Tímarit iðnaðarmanna - 01.09.1962, Qupperneq 11

Gudm. H. GudmuncLssoriy húsgagnasmidam., Sigurður Hannesson,
húsasm.m. og Sveinn Tómasson, vélv.m.
sambandið og iðnrekendur skipuðu sameiginlega nefnd
samkvæmt beiðni ráðuneytisins til þess að gera drög
að lögum fyrir Iðnaðarbanka. Vann nefndin síðan að
samningu frumvarpsins í samvinnu við stjórnir sam-
takanna. Árið 1951 hinn 19. desember eru svo lög um
Iðnaðarbanka íslands samþykkt á Alþingi. Stofnfund-
ur bankans var haldinn 18. október 1952 og framhalds-
stofnfundur haldinn 26. október sama ár, og þá kosið í
bankaráð. Fyrsta bankaráðið var skipað þessum mönn-
um: Einar Gíslason, Helgi H. Bergs, Guðm. H. Guð-
mundsson, Kristján Jóh. Kristjánsson, Páll S. Pálsson,
og var hann formaður ráðsins.
Iðnaðarbanki íslands h.f. var svo opnaður 25. júní
1953. Bankastjóri var ráðinn hinn kunni forustumaður
iðnaðarsamtakanna Helgi H. Eiríksson, og gegndi
hann starfinu til ársins 1956, er við tók núverandi
bankastjóri Guðmundur Ólafs.
Um það leyti sem 10. aðalfundur bankans var hald-
inn í byrjun þessa mánaðar, flutti hann í nýtt og glæsi-
legt eigið hús við Lækjargötu.
Enda þótt bankinn hafi vaxið og eflzt á liðnum
árum og verið prýðilega rekinn, hefur vöxtur hans
ekki orðið sá sem efni standa til og er þar fyrst og
fremst um að kenna, að iðnaðarmennirnir og starf-
semi þeirra hefur ekki af einhverjum ástæðum verið
þar nægilega almennt innan veggja, en til þess að
bankinn verði það stórveldi, sem hann hefur mögu-
leika til, þarf að ráða bót á því. Allir iðnaðarmenn og
iðnrekendur, hvar sem er á landinu, þurfa að beina
viðskiptum sínum til Iðnaðarbankans og sýna þannig í
verki, að það er þeirra banki.
Á síðasta Alþingi var samþykkt að auka hlutafé
bankans úr 6,5 milljónum í 10 milljónir króna. Þessi
hlutafjáraukning verður boðin út á næstunni og eiga
þeir hluthafar, sem fyrir eru forgangsrétt að hinum nýju
hlutabréfum. Það þarf naumast að taka það fram svo
augljóst sem það er, að iðnaðarmenn verða að bregð-
ast fljótt og vel við þessari hlutafjáraukningu. Iðnaðar-
banki Islands er og verður óskabarn iðnaðarsamtak-
anna, sem nauðsynlegt er að styrkja og efla svo sem
frekast er hægt. Lánsfjármál iðnaðarins verður um alla
framtíð eitt af stærstu málum Landssambandsins og
iðnaðarsamtakanna í heild.
Iðnminjasaín
Það er sérstök ástæða til þess að minnast hér á mál,
sem tekið var fyrir á 5. Iðnþinginu 1939, en það er
stofnun Iðnminjasafns. Á því þingi var samþykkt til-
laga frá Arngrími Fr. Bjarnasyni og Sveinbirni Jóns-
syni, en tillagan var á þessa leið:
„Þar sem breytingar á íslenzkum iðnaði og bygg-
ingum gerast nú mjög örar, svo margt hið eldra týnist
á stuttum tíma, beinir 5. Iðnþing því til stjórnar Lands-
sambandsins að athuga möguleika á stofnun iðnminja-
safns, og að ætla því rúm í fyrirhugaðri iðnskólabygg-
ingu í Reykjavík.“
Við þessu máli var vel brugðizt og nefnd kosin til
þess að koma málinu í framkvæmd. Þessi nefnd hefur
unnið mikið starf og er árangur þess einn mikilvæg-
asti, og á nefndin miklar þakkir skyldar fyrir störf sín.
En það sem hefur staðið þessu máli eins og svo mörg-
um öðrum fyrir þrifum, er að nefndin hefur ekkert fé
haft til framkvæmdanna, þegar frá eru taldar einar 5
þúsund kr., sem Landssambandið greiddi fyrir nokkr-
um árum.
En nú hefur raknað úr þessum vanda í bili, að
minnsta kosti með samþykkt síðasta aðalfundar Iðn-
aðarbankans um að gefa Iðnminjasafninu krónur
50.000.00. Þá er einnig svo til ætlazt, að safnið fái
nokkurn hluta af andvirði bókarinnar um Þorstein á
Skipalóni, en eins og kunnugt er hefur Landssam-
bandið tekið að scr sölu á nokkrum hluta upplagsins.
Þorbergur Friðriksson, málaram., Daníel Þorsteinsson, klœðskeram.
og Gisli Ólafsson, bakaram.
TÍMARIT IÐNAÐARMANNA
103