Tímarit iðnaðarmanna - 01.09.1962, Qupperneq 22

Eftir langvarandi vanheilsu andaðist Þorsteinn Sig-
urðsson, 19. marz, og var kvaddur af miklum fjölda
vina, samstarfsmanna og stéttarbræðra með virðulegri
athöfn í Fríkirkjunni í Reykjavík 27. marz.
Þorsteinn var einn af dugmestu og sönnustu iðnað-
armönnum þjóðarinnar. Hann átti aðild að flestum
framfaramálum iðnaðarins síðustu áratugina og rak
húsgagnaverkstæði um 44 ára skeið með mikilli prýði,
og þar kenndi hann mörgum ungum mönnum iðn sína.
Verkefnin voru oft stór og vandasöm. Bera því vott
mörg stórhýsi í Reykjavík og fjöldi heimila smárra og
stórra.
Þorsteinn fæddist að Felli í Vopnafirði 13. febrúar
1894. Hann fluttist ungur til Reykjavíkur og lauk iðn-
námi hjá Lofti Sigurðssyni 1916. Haustið 1918 stofnaði
hann húsgagnavinnustofu við Grettisgötu, og þótti þá
strax einn af færustu húsgagnasmiðum bæjarins.
Sem margir aðrir byrjaði Þorsteinn með tvær hend-
ur tómar, en var strax stórhuga, keypti lóð, byggði
stórhýsi og fékk sér nýtízku vélar, strax fyrsta áratug-
inn. Þótti þó iðngreinin ekki sérlega ábatasöm á þeim
árum. Var oft háð hörð samkeppni um stór verkefni.
Margs konar örðugleikum þurfti að sigrast á. Framúr-
skarandi dugnaður, viljaþrek og vinsældir riðu bagga-
muninn. Starfsemi Þorsteins komst brátt á öruggann
grundvöll. Lengi unnu með honum 12 fagmenn og 30
þegar flest var. Á 25 ára afmælinu 1943 hafði enginn
útskrifað jafnmarga nemendur í húsgagnaiðninni og
hann.
Þorsteinn Sigurðsson tók mikinn þátt í félagsmálum
iðnaðarmanna. Var einn af stofnendum Húsgagna-
meistarafélags Reykjavíkur 1932, og lengi í stjórn þess.
Á iðnþingum lét hann mikið að sér kveða um margra
ára skeið, og 1949 var hann kosinn, ásamt þeim sem
þetta ritar, til að vinna að stofnun banka fyrir iðnað
og iðju, ásamt með tveim fulltrúum frá Félagi ísl. iðn-
rekenda. Var dugnaður Þorsteins og eldlegur áhugi á
hverju sem hann tók að sér skemmtilegur og áhrifa-
ríkur. Ósérplægnin var framúrskarandi.
I stjórn Iðnskólans í Reykjavík átti Þorsteinn lengi
sæti og kom þar mörgu þörfu til leiðar. Hann gerðist
framkvæmdastjóri Iðnskólaútgáfunnar og kom henni á
góðan rekspöl.
Þegar Húsfélag iðnaðarmanna var stofnað tók Þor-
steinn að sér formennskuna og innti af höndum mikið
starf og merkilegt við lóðakaup, fjármál og bygginga-
mál. Voru það að sjálfsögðu athafnasömum hugsjóna-
manni mikil vonbrigði, að ekki skildi vera hafizt
handa um byggingu stórhýsis á stórri lóð í hjarta borg-
arinnar. En sjálfsagt bera störf Þorsteins við þetta
margfaldan ávöxt á ókomnum árum, iðnaðinum til
hagsældar og borginni til prýðis og farsældar.
Kona Þorsteins var Lára Magnea Pálsdóttir, Jökuls
kennara á Seyðisfirði. Hún fylgdist vel með áhugamál-
um hans og starfsemi, auk þess sem hún stundaði hús-
móðurstörfin og uppeldi 6 barna þeirra með stakri
umhyggju. Var sambúð þeirra hjóna ætíð ástúðleg og
heimilisbragur allur til fyrirmyndar. Á heimili fjöl-
skyldunnar áttu iðnaðarmenn oft fagnaðarstundir við
rausn og heimilishlýju.
Þorsteinn var fágætur hugsjónamaður og bjartsýnn
á flesta hluti, þó ýmiss konar erfiðleika og vonbrigði
yrði hann að reyna í sambandi við áhugamál sín og
félagsstörf.
Hann fórnaði skáldgyðjunni nokkru af frístundum
sínum og orti oft á tillidögum iðnaðarmanna og sendi
vinum sínum mergjuð stef þegar við átti. Mun ljóða-
safn hans allmikið og skemmtilegt. Vil ég ljúka þess-
um fátæklegu minningarorðum með ávarpsorðum Þor-
steins sjálfs í kvæði sem hann nefndi „íslandi allt“.
Iðnaðarmenn! Nú klukkan kallar,
kominn er morgunn, starf skal hefja,
hagar vinni hendur allar,
hlýði kalli, ei má tefja.
Lítið fram, því ljóst má greina
leiðir, er til frama snúa,
frjálsir vilja framtök reyna,
114
TlMARIT IÐNAÐARMANNA