitt í honum.«
»Kona.n vill máske selja hann,« sagði
kóngsson, »ég skal láta hana koma hing-
að til þín.«
»Vilt þú selja skrínið fyrir tíu gull-
stykki?« sagði kóngsdóttir drembilega,
án þess að heilsa konunni eða bjóða
henni sæti.
En konan hristi höfuðið.
»Ég vil ekki selja það. En ég vil gefa
kóngsdóttir það, með einu skilyrði,«
sagði konan.
Kóngsdóttir leit mðilega til konunn-
ar, en bróðir hennar spurði vingjarn-
lega, hvað það væri.
»Það er að kóngsdóttir breyti um hátt-
erni, verði vingjarnleg og góð, og ágirn-
ist ekki alt sem hún sér.«
»Hvernig vogar þú þér að tala, kerl-
ing; burt með þig,« sagði kóngsdóttir
bálreið.
»Ég læt skrínið verða eftir,« sagði kon-
an, »en þú skalt ekki ljúka því upp fyr
en þú ert 18 ára, ef þú hefir ekki breytt
um líferni, því annars fer illa fyrir þér.«
Að svo mæltU; fór gamla konan, og vissi
enginn hvað af henni varð.
Stella tók kistilinn og fór með hann
upp í herbergi sitt, og setti hann á borð
við rúmið sitt; átti hún að opna kistil-
inn strax eða fara að orðum gömlu kon-
unnar? Að lokum afréð hún að taka
ekki ákvörðnn um það fyr en næsta
morgun.
Þegar hún var sofnuð um kvöldið,
læddist kóngsson inn í herbergið.
»Ég ætla að> taka kistilinn og geyma
hann þangað til Stella verður 18 ára,«
hugsaði hann, »til þess að hún brjóti
ekki boð gömlu konunnar.«
En um leið og hann tók kistilinn, rann
hann úr hendi hans og datt á gólfið, og
við það vaknaði Stella.
»Hvað ertu að fara með kistilinn?«
hrópaði hún bálreið og þreif af honuni
kistilinn um leið og hann var að taka
hann upp; en við það hrökk lokið á
kistlinum upp og þykka móðu lagði upp
úr honum, sem huldi alt; prinsessan
misti meðvitundina og vissi ekki af sér.