Nýtt kirkjublað - 01.08.1916, Blaðsíða 6

174
NÝTT KIRKJUBLAÐ
kirkjur að auk væru á móti mérw. „Páll vill ekkert annað
vita en Krist (Kor. 2,2). Það sem predikar ekki Krist, er
ekki postulleg kenning, jaínvel þótt Pétur eða Páll kendu
það. Það sem prédikar Krist aftur á móti, væri postulleg
kenning, jafnvel þó Júdas, Hannas, Pílatus eða Heródes
kendi það“. — Fyrir því svarar Lúter mótstöðumanni sínum
svo : „Þú otar fram þrælnu m þ. e. ritningunni, og ekki allri,
né heldur heldra hluta hennar. Þenna þræl læt ég þér eftir,
og held fram drotni, sem er konungur ritningarinnar“. Og
á öðrum stað: „Ef andstæðingar halda ritningunni fram
gegn Kristi, höldum vér Kristi fram gegn ritningunni“. Það
er Kristur, sem Lúter kemur við; hið annað kærir hann sig
ekkert um; það er ekki til hans. „Það er Iíka hinn rétti
prófsteinn, til að dæma allar bækur, þegar maður sér, hvort
þær prédika Krist eða ekki“. Með öðrum orðum: Það í
ritningunni, sem sýnir mér Krist, er guðs orð; hitt er að eins
ritning — scriptura — eða umbúðir. í þeirri merkingu tal-
ar Lúter um „heilaga ritning og guðs orð“. Hann talar líka
um ritninguna sem slíkar umbúðir og þær lélegar. „Því
þetta eru þessir reifar, þessi jata, sem Kristur liggur í. Hrör-
legir og lélegir eru reifarnir, en fjársjóðurinn, sem í þeim er
fólginn, nefnilega Kristur, er mjög dýrmætur“. Á þenna hátt
færði Lúter sér í nyt frelsi kristins manns til að velja og
hafna. Kristur var honum mælikvarðinn, hann og ekkert
annað. „Greinarmunurinn, sem Lúter gerði milli biblíunn-
ar og guðs orðs, gaf honum óvenjulegt sjálfstæði og sjálfs-
ræði þegar hann var að fara með biblíuna11.
„iasliF gfu Jigíf SGm Gkki sáu, og irúðu þóu.
Prestar kvarta nú orðið hér á landi yfir trúardeyfð í
fólki, og að húslestrar séu að leggjast niður á bæjum, og að
fólk sé hætt að sækja kirkjur, svo það sé ekki messufært
vegna fámennis, nema á hátíðum og það þó ekki altaf. Hvað
veldur? Er það prestunum að kenna, eða söfnuðum, ellegar
bæði prestum og söfnuðum?