Nýtt kirkjublað - 01.08.1916, Blaðsíða 12

180
NÝTT KIRKJUBLAÐ
Nýja þýðingin greiðir götu þessum skilningi sem hér er
vikið að. Aður var í þýðingunum seinna orðið harðara og
saknæmara. Hjá Guðbrandi var það „afglapi", og nú síðast
í þýðingunni: „guðleysingi". — „Afglapa“-heitið hefði gjarna
mátt koma í fyrra sætið, en einna helzt hefði eg kosið þar
þýðinguna „hrakmennið þitt“; hygg eg að frumorðið taki eigi
síður til hins siðferðilega. „Fantur“ og „flón“ hefði visast náð
hugsun, og minnir að gerðist talsmaður þeirrar þýðingar, en
hún mun hafa þótt of hversdagsleg.
Skilningsávinningurinn þessi, að fá þetta í samræmi við
annan hugsanaþráð fjallræðunnar.
Ekki kann eg um það að segja, hve mikið prestar vorir
láta gert að því beint að skýra texta sína, fá þann skilning
beinan og brotalausan, að því er má, sem f orðunum fólst,
þegar töluð voru og rituð. Postullegt orð er fyrir því hjá
Páli, til allra orðsins þjóna, að prédika og áminna með allri
þolinmæði og fræðslu. Til þeirrar fræðslu þurfa prestar að
hafa nokkurn bókakost, og gefa sér tóm að lesa.
Það eru margir staðir i guðspjöllum og pistlum, sem
gaman væri að bregða skýringarljósi yfir, bera að þeim birtu
til skilnings hugsuninni upphaflegu. Og sama má segja um
alt bibliuorðið, þar sem andi guðs hefir andað. En það er
um það eins og gömlu lögin, að bezt tekur kristið safnaðar-
fólk slíkum hugarvakningum einmitt út af kunnustu máls-
greinum heilagrar ritningar.
Lesandi prestar, sem nýt rit eiga í biblíufræðum, gætu
sent N. Kbl. smágreinar af líku tagi og hér kemur sýnis-
horn af.
Sundir í kirkium.
Prófastur N. N. ritar blaðinu nýverið:
„Þegar eg var á ferð í N. N. í vor, spurði einn bóndi
mig, hvort leyfilegt væri að hengja upp í N. N. kirkju stóra
mynd af síra N. N. sáluga.
Eg gerði hvorki að játa né neita, lofaði að svara síðar.
Mér flaug í hug dýrðlingamyndadýrkun, en vissi reyndar að