Nýtt kirkjublað - 01.08.1916, Side 7

NÝTT KIRK.TUBLAÐ 175
Eg hygg að það muni vera bæði prestum og söfnuðum
að kenna.
Prestum að því leyti, að þeir, margir hverir, bera ekki
nógu mikla virðingu fyrir starfi sínu; koma ekki fram við
sötnuð sinn, sem andlegum leiðtoga hæfir í öllu viðmóti, orði
og verki. Þeir tala of sjaldan við söfnuðina, utan kirkju, um
andleg og kristileg málefni til að fræða og vekja og glæða
trúna hjá alþýðu.
Prestar hafa oft tækifæri til þess, einkum í húsvitjunar-
ferðum, en því miður ber sjaldan við að þeir nefni slík mál-
efni á nafn utan kirkju,
Sumir presfar gefa sig fullmikið við stjórnmálum og
kaupfélagsskap, og fleiru þessháttar, og sinna þvi minna starfi
sinu þar fyrir.
Þeim af söfmuðunum, sem eru kristilega sinnaðir, líkar
ekki þetta af prestum sinum. Þeir heimta af þeim að þeir
séu fyrirmynd annara manna í allri framkomu við aðra, bæði
i orði og verki, og að þeir beri fram orðið, af innra lifandi
sannfæringaraíli; svo að söfnuðurinn verði að veita því eftir-
tekt, en sé ekki dottandi og hálfsofandi undir ræðunni, og
verði þvi að fá sér í nefið til að vekja sig, og rétta þeim
næsta.
Trúardeyfð alþýðu, sem prestar kvarta yfir, hefir við rök
að styðjast, og það er alls ekki að öllu leyti prestum að
kenna, trúardeyfðin í fólki, heldur aðkomuröddum, sem kveða
við alstaðar í loftinu, úr öllum áttum, að efa og mótmæla
sannleika kristindómsins.
Þessar raddir mótmæla guðdómi Krists og upprisu.
Þær segja að sálin deyi með líkamanum, og jafnvel að eng-
inn guð sé til. Hvaðan eru þessar raddir komnar hingað til
vor Islendinga, sem búum á þessum afskekta hólma langt
norður í höfum? Frá háskólunum og lærðu mönnunum í
heiminum. Þeir, „lærðu mennirnir“ vilja fá vísindalegar sann-
anir fyrir trú sinni.
Þeim þykja t. d. ófullnægjandi sannanirnar um upprisu
Krists, af því að sögurnar segja ekki allar eins frá atburðin-
um. En þó vita þeir, að það ber sjaldan við að tveir menn
segi eins sömu sögu, — með sömu orðum.
Margir gamlir menn, sem nú lifa hafa þá skoðun, að